Νικολάι Γκόγκολ: " Ο επιθεωρητής"

Nikolai Gogol
(1809-1852)

Η αφίσα του έργου, αυστηρά δομημένη
πάνω στη διαφημιστική αρχή "Ο σταρ πουλάει!".
Ο μέτριος ηθοποιός , αλλά "σταρ" λόγω τηλοψίας, Σ. Τζώρτζογλου
κυριαρχεί σε προβολή επί των υπολοίπων και
κυρίως επί του πραγματικού ηθοποιού Κ. Σαντά

"Μην κοιτάζεσαι στον καθρέφτη,
όταν το πρόσωπό σου είναι λοξό"
Ν. Γκόγκολ

Είδαμε τον Επιθεωρητή του Νικολάι Γκόγκολ στο ΚΘΒΕ.
Το έργο γράφτηκε το 1836 και είναι μια άγρια σάτιρα
του τσαρικού γραφειοκρατικού απολυταρχισμού και πατερναλισμού.
Οι βασικοί όμως χαρακτήρες του έχουν ξεπεράσει προ πολλού την
εποχή τους και είναι διαχρονικοί, όπως διαχρονικοί
είναι οι ήρωες των μεγάλων κλασικών, του δικού μας Αριστοφάνη,
του Μολιέρου κ.α.
Κεφάτη η παράσταση που σκηνοθέτησε ο κ. Βασίλης Νικολαΐδης,
χωρίς όμως να μας προσφέρει τίποτε το ιδιαίτερο.
Αν δεν υπήρχε ο πολύ καλός (αλλά έντονα μανιερίζων, τελευταία) Σαντάς,
το έργο θα περνούσε απαρατήρητο. Επίπεδες ερμηνείες,
"φτωχό' σκηνικό, παραφορτωμένα κουστούμια, μουσική που θα μπορούσε
να λείπει χωρίς να το πάρει κανείς χαμπάρι.
Δυστυχώς με την κρατική μας
σκηνή, τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται μια έντονη αναδίπλωση
προς το συντηρητικότερο, αποτέλεσμα της αγωνίας του Καλλιτεχνικού
της Διευθυντή, κ. Ν. Τσακίρογλου, να ξαναφέρει το χαμένο κοινό
στις αίθουσες του Κρατικού. Και βεβαίως ξαναγυρίζει το μικροαστικό κοινό
στα παλιά του λημέρια, για να δει όμως κάτι που μοιάζει με θέατρο,
χωρίς δηλαδή την ουσία του πραγματικού Θεάτρου.
Ουδείς πειραματισμός, καμιά καινοτομία, τίποτε, τέλος πάντων,
που να προωθεί τον προβληματισμό του σύγχρονου θεατή, είτε στο επίπεδο της σκηνοθεσίας είτε πάνω στην ερμηνεία των ρόλων.
Η μόνη "καινοτομία" του Νικολαΐδη ήταν να ...μπερδέψει τους
ανυποψίαστους θεατές, όταν βάζει την υπόθεση του έργου
να εκτυλίσσεται όχι στην τσαρική εποχή αλλά στην περίοδο της...
Σοβιετικής Ένωσης.Έλεος!
Δρυός πεσούσης πας ανηρ ξυλεύεται, λέει
το αρχαίο γνωμικό. Επομένως , θα σκέφθηκε και ο κύριος σκηνοθέτης,
γιατί να μην έχω κι εγώ το δικαίωμα να εξισώσω
τα δύο διαφορετικά καθεστώτα;
Αν ο διακαής πόθος του Νικολαΐδη ήταν να "εκσυγχρονίσει" το έργο,
γιατί δεν το μετέφερε στα καθ' ημάς; Θα έλεγα ότι η σημερινή τραγελαφική ελληνική πραγματικότητα ταιριάζει περισσότερο απ' ό,τι στην
αλήστου μνήμης σταλινική Σοβιετία.

Κώστας Σαντάς.
Θα μπορούσε να κάνει μεγάλη καριέρα
στο ελεύθερο θέατρο.
Ευτυχώς για μας προτίμησε το ΚΘΒΕ.
Τον ευχαριστούμε για τις θαυμάσιες ερμηνείες του!