Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική

Σημεία των καιρών: από τη μία να υποχωρούν οι ανθρωπιστικές
αξίες , προς χάριν ενός στυγνού ωφελιμισμού, και από την άλλη
να αναζωπυρώνεται το ενδιαφέρον για τις κλασικές σπουδές
εξαιτίας αυτού του... ωφελιμισμού.
Το πνεύμα αυτής της μεταστροφής συνοψίζεται στην αρχή:
" Αν θέλεις να αποκτήσεις γερά επαγγελματικά προσόντα,
μέσα σ' όλα τα μαθήματα πρώτης γραμμής που θα διδαχτείς,
πρέπει να συμπεριλάβεις και τις νεκρές γλώσσες.
Διαβάστε το αρθρίδιο των χθεσινών Νέων και θα καταλάβετε
γιατί τα Ελληνόπουλα είναι εξαιρετικά τυχερά, απ' αυτήν
την άποψη. Το Θέμα είναι να αντιληφθούν τα ίδια πόσο
χρήσιμα είναι τα Αρχαία Ελληνικά στη ζωή τους.
Αλλά γι' αυτό χρειάζονται οι σωστά καταρτισμένοι δάσκαλοι
κι ένας καλύτερος προγραμματισμός, ως προς
τον τρόπο διδασκαλία τους
***

ΩΓΚΥΣΤΕΝ ΝΤ' ΥΜΙΕΡ

Πρόσωπα
Ο Όμηρος στα γαλλικά προάστια

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Ωγκυστέν ντ' Υμιέρ διδάσκει αρχαία ελληνικά σ' ένα γαλλικό λύκειο στο οποίο φοιτούν τα λιγότερο προνομιούχα παιδιά της περιοχής.

Ο Ωγκυστέν ντ' Υμιέρ εν ώρα μαθήματος.

Στο Μω του διαμερίσματος Σεν-ε-Μαρν, 50 από τους 350 μαθητές της δεύτερης τάξης του Λυκείου Ζαν-Βιλάρ έχουν επιλέξει ως προαιρετικό μάθημα τα αρχαία ελληνικά.
Το σχολείο είναι από τα λιγότερο επιτυχημένα της Γαλλίας, με ποσοστό επιτυχίας μόλις 65% στο μπακαλορεά, το εθνικό απολυτήριο, πράγμα που σημαίνει ότι οι περισσότεροι θα θεωρούσαν τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών περιττή πολυτέλεια. Όμως ο Ωγκυστέν και οι καλύτεροι πρώην μαθητές του στα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά έκανε ένα άλμα προς τα εμπρός στοχεύοντας ψηλά.
Και φαίνεται πως τα κατάφερε, αφού οι μαθητές του «σκίζουν». Στην εποχή των SMS, αυτοί γράφουν σωστά λέξεις δύσκολες, όπως polythéisme (πολυθεϊσμός), και ξέρουν την ετυμολογία λέξεων όπως architecte (αρχιτέκτονας).
Κι αυτό χάρη στη βούληση ενός δασκάλου, ο οποίος αποφάσισε πως το γεγονός ότι ένα παιδί γεννιέται στα υποβαθμισμένα προάστια, δεν πρέπει να είναι αναγκαστικά μοιραίο για την εκπαίδευσή του.
Κάθε χρόνο, ο Ωγκυστέατινικά περιοδεύουν τα λύκεια της περιοχής για να πείσουν μαθητές να επιλέξουν το μάθημα των ελληνικών. Όχι με ωραία λόγια, αλλά με συγκεκριμένα επιχειρήματα, εξηγώντας τους πως οι νεκρές γλώσσες είναι χρήσιμες και θα τους βοηθήσουν. «Είμαστε σαν εσάς», λένε στους μαθητές, ως επί το πλείστον παιδιά μεταναστών, «και χάρη στις αρχαίες γλώσσες καταφέραμε να αναδειχθούμε και να ζήσουμε καλύτερα απ' ό,τι οι γονείς μας».
«Όταν άρχισα να σπουδάζω νομικά, κατάλαβα χάρη στα ελληνικά τις αρχές της αθηναϊκής δημοκρατίας», λέει ο Λωράν. «Στην Ιατρική, τα ελληνικά μού επέτρεψαν να απομνημονεύω τις πιο περίπλοκες λέξεις», λέει η Ντούνυα. «Στο πρώτο έτος, ήμουν η μόνη που ήξερε πότε πέθανε ο Σωκράτης, χάρη στα ελληνικά. Οι Παριζιάνοι είχαν μείνει μ' ανοικτό το στόμα...», προσθέτει η Μάντλυ. «Τα αρχαία ελληνικά και τα λατινικά μ' έκαναν να αγαπήσω την κουλτούρα, άρα και τη συζήτηση. Στο Παρίσι, είναι ένα τεράστιο συν», τονίζει η Μούνα.
Όταν ο Ωγκυστέν άρχισε να εργάζεται στο Λύκειο Ζαν-Βιλάρ, το 1995, στο τμήμα αρχαίων ελληνικών της Β' Λυκείου ήταν γραμμένοι μόλις έξι μαθητές. Φέτος είναι 50. Άραγε η εκμάθηση των ελληνικών κάνει καλούς τους μαθητές ή μήπως τους καλούς μαθητές ελκύουν τα ελληνικά; Ουδείς γνωρίζει.
Το μόνο σίγουρο είναι πως εδώ και δέκα χρόνια, στο Λύκειο Ζαν-Βιλάρ, λιγότεροι από το 10% των μαθητών μαθαίνουν αρχαία ελληνικά και λατινικά, όμως οι μαθητές αυτοί αντιστοιχούν σε περισσότερους από τους μισούς εκείνων που αποφοιτούν με «λίαν καλώς» και με «άριστα». Τα ελληνικά ξυπνούν την περιέργειά τους για τις λέξεις, εξηγούν οι καθηγητές των φιλολογικών μαθημάτων.
Όπως σχολιάζει η «Λε Μοντ», ο Όμηρος αλλάζει τη ζωή τους.