Το σύννεφο

Ένα σύννεφο πλανιέται πάνω από την πόλη,
πιο χαμηλό από το νέφος των αυτοκινήτων και πιο πνιγηρό από αυτό.
Είναι το σύννεφο του συντηρητισμού, των σκουριασμένων ιδεών
και των αδιέξοδων τρόπων ζωής που στάζουν υποκρισία.
Πολιτικοί που περιφέρουν την εκκωφαντική ανεπάρκειά τους
σε κοσμικές συνάξεις, πνευματικοί άνθρωποι χωρίς πνευματικότητα,
μεσαιωνικοί ρασοφόροι με χέρια μες στο σάλιο απ' τα
φιλήματα υποταγής των θρησκόληπτων πιστών,
επιχειρηματίες που εξοντώνουν συστηματικά το περιβάλλον .
Κι εμείς , χωμένοι στα καβούκια μας, να τρέχουμε
για τον τρομώδη επιούσιο και ν' αδιαφορούμε για τα μικρά και
τα μεγάλα εγκλήματα που γίνονται γύρω μας,
πάντοτε , βέβαια, με άλλοθι το γενικό καλό.
Τοπίο βάλτου η τσιμεντούπολή μας κι οι άνθρωποι κοάζουν
την ευπιστία τους στα θολά νερά.
Περιμένουν, άβουλοι και μοιραίοι, τους βαρβάρους,
για να δώσουν τις δραστικές λύσεις στα προβλήματα που
δημιούργησαν οι ίδιοι με τις λαθεμένες αποφάσεις τους.
Κανείς δε συγκινείται από το χάλι της ζωής του, από
την απουσία κάποιας πνοής, ενός οράματος,
στον πνιγηρό μικρόκοσμό του, κανείς δεν κινείται
προς την κατεύθυνση της ενωτικής συσπείρωσης
για την αυτοϋπέρβασή μας.
Προσποιούμαστε πως σφύζουμε από υγεία, ενώ είμαστε
πεθαμένοι. Οι άρχοντές μας κόβουν συνεχώς πίτες και μας
διαβεβαιώνουν για ένα λαμπρό μέλλον, που ποτέ δε θα έρθει.
Οι στραφταλιστές κοινωνικές εκδηλώσεις ανακυκλώνουν
τους ίδιους πάντοτε εργολάβους νεόπλουτους
και τους αρπακολατζήδες του χρηματιστηρίου.
Οι πολιτιστικές εκδηλώσεις " του τίποτε" διαδέχονται
η μία την άλλη. Εμείς εξακολουθούμε να διασκεδάζουμε
με τα σκουπίδια που μας πετάει η βιομηχανία του θεάματος
και πιστεύουμε ότι με ένα θαύμα θα αλλάξει η μίζερη
ζωή μας. Βοήθειά μας!