Περπάταγε το χέρι στον κορμό σου

αφουγκραζόταν το αίμα
που έσταζε δάκρυ και μέλι
στις φυλλωσιές σου

Βασίλισσες ερωτεύονταν μες στα βρύα
τους πιο όμορφους κηφήνες
καθώς το άλλο χέρι
ψηλαφούσε τα ίχνη
του πρώτου τολμητία

Σιωπή παλλόταν στα διάκενα του ανέμου
που κατέβαζε τους σταυροφόρους στον κάμπο
ώρα σωστή για προσευχές και μνήμες πεθαμένων

Κι όταν η ήβη των ριζών σου
άνθισε περγιάλι από σκούρα βότσαλα
είπα
Στα πόδια σου αποθέτω Θεά
το κάνιστρο με τις πιο καλές προσφορές