***
ΖΩΗ ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ
σύντροφοι
σύντροφοι
απόβραδο σε ρώτησα
γιατί ο θάνατος διαλέγει
τέτοιες στιγμές
να μπαίνει ανταριασμένος
στις σκοτεινές γωνιές της σκέψης
δε μ' αποκρίθηκες, μόνο με κοίταξες
μ' εκείνη τη ματιά
που ταξιδεύει χωρίς συνοδοιπόρο
στην ανθρώπινη ύπαρξη
κούνησες το κεφάλι
σε ρώτησα πιο δυνατά τούτη τη φορά
κι εσύ τον έβαλες στην άκρη
γι' αγάπη μου μίλησες
οποιαδήποτε αγάπη
που ξεκινά πρώτη
στων αξιών μας τον πίνακα
γύρισα το διακόπτη
πλημμύρισε φως το δωμάτιο
κι αναρωτήθηκε ο θάνατος
γιατί η ζωή διαλέγει
στιγμές τέτοιες
να κρατά σφιχτά στη χούφτα
τις δικές του σκοτεινές γωνιές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου