...από σκοτάδι δεν έχω να επιδείξω και πολλά
κάποιες αγρύπνιες και ολονυκτίες παρακλητικές
προσκέφαλα που στράγγιξαν τη σιωπή
οξύπρωρα όνειρα εν αναμονη απόπλου
αυτά...

σαν βγει το φως αμέσως αγριεύω
ντύνομαι τ' ανήμερο θεριό
και παίζω στα ζάρια τη σκευή μου
προεισπράττω ασύστολα από τα Σάββατα
τα Σάββατα που τόσες θυσίες έχω επενδύσει
στιγμές ιλαρές
λάφυρα από τα Δερβενάκια της μίζερης βδομάδας

τις Κυριακές συνήθως τις περνώ ακονίζοντας
σπαθιά δαμασκινιά της μοναξιάς
που διαχωρίζουν επιδέξια τη φλούδα απ' τον καρπό
των ημερών που φύγαν.

τώρα το ξέρετε
Ό,τι γλυκαίνει τη ζωή αυτό είναι που με τρώει