Νίκος ΜπίστηςΗ πολιτική είναι τέχνη του προβλέπειν. Η εκ των υστέρων αναγνώριση του λάθους συνιστά μεν πράξη εντιμότητας αλλά κατά κανόνα δεν διορθώνει τα πράγματα. Η ζημιά έχει γίνει Η τέχνη του προβλέπειν δεν συνοδεύει υποχρεωτικά τους πολλούς, συχνά είναι προνόμιο των λίγων. Αυτές οι πραγματικότητες επιβεβαιώθηκαν από τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και καταγράφονται γλαφυρά στο άρθρο του Θανάση Καρτερού στην ΑΥΓΗ της Κυριακής με τίτλο: «Ο ΣΥΡΙΖΑ και η μεγάλη ανατροπή»
Τι μας λέει με δυο λόγια ο Καρτερός; Ότι ο Στέφανος Κασσελάκης πρώτον: κάνει ό,τι γουστάρει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα. Δεν έχει ανάγκη τη συνεισφορά και τη βάσανο των συλλογικών οργάνων. Κεντρική Επιτροπή, Πολιτική Γραμματεία, Εκτελεστικό Γραφείο δεν συνεδριάζουν, μαθαίνουν από τον Τύπο, την τηλεόραση και το τικ τοκ τις ρηξικέλευθες προσωπικές απόψεις Κασσελάκη. Μετά βέβαια τη δημοσιοποίηση τους.
Δεύτερον που φυσιολογικά απορρέει από το πρώτο: επώνυμα στελέχη που επέλεξαν να μείνουν μέχρις ότου φύγει ο Κασσελάκης βρίσκονται μπροστά στο εξής δίλημμα: Ή πρέπει να υιοθετήσουν ως θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ τις προσωπικές θέσεις του προέδρου ή να σιωπήσουν υπό καθεστώς απόλυτου αιφνιδιασμού ώστε να μην χαλάσει η εικόνα ομοψυχίας και ενότητας που κραδαίνει ολίγον απειλητικά ο πρόεδρος. Επιβάλλεται έτσι, γράφει ο Καρτερός, καθεστώς προεδρικής πολυπραγμοσύνης και συλλογικής σιωπής ή εκ των υστέρων συναίνεσης. Εντάξει, δεν έχουμε και δίκες της Μόσχας , αλλά δεν παύουν όλα αυτά να είναι πρωτοφανή για την Αριστερά που πιστέψαμε και στην οποία στρατευτήκαμε.
Τρίτον και κυριότερο που και αυτό προκύπτει αβίαστα από τα δυο πρώτα. Αλλάζοντας τη λειτουργία από συλλογική σε προσωπική αλλάζει χωρίς αντιστάσεις τις θέσεις του κόμματος. Φεύγει από το κουραστικό – για αυτόν – έδαφος της Αριστεράς. Δεν θέλει μείωση εξοπλισμών, αλλάζει τη φορολογία και την ευρωπαϊκή πολιτική, θέλει διεθνείς παρατηρητές στις εκλογές για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση. Και όλα αυτά με δικές του προσωπικές προτάσεις στα πρωινάδικα και αλλαχού.
Αν ο Καρτερός περίμενε μια μέρα θα συμπεριλάμβανε και τη χτεσινή συμφωνία του με την αυστηροποίηση των ποινών, την ανατριχιαστική συμφωνία του Κασσελάκη με τον «νόμο και τάξη» του Φλωρίδη παρά το γεγονός ότι η επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι χτες ήταν απολύτως αντίθετη. Το κόμμα είναι αυτός στην Ναταλία Γερμανού, δεν είναι ο δυστυχής βουλευτής Σαρακιώτης που έλεγε τα ανάποδα στην Βουλή.
Αυτή είναι και η απάντηση σε διάφορους καλοπροαίρετους και αφελείς που μας λένε «μα δεν έχετε μεγάλες προγραμματικές διαφορές, ο Χαρίτσης με τον Φάμελλο τα ίδια περίπου είπαν στην Βουλή». Μόνο που ο Χαρίτσης δεσμεύει την Νέα Αριστερά ενώ ο Φάμελλος και άλλοι της κατηγορίας του δεν μπορούν να δεσμεύσουν ούτε τον εαυτό τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται δια του Προέδρου του όπου αυτός βρεθεί και με ό,τι εκστομίζει. Στην απολύτως συνειδητή προσπάθεια του, να αλλάξει χώρο ο ΣΥΡΙΖΑ απομακρυνόμενος από αξίες και σταθερές της Αριστεράς, να γίνει πιο νεοφιλελεύθερος στην οικονομία, πιο εθνικιστικός στην εξωτερική πολιτική, πιο συντηρητικός στα ζητήματα δικαιοσύνης και θεσμών.
Βλέποντας πάλι το κείμενο του Θανάση Καρτερού συνειδητοποιώ ότι εμείς της Νέας Αριστεράς ίσως να μην τα λέγαμε και γράφαμε τόσο εύστοχα όπως αυτός. Σε εμάς το τραύμα έχει κάπως παγώσει ενώ για τον Θανάση είναι ακόμα ανοικτό. Η μόνη και μεγάλη διαφορά είναι ότι εμείς μιλήσαμε έγκαιρα, αρνηθήκαμε το ρόλο πρωταγωνιστή ή κομπάρσου σε αυτήν την ιλαροτραγωδία. Και κυρίως δώσαμε τη δυνατότητα σε όσους κατανοούν πόσο φοβερό είναι το «ως τότε σιωπή.» με το οποίο κλείνει το άρθρο του ο Καρτερός, να μιλήσουν, να δράσουν και να ξαναστήσουν την Αριστερά στα πόδια της.
Το άρθρο του Θανάση Καρτερού
Πριν κλείσει χρόνος από τις εθνικές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει διπλές εκλογές τον Ιούνιο.
Η συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας, την οποία στήριξε με υπογραφές βουλευτών του ο ΣΥΡΙΖΑ, προεξοφλήθηκε με δήλωση του προέδρου του ως κοκορομαχία και σόου. Η αλήθεια είναι ότι με τη δήλωση αυτή δημιουργήθηκε κάποιος προβληματισμός σε μια σειρά στελεχών, που προσήλθαν στη Βουλή με το στίγμα τού «κοκορομάχου». Αλλά τέλος καλό, όλα καλά.
Η συνήθης περίσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τις αμυντικές δαπάνες άλλαξε με κοφτή δήλωση του προέδρου του στη Ναταλία Γερμανού. Δεν γίνεται να μειωθούν, δήλωσε. Δεν γίνεται.
Πριν κλείσει χρόνος από τις εθνικές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει
διπλές εκλογές τον Ιούνιο. Πάλι με δήλωση του προέδρου του, που
επανέλαβε η εκπρόσωπος του κόμματος.
Ενόψει ευρωεκλογών, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έθεσε θέμα διεθνών παρατηρητών, επίσης με δήλωσή του. Την άποψη υιοθέτησαν, «σχετικοποιώντας» την ευσχήμως, και άλλα στελέχη του κόμματος. Και επέμεινε στη «σχετική» της εκδοχή και ο ίδιος με νεότερη δήλωση.
Στο διάστημα πριν παρουσιαστεί στον στρατό ο πρόεδρος του κόμματος παρουσίασε θέσεις για την οικονομία και την Ευρώπη. Επεξεργασμένες από τον ίδιο και think tankers.
Δεν έχει πρόβλημα προφανώς ο Στέφανος Κασσελάκης, το αντίθετο μάλιστα, να δημοσιοποιεί ως θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ ρηξικέλευθες προσωπικές του θέσεις. Το κάνει συστηματικά. Και ενώ ορκίζεται στη συλλογικότητα, το κάνει χωρίς να υποκύπτει στην ανάγκη και τη βάσανο των συλλογικών οργάνων. Με ταχύτητα και ευελιξία πρωτόγνωρη για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στο οποίο υπήρχε η -κακή;- συνήθεια οι σημαντικές αποφάσεις να λαμβάνονται μετά από συνεδριάσεις της Κ.E., της Γραμματείας, του Πολιτικού Κέντρου ή του Εκτελεστικού Γραφείου.
Δεν δείχνουν να έχουν πρόβλημα, επίσης, μια σειρά επώνυμα στελέχη του κόμματος, που ή σπεύδουν να υιοθετήσουν ως θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ τις θέσεις του προέδρου, τις οποίες μαθαίνουν από τα ΜΜΕ, ή σιωπούν υπό το καθεστώς αιφνιδιασμού, επιβεβαιώνοντας έτσι όσα ο Στέφανος Κασσελάκης δηλώνει, ότι το κόμμα διακατέχεται πλέον από ομοψυχία και πολιτική ενότητα.
Προφανώς ζούμε μια μεγάλη ανατροπή στον ΣΥΡΙΖΑ. Καθεστώς προεδρικής πολυπραγμοσύνης και συλλογικής σιωπής ή εκ των υστέρων συναίνεσης. Που θα παράγει, κατά τον πρόεδρο, εκρηκτικές εξελίξεις: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πάει για δεύτερο κόμμα, αλλά για τη μεγάλη ανατροπή. Ως τότε, σιωπή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου