Μάνος Χατζιδάκις(1925-1994)
"Σαν η φωτογραφία ζωντάνεψε στα τέλη του περασμένου αιώνα, απλώθηκε μονομιάς σιωπή θαυμαστική συγχρόνως και θωπευτική. Σιωπή απ΄ τις αμίλητες φιγούρες που κινήθηκαν, σιωπή κι απ’ τον κόσμο που βωβός παρατηρούσε στην τετράγωνη λευκή οθόνη να πραγματοποιούνται εξαίσια οράματα έρωτα και πάθους, με ανεξίτηλες μορφές ανδρών και γυναικών καθώς και ατελείωτα γκανγκς μεγάλων κωμικών, που μας παρείχαν νέες διαστάσεις στα προβλήματα εκείνου του καιρού.
Μα σαν μίλησαν οι φιγούρες, σκοτώθηκε η σιωπή κι ο χώρος γέμισε αμηχανία και Μουσική.
Έτσι γεννήθηκε η Μουσική του Κινηματογράφου, θα έλεγε κανείς. Από τη σιωπή. Και η Μουσική αυτή υπήρξε στην αρχή λίγο σκοτάδι, τίτλοι, ηχητική περιγραφή του ονείρου, πράξη ζωής και θάνατος, ενέργεια, νίκη, τέλος – διέξοδος, επιστροφή στο σπίτι.
Η Μουσική του Κινηματογράφου συντηρεί στη μνήμη την εικόνα, την ερμηνεύει ενώ συγχρόνως χρωματίζει επιθυμίες και μνήμες και την προσωπική μας ταύτιση με τις πτυχές ενός ονείρου 35 χιλιοστών."
Μάνος Χατζιδάκις
Η κινηματογραφική μουσική που έγραφε, για να εξασφαλίζει
τον άρτον αυτού τον επιούσιον, μάς κληροδότησε
έργα αθάνατα , ικανά να τρέφουν τις ευαισθησίες πολλών γενεών.
Συγκρίνετε το τραγούδι "Μην τον ρωτάς τον ουρανό", που
πρωτακούστηκε στην ταινία "Το νησί των γενναίων" (1959) και έγινε
διεθνής επιτυχία τραγουδισμένο από την Brenda Lee (1962),
με οποιοδήποτε top (!) της εποχής μας κι ύστερα πέστε μου:
"Ποιος φταίει για το κατάντημα του ελληνικού τραγουδιού;
Η έλλειψη μεγάλων συνθετών και ερμηνευτών ,
το κακό γούστο του κοινού
ή οι δισκογραφικές εταιρείες;
4 σχόλια:
Επιτρέψτε μου μία επισήμανση:
ο Χατζιδάκις ήθελε το όνομά του με δύο "ι". Το "η" τον πάχαινε όπως έλεγε χαριτολογώντας.
Αγαπητή φίλη, ευχαριστώ για την επισήμανσή σας και αμέσως προβαίνω στην αρμόζουσα επιδιόρθωση.
Χαρά μου. Μόνο που, δυστυχώς έχω και άλλη επισήμανση και νιώθω ότι γίνομαι κουραστική αναγνώστρια-σχολιάστρια. Ας πω λοιπόν πρώτα ότι το blog σας άγγιξε πολλές ευαίσθητες χορδές εξ ου και η πρόθεσή μου για ακριβολογία. Το τραγούδι στο οποίο αναφέρεστε λέγεται "Μην τον ρωτάς τον ουρανό".
ΥΓ. Θα σας τα έλεγα με email όλα αυτά αλλά δεν το βρίσκω στο προφίλ σας. Αν θέλετε μπορείτε να σβήσετε αυτά τα σχόλια γιατί και το νόημα του post χάνεται και η δική μου πρόθεση ίσως να μη φαίνεται τόσο καλή όσο είναι.
Δυστυχώς για εσας, αποκτήσατε έναν κουραστικό αναγνώστη :)
Το δις εξαμαρτείν ου Γεροντάκου
επιμελούς. Και πάλι ευχαριστώ. Οι καλοπροαίρετες επισημάνσεις πάντοτε καλόδεχτες!
Με κολακεύει το θετικό σας σχόλιο
για την ποιότητα του blog , το ίδιο όμως έχω να πω και για το δικό σας,
που αποπνέει άρωμα πολιτισμού...
Δημοσίευση σχολίου