"Να φύγω την Ελληνικήν Πονηροπολιτείαν!"

Φίλος γκαρδιακός παραπονιόταν προχθές στην παρέα
ότι οι συνθήκες ζωής στην Ελλάδα είναι τόσο
αφόρητες, ώστε αναπολεί τα φοιτητικά του χρόνια
στη Γερμανία , σκέφτεται μάλιστα το ενδεχόμενο
να βγουν με τη γυναίκα του σε σύνταξη και να
καταφύγουν σε μια χώρα του εξωτερικού.
Οι ζωηρές παροτρύνσεις των υπολοίπων να
υλοποιήσει ο φίλος μας το ταχύτερο την επιθυμία του
έδειξαν πόσο απηυδησμένοι είμαστε όλοι
από την αφόρητη κατάσταση που βιώνουμε σ' αυτόν τον τόπο.
"Δέκα εκατομμύρια Έλληνες, είπε σαρκαστικά κάποιος,
παίζουν μετά μανίας Τζόκερ , επειδή έχουν την ενδόμυχη
ελπίδα ότι θα πιάσουν μερικά εκατομμύρια,
για να το σκάσουν από αυτό το μπουρδέλο!" .
Επιστρέφοντας στο σπίτι, έψαξα και βρήκα
το ποιητικό δράμα " Ο Ατίθασσος Ποιητής" του ολότελα
σήμερα ξεχασμένου ρομαντικού ποιητή Αλέξανδρου Σούτσου,
όπου θυμόμουν ότι διεκτραγωδούνται οι άθλιες συνθήκες ζωής
που επικρατούσαν στα χρόνια της Βαυβαροκρατίας ,
συνθήκες που τον εξωθούσαν να ζει στο εξωτερικό.
Βρήκα, πράγματι, το απόσπασμα και το αναρτώ.
Θα συμφωνήσετε ότι ο πόθος του για απόδραση από
την Ελληνική Πονηροπολιτεία είναι ο διακαής πόθος όλων μας.

Να φύγω την Ελληνικήν Πονηροπολιτείαν΄
Να με μαραίνει ο αήρ καλύτερον ο ξένος,
Παρά να περιφέρομαι νεκρός εις νεκρόν Γένος.
Εκ της επαναστάσεως το μέγα σκάφος πλεύσας
Και της δημοκρατίας της την αύραν αναπνεύσας,
Δεν δύναμαι εις πνιγηράν τοιαύτην ατμοσφαίραν
Να ζήσω μίαν υγιή και άλυπον ημέραν.
Φυγόπατρις τον δουλικόν της γενετής μου τόπον
Αφήνω μέχρις ου ιδώ Βουλήν Αντιπροσώπων΄
Αφ' ου δεν δύναμαι να ζω ελεύθερος πολίτης,
Ας περιέρχομαι την γην ανέστιος, αλήτης.

Αλεξάνδρου Σούτσου, " Ο Ατίθασσος Ποιητής", Βριξέλες, 1843.