«Μοντεβιδέο» του Enrique Vila-Matas*
Προδημοσίευση από το μυθιστόρημα του Ενρίκε Βίλα-Μάτας Μοντεβιδέο (μτφρ. Νάννα Παπανικολάου), που θα κυκλοφορήσει στις 10 Ιουλίου από τις Εκδόσεις Ίκαρος.61
20
Κάμποσο καιρό ύστερα από κείνη την επιδρομή στο Κόρβο,
βρίσκομαι σε απόσταση ελαχίστων μέτρων από το πράσινο
παγκάκι στη Σεν Ζερμέν, το οποίο εξακολουθώ να θεωρώ δικό
μου, ακόμα κι αν ο μοναδικός λόγος είναι ότι εκεί συζήτησα επί
μακρόν και λεπτομερώς με τον Ταμπούκι για την αυτοκτονία
του μεγάλου ποιητή Αντέρο ντε Κένταλ στις Αζόρες, τον τόπο
καταγωγής του.
Το μεσημέρι πήγα στον εξώστη του Deux Magots και τώρα
περιμένω τη Μουρ, η οποία, αφού έκανε μια παύση στη μακρά
πορεία της ως δημιουργού κάθε είδους «καλλιτεχνικών δράσεων»,
εξέδωσε μόλις τη Γαλλική παραχώρηση, που, όπως υποσχόταν πά-
ντα, θα είναι το πρώτο και μοναδικό βιβλίο της ζωής της. Πήγα
σ’ αυτόν τον εξώστη επειδή μου ζήτησε να τη συνοδεύσω στη
συνέντευξη που παραχωρεί στο Chic to Cheek και σκέφτομαι να
μην της αποκαλύψω τη ζήλια που μου προκαλεί –θα ’θελα να
’ναι δικός μου– ο τίτλος του βιβλίου της.
Έτσι όπως κάθομαι ήσυχος στον εξώστη, δεν μοιάζω με δυ-
νάμει ταραξία και παρ’ όλ’ αυτά νιώθω μέσα μου υπερδιέγερση.
Δεν παύω να σκέφτομαι τη Μουρ και το βιβλίο της, στο οποίο,
πέραν του τίτλου, με συναρπάζει πάνω απ’ όλα η μοναδική αυ-
στηρότητα των απορρίψεών της, δηλαδή το αυθεντικό καλό της
γούστο όταν αποδομεί τις πιο μοδάτες επιλογές της σημερινής
λογοτεχνίας. Κι ενώ σκέφτομαι αυτά και την περιμένω να έρθει
από στιγμή σε στιγμή, συνεχίζω να φαντάζομαι τι θα τη ρωτού-
σα αν ήμουν ο δημοσιογράφος, πάντα υπό τον όρο ότι δεν θα
δούλευα για ένα περιοδικό σαν το Chic to Cheek, που έκανε ασή-
μαντες ερωτήσεις, για να μην πω εντελώς βλακώδεις.
----------------
Ενώ περιμένω τη Μουρ, θεωρώ δεδομένο ότι θα έρθει με
τον Ρενέ, τον εδώ και κάμποσο καιρό πια φίλο της, νεαρό κι-
νηματογραφιστή, ερωτευμένο με τις ταινίες της δεκαετίας του
’60. Με το Week-end του Γκοντάρ, για παράδειγμα, που είχε ως
έμμεση πηγή έμπνευσης το διήγημα του Κορτάσαρ Ο αυτοκινητό-
δρομος* το οποίο, με τη σειρά του, είχε ως πηγή έμπνευσης την
ταινία Εξολοθρευτής άγγελος του Μπουνιουέλ.
Παθιάστηκα με την ανάγνωση της Γαλλικής παραχώρησης λόγω
των ακραίων απαιτήσεών της. Πιο πολύ με συναρπάζει αυτό
που είναι η Μουρ, η οποία γίνεται κάθε μέρα και καλύτερη. Την
περασμένη εβδομάδα τη χαρακτήρισα με μεγάλη βεβαιότητα
ως μια καλλιτέχνιδα που ερευνά ένα είδος λογοτεχνίας σε ανά-
πτυγμα, δηλαδή μιας λογοτεχνίας που επικοινωνεί με άλλες τέ-
χνες και προβάλλεται σ’ αυτές, συμπεριλαμβανομένης και της
ασαφούς τέχνης των «εμφανίσεων» και των «εξαφανίσεων».
Η Μουρ είναι καλλιτέχνις που μεταβολίζει λογοτεχνικές, κινη-
ματογραφικές, αρχιτεκτονικές, μουσικές, επιστημονικές και
ποπ αναφορές, και δημιουργεί όπως κανείς άλλος «δωμάτια»,
«εσωτερικούς χώρους», «κήπους» και «πλανήτες». Ανάμεσα
στα μακροχρόνια σχέδιά της περιλαμβάνεται το Alienarum 5, στο
οποίο ελπίζει να διερευνήσει τι θα συνέβαινε αν οι εξωγήινοι
μας ερωτεύονταν, τι θα άλλαζε, γιατί και πώς.
Την περιμένω κι αυτήν και τη δημοσιογράφο, η οποία επί-
σης αργεί. Ή μήπως ήρθα πολύ νωρίς; Δεν κοιμήθηκα καθόλου
όλη τη νύχτα και είμαι συνέχεια έτοιμος να ξεραθώ στην κα-
ρέκλα του Deux Magots, γεγονός που από τη μία πλευρά μού......
[........................]
*
Δείτε ολόκληρη την προδημοσίευση εδώ.
Enrique Vila - Matas - ΠΡΟΣΩΠΟ – Βιβλιοnet
Enrique Vila-Matas (1948)- Wikipedia
ΜΙΑ ΣΥΝΟΨΗ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ (Αγγλικά)
Enrique Vila-Matas: Montevideo - The Modern Novel
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου