ΤΟΥΤΗ Η ΠΛΗΓΗ ΠΟΤΕ ΤΗΣ ΔΕ ΘΑ ΚΛΕΙΣΕΙ

Edna St. Vincent Millay 

( 1892 – 1950)

Η σημαντικότερη ίσως " γυναικεία λυρική φωνή" του 20ού αιώνα στις ΗΠΑ.

Ποιήτρια, θεατρική συγγραφέας και μαχητική φεμονίστρια, θεωρείται

το πρότυπο της απελευθερωμένης αμερικανίδας από τη σκλαβιά

του χολιγουντιανού γυναικείου προτύπου. Τιμήθηκε με το Βραβείο

Πούλιτζερ για την ποίηση. 

 

Here is a wound that never will heal, I know,

Being wrought not of a dearness and a death,

But of a love turned ashes and the breath

Gone out of beauty; never again will grow

The grass on that scarred acre, though I sow

Young seed there yearly and the sky bequeath

Its friendly weathers down, far Underneath

Shall be such bitterness of an old woe.

That April should be shattered by a gust,

That August should be levelled by a rain,

I can endure, and that the lifted dust

Of man should settle to the earth again;

But that a dream can die, will be a thrust

Between my ribs forever of hot pain.

Τούτη η πληγή ποτέ της δε θα κλείσει,

τι δεν την έχει ο θάνατος ανοίξει

μα αγάπη, που το μίσος έχει πνίξει.

Τούτη η καμένη γης δε θα καρπίσει,

κι ας της έχω καινούργιο σπόρο ρίξει,

κι ας τη θερμαίνει στοργικά όλη η φύση.

Στα τρίσβαθά της φώλιασαν μελίσσι

οι πίκρες που ΄χουν την καρδιά μου σφίξει.

Του Απρίλη δε με σκιάζει το χαλάζι

κι οι δυνατές νεροποντές του Αυγούστου,

κι η σκέψη πως η γη βαριά σκεπάζει

του ανθρώπου τις χαρές και τους καημούς του.

μα ως θωρώ τ΄όνειρό μου νεκρό χάμου

πόνος αψύς σφάζει τα σωθικά μου.

Μετάφραση: Γ. Νίκας 

[Ξένοι Λυρικοί, Εκδ. Ποταμός, 2003]