Του Νεκρού Αδελφού – Ένας εικαστικός διάλογος με την προφορική παράδοση
Του Νεκρού Αδελφού – Ένας εικαστικός διάλογος με την προφορική παράδοση
Η ελληνική λαογραφική παράδοση έχει αγκαλιαστεί από ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης ελληνικής σκηνής κόμικ, σε μια προσπάθεια να μπολιαστεί η σκηνή με ένα στοιχείο «εντοπιότητας» (ανανοηματοδότηση της ελληνικής ταυτότητας, σε μια πολύμορφη διεθνιστική διάσταση, μέσα από μια νέα σχέση με την παράδοση) . Ταυτόχρονα, αναζητείται εκεί έμπνευση και προσθήκη, στο οπτικό οπλοστάσιο των καλλιτεχνών, παραστάσεων και θεμάτων που σε μεγάλο βαθμό, ειδικά παλαιότερα, αντιμετωπίζονταν αφοριστικά, ως εξαρχής ξεπερασμένα ή και οπισθοδρομικά. Για αυτό βέβαια η ευθύνη βαραίνει κυρίως την ελληνική πολιτεία, το εκπαιδευτικό σύστημα της οποίας είναι τόσο αναμορφωτικό, βαθιά εθνικιστικό και αντιαισθητικό. Έτσι, τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται συχνά μολύνονται από αυτή την αποφορά και συχνά χρειάζεται μια απομάκρυνση από αυτό, τόσο χωρική όσο και αξιακή για να ξαναβρούμε τις θεματολογίες που θάβει κάτω από τόνους ρατσισμού.
Αυτό ευτυχώς δεν πτοεί πολλούς καλλιτέχνες που καταπιάνονται με τα θέματα αυτά από τη δική τους οπτική και τους δίνουν μια σύγχρονη όψη. Τέτοιο δείγμα μιας τέτοιας δουλειάς είναι και η μοντέρνα εικονογράφηση που έλαβε το δημοτικό τραγούδι Του Νεκρού Αδελφού, από την αρχιτέκτονα Εύα Πουλουπούλου (εκδόσεις Jemma Press). Δεν είναι βέβαια η πρώτη μεταφορά του τραγουδιού σε άλλο μέσο, καθώς αυτό έχει ήδη συμβεί ήδη εδώ και 100 σχεδόν χρόνια. Το ίδιο το τραγούδι, η θεματική του οποίου υπάρχει, σε παραλλαγές, σε κάθε βαλκανικό λαό, έχει ήδη μελετηθεί από δεκάδες πανεπιστημιακούς.
Ωστόσο, σε αυτό το κόμικ, οι στίχοι του τραγουδιού διατηρούνται αυτούσιοι. Αποτελούν ταυτόχρονα και το σενάριο της ιστορίας, η οποία ενδύεται μια κομψή οπτικοποίηση. Σχέδιο ζωηρό, λακωνικό σχεδόν αλλά πλούσιο μέσα στην απλότητα του. Είναι επίσης εμφανείς οι αναφορές στη βυζαντινή εικονογραφία αλλά και τη σύγχρονη εικαστική ακόμα και κινηματογραφία με την 7η Σφραγίδα να αποτελεί το πιο έντονο παράδειγμα. Επιπρόσθετα, οι καθαρές καθαρές γραμμές και η προσεκτικά επιλεγμένη τετραχρωμία, ευθεία αναφορά στην αρχαιοελληνική αγγειοπλαστική, προσφέρει βάθος και κονστράστ, που ζωντανεύουν με αμεσότητα και ευκρίνεια σχεδόν κινηματογραφική τις θεματικές του τραγουδιού.[........................................]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου