Φεντερίκο Φελίνι (1920-1993)
Νίνο Ρότα (1911-1979)
Ο πρώτος άφησε πίσω του κινηματογραφικά αριστουργήματα
[ Οι βιτελόνι (1953), Λα στράντα (1954), Οι νύχτες της Καμπίρια (1957),
Ντόλτσε βίτα (1960), 8 1/2 (1963), Η Ιουλιέτα των πνευμάτων (1964),
Σατυρικόν (1969), Ρόμα (1972), Αμαρκόρντ (1973),
Η πόλη των γυναικών (1980), Και το πλοίο φεύγει (1983),
Τζίντζερ και Φρεντ (1986), Η φωνή του φεγγαριού (1990) κ. α.]
Ο δεύτερος επένδυσε μουσικά δεκαέξι από τις ταινίες του πρώτου,
προσφέροντας αξέχαστες μελωδίες.
Στο Φελίνι χρωστάμε τη μαγεία των ποιητικών φαντασιώσεών του,
που συνοδευόταν από μιαν ανεπανάληπτη ειρωνεία
για έναν κόσμο παρακμασμένο και κενό περιεχομένου.
Ο Ρότα γέμισε τις ταινίες του Φελίνι με μουσικά ηχοχρώματα
απλά στη σύνθεσή τους, αλλά εξαιρετικά τρυφερά και εκλεπτυσμένα,
που ακολουθούν τα βήματα των κινηματογραφικών ηρώων
τονίζοντας την τραγικότητα
της μοναξιάς και της άδειας ζωής τους.
Νίνο Ρότα (1911-1979)
Ο πρώτος άφησε πίσω του κινηματογραφικά αριστουργήματα
[ Οι βιτελόνι (1953), Λα στράντα (1954), Οι νύχτες της Καμπίρια (1957),
Ντόλτσε βίτα (1960), 8 1/2 (1963), Η Ιουλιέτα των πνευμάτων (1964),
Σατυρικόν (1969), Ρόμα (1972), Αμαρκόρντ (1973),
Η πόλη των γυναικών (1980), Και το πλοίο φεύγει (1983),
Τζίντζερ και Φρεντ (1986), Η φωνή του φεγγαριού (1990) κ. α.]
Ο δεύτερος επένδυσε μουσικά δεκαέξι από τις ταινίες του πρώτου,
προσφέροντας αξέχαστες μελωδίες.
Στο Φελίνι χρωστάμε τη μαγεία των ποιητικών φαντασιώσεών του,
που συνοδευόταν από μιαν ανεπανάληπτη ειρωνεία
για έναν κόσμο παρακμασμένο και κενό περιεχομένου.
Ο Ρότα γέμισε τις ταινίες του Φελίνι με μουσικά ηχοχρώματα
απλά στη σύνθεσή τους, αλλά εξαιρετικά τρυφερά και εκλεπτυσμένα,
που ακολουθούν τα βήματα των κινηματογραφικών ηρώων
τονίζοντας την τραγικότητα
της μοναξιάς και της άδειας ζωής τους.
2 σχόλια:
Καταπληκτική η ταινία, ο Φελίνι, ο Μαστρογιάνι, ο Ρότα, τα πάντα!
Το κακό είναι πως το κενό που άφησαν
είναι δυσαναπλήρωτο...
Δημοσίευση σχολίου