Σ' ένα ορυχείο του Νέου Μεξικού, οι αφόρητες συνθήκες δουλειάς και διαβίωσης αναγκάζουν τους εργάτες να κατέβουν σε απεργία, ενώ ιδιοκτήτες και αστυνομία χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να κάμψουν την απόφασή τους.
Μια από τις πιο τολμηρές πολιτικές ταινίες στην Ιστορία του Αμερικανικού Κινηματογράφου, «Το Αλάτι της Γης» είναι βασισμένη σε μια πραγματική απεργία, και χρησιμοποιεί εργάτες του ορυχείου στο καστ της. Η ταινία αποκαλύπτει τις άθλιες συνθήκες εργασίας και ζωής των εργατών και την σκληρή εκμετάλλευση των κατοίκων από τους βιομηχάνους.
Η αστυνομία συνωμοτεί με τους ιδιοκτήτες του ορυχείου για να σπάσει η απεργία, διαλύοντας τις συγκεντρώσεις των απεργών.
Βρίζοντας και χρησιμοποιώντας ρατσιστικούς χαρακτηρισμούς, αλλά και σωματική βία, η αστυνομία συλλαμβάνει έναν από τους εργάτες, τον Ραμόν κι ύστερα τον κατηγορεί για αντίσταση κατά της αρχής.
Καθώς η απεργία συνεχίζεται, διώχνει τους εργάτες από τα σπίτια τους και καταστρέφει τις περιουσίες τους.
Οι διαπραγματεύσεις με τη διεύθυνση αποτυγχάνουν, ένας εργάτης τραυματίζεται κι οι απεργοί αποχωρούν και αναδιοργανώνονται.
Είναι η σειρά των γυναικών να αναλάβουν δράση. Οι γυναίκες παρατάσσονται ως ανταπεργοσπάστριες και διεκδικούν, εκτός των άλλων, ισότητα και ίση αντιμετώπιση από τους άνδρες.
******************
Το Aλάτι της Γης (1954)
Σκηνοθεσία: Herbert J. Biberman (1900-1971)
Ηθοποιοί: Ángela Sánchez, Clinton Jencks, Clorinda Alderette, David Sarvis, David Wolfe, E.A. Rockwell, Ernesto Velázquez, Henrietta Williams, Joe T. Morales, Juan Chacón, Mervin Williams, Rosaura Revueltas, Virginia Jencks, Will Geer, William Rockwell
Είδος: Documentary, Drama, History
Πρεμιέρα: Μάρτιος 14, 1954
Γλώσσα: Αγγλικά, Ισπανικά
«Για μια απεργία μιλά η ταινία του Χέμπερτ Μπίμπερμαν (Herbert J.
Biberman), το «Αλάτι της γης», το 1954. Είναι η εποχή του
Μακαρθισμού
και ο Μπίμπερμαν, μαζί με άλλους, έχει πέσει σε δυσμένεια, γιατί είχε
αρνηθεί να υπογράψει και να συμπλεύσει με τον Μακάρθουρ, είχε
δηλαδή κατηγορηθεί ότι ήταν κομμουνιστής. Τότε φτιάχτηκε η "Ομάδα των Δέκα" του
Χόλιγουντ.Πίσω της κρύβονταν και άλλοι σκηνοθέτες και
σεναριογράφοι που είχαν, για τους ίδιους λόγους, αποκλειστεί από τα
κινηματογραφικά στούντιο. Παράγουν αυτή την ταινία, ενώ τη σκηνοθεσία
υπογράφει ο Μπίμπερμαν, με σεναριογράφους τον Μίκαελ Μπίμπερμαν (Michael
Biberman) και τον Μίκαελ Ουίλσον (Michael Wilson).
Είμαστε σε ένα ορυχείο ψευδαργύρου, στο Νέο Μεξικό. Οι Μεξικάνοι και
Αμερικάνοι εργάτες δουλεύουν σκληρά βιώνοντας την καταπίεση κάθε μέρα
και περισσότερο. Οι γυναίκες τους θα τους πείσουν να κάνουν απεργία, ενώ
αυτοί έχουν αντίθετη γνώμη. Εδώ ο Μπίμπερμαν αποδίδει φόρο τιμής στο
φεμινισμό. Με καταπληκτικές σκηνές αποδίδεται η απεργία, παθητικά, αργά,
έτσι που να βιώσουμε αυτό το βάρος της καταπίεσης. 
Η νίκη των εργατών θα έρθει σαν σωτηρία, τόσο για αυτούς όσο και για εμάς, τους θεατές.
Πολύ όμορφα σκηνοθετημένη ταινία, κρατά κάποια σημεία από το Χόλιγουντ, ειδικά τις θεαματικές σκηνές, που, μέσα στο όλο ιδεολογικό πλαίσιο της, παίρνουν μια εντελώς διαφορετική σημασία. Η ομορφιά τους τονίζει τον απάνθρωπο χαρακτήρα της σύγχρονης δουλείας των αφεντικών τους. Η ταινία υποστηρίχθηκε, σαν παραγωγή, από τη Διεθνή Ένωση των Εργατών στα Ορυχεία και αυτός ήταν ένας επιπρόσθετος λόγος για να απαγορευτεί στις ΗΠΑ.»
Απόσπασμα , με μερικές γραμματικοσυντακτικές παρεμβάσεις,από το άρθρο του Γιάννη Φραγκούλη
«Η Πρωτομαγιά στον Κινηματογράφο»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου