Περί ονομάτων...

1. Theodor-Heuss-Gymnasium, Heilbronn.

2. Lycee Balzac, Paris

Δύο σχολεία του εξωτερικού.
Το ένα είναι γαλλικό και το άλλο γερμανικό.
Κοινό σημείο αναφοράς οι ονομασίες τους,
που αφορούν δύο μεγάλες προσωπικότητες,
η καθεμιά για τη δική της χώρα.
Το γαλλικό φέρει περήφανα το όνομα του
γίγαντα της λογοτεχνίας Μπαλζάκ,
ενώ το γερμανικό είναι αφιερωμένο
στο Θεόδωρο Χόις, ένα σπουδαίο οικονομολόγο,
πολιτικό και παιδαγωγό από τη Heilbronn.
Όχι δηλαδή 85ο Λύκειο Παρισίων
ή 5ο Γυμνάσιο Χάιλμπρον, όπως συμβαίνει στα καθ' ημάς.
Δύο νοοτροπίες διαφορετικές με αβυσσαλέο χάσμα ανάμεσά τους.
Από τη μια μεριά έχουμε τη διαχρονική προβολή της ιστορίας,
σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, μέσω της προβολής των
μεγάλων προσωπικοτήτων κάθε λαού , και από την άλλη
την απρόσωπη και παγερή δήλωση της αριθμητικής ταυτότητας
ενός ζωντανού οργανισμού.
Πριν από μερικά χρόνια κάποιος φωτισμένος Διευθυντής
Μέσης Εκπαίδευσης είχε αποφασίσει την ονοματοθεσία
όλων των σχολείων της Δυτικής Θεσσαλονίκης και είχε
καλέσει τους συλλόγους των καθηγητών να προτείνουν
ένα τίτλο για το σχολείο τους , βασισμένο
σε μια σημαντική προσωπικότητα, είτε της πόλης είτε
του έθνους γενικότερα.
Ξέρετε ποια ήταν η τύχη της (εθνικής στη σημασία της) πρωτοβουλίας;
Η ονοματοθεσία έγινε, τα έγγραφα εστάλησαν στη Διεύθυνση, ο
Διευθυντής συνταξιοδοτήθηκε, ο επόμενος Διευθυντής αδιαφόρησε
και ο νυν προφανώς θα διστάζει να προχωρήσει στην κατακύρωση των
ονομάτων , διότι ανάμεσα σ' αυτά ασφαλώς περιλαμβάνονται και
προσωπικότητες μη αρεστές προς αυτόν.
Ας του υπενθυμίσουμε όμως ότι η Ιστορία και
ο πολιτισμός ενός λαού δεν πρέπει να μονοπωλείται
από κανένα. Σ' αυτή την πόλη δεν έδρασαν μόνο
οι αγαπημένοι του ομφαλοσκόποι ιεράρχες, αλλά και μεγάλα
μυαλά της Τέχνης και της Επιστήμης, όπως ο Μανόλης
Τριανταφυλλίδης, ο Μίνος Βολονάκης, ο Μανόλης Ανδρόνικος,
ο Μανόλης Αναγνωστάκης, ο Αιμίλιος Ριάδης, ο Γιώργος Ιωάννου,
ο Παύλος Ζάννας, ο Γιάννης Κακριδής, Νίκος Μπακόλας, ο Λίνος Πολίτης,
ο ευτυχώς εν ζωή πρσβύτης Εμμανουήλ Κριαράς και τόσοι άλλοι...
Αν δεν έχουν οι Γερμανοί κανένα κόμπλεξ απέναντι
στον Καρλ Μαρξ και δίνουν το όνομά του
σε σχολεία και πανεπιστημιακά ιδρύματα,
γιατί εμείς να αρνηθούμε το ίδιο στους μεγάλους
παιδαγωγούς μας Δημήτρη Γληνό και Αλέξανδρο Δελμούζο;