Ο Δεκάλογος της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ

Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος

Ώρα αποφάσεων για χάρτη εθνικής πορείας, διευρυμένα ψηφοδέλτια, διακριτή κυβερνώσα ομάδα -χωρίς «άρωμα 2019».

Και οι πέτρες γνωρίζουν ότι μεγάλο μέρος των ΜΜΕ και η οικονομικοί ολιγαρχία που τα ελέγχει, προστατεύουν – με το αζημίωτο- τον Κυριάκο Μητσοτάκη: του αποδίδουν ψεύτικες δάφνες, συκοφαντούν τον αντίπαλο του, διαστρεβλώνων την πραγματικότητα, κρύβουν την αλήθεια.

Ωστόσο, όποιος έχει μάτια βλέπει: το σύστημα Μητσοτάκη «εξεμέτρησεν το ζην». Θα οργιάσει για να αποφύγει το μοιραίο… Αλλά δεν έχει τύχη. Ο ίδιος ο Μητσοτάκης εμπλέκεται σε τόσες δυσώδεις υποθέσεις, που δεν μπορεί να ξεφύγει από την καταδίκη της λαϊκής ετυμηγορίας. Τετέλεσται… Πάμε παρακάτω.

Στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία όταν ένας πρωθυπουργός φεύγει, ο πιθανότερος να τον διαδεχθεί είναι ο αρχηγός τη αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αλλά το σχήμα δεν δουλεύει χωρίς από την πλευρά του επί θύραις πρωθυπουργού να εκπληρωθούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις.

Αυτό σημαίνει ότι ως τις εκλογές δεν κρίνεται πλέον ο Μητσοτάκης αλλά ο Τσίπρας. Ο πρώτος απέρχεται, στο χέρι του δεύτερου είναι να έλθει.

Με απλά λόγια: όσο τελειώνουν τα ψέματα για τον απερχόμενο Πρωθυπουργό, τόσο φτάνει η ώρα της αλήθειας για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.

Έφτασε ήδη: η Ρώμη είναι έτοιμη να πέσει. Αλλά αν ο ίδιος καταληφθεί από το «σύνδρομο του Αννίβα» και φοβηθεί τις μεγάλες κινήσεις ,θα μείνει έξω από τα τείχη της. Δεν υπάρχουν αυτοματισμοί..

Το εκλογικό σώμα περιμένει από τον εν δυνάμει Πρωθυπουργό τολμηρές αποφάσεις στα επόμενα 24ωρα. Ώστε να προκύπτουν ευκρινώς οι απαντήσεις του σε δυο συγκεκριμένα ερωτήματα .

Πρώτο πού θέλει οδηγήσει τη χώρα και δεύτερο με ποιους θα το κάνει. Καθαροί στόχοι για την πολιτική του – διακριτοί υποψήφιοι για την κυβέρνησή του. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβουν οι ψηφοφόροι.

Να δούμε με τη σειρά πως θα προκύψουν από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ όσα τον καθιστούν εναλλακτική λύση. Ή αλλιώς τι αναμένουν οι ψηφοφόροι προσωπικά από τον Αλέξη Τσίπρα για να του δώσουν την εντολή διακυβέρνησης

Για όσους στην Κουμουνδούρου κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν: οι πολίτες θα ψηφίσουν για να προκύψει κυβέρνηση στη χώρα, όχι για να επιβραβευθεί η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Θέλουν Πρωθυπουργό, όχι συντονιστή ενδοκομματικών ισορροπιών.

Επειδή ,όπως έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, «η πρωθυπουργία δεν είναι συλλογικός θεσμός» και η κυβέρνηση διαμορφώνεται κατά την απόλυτη βούληση του Πρωθυπουργού και όχι κατά τις αποφάσεις των οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ , ο Αλέξης Τσίπρας νομιμοποιείται να ασκήσει τώρα το αντίστοιχο προνόμιό του ως πρόεδρος του κόμματός του.

Σ’ αυτόν στρέφονται οι πολίτες , όχι στην κομματική Βαβυλωνία. Οι δικές του αποφάσεις θα αποτελέσουν την προμετωπίδα της προεκλογικής καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ που πρέπει να έχει τη σφραγίδα του Τσίπρα: τις πολιτικές επιλογές του και το ύφος της δημόσιας παρουσίας του, ως ηγέτη.

Χωρίς νόθευση από κανέναν. Όσοι δεν χωρούν στον Δεκάλογο της προεκλογικής παρουσίας του ΣΥΡΙΖΑ που οδηγεί στην εκλογική νίκη, ας κατεβούν από το τρένο…

Πρώτο, οι εκλογές. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι απλώς πολιτική προϋπόθεση για να αλλάξει η κατάσταση στη χώρα – με το πρόγραμμά του. Όχι για «να φύγουν αυτοί και να έλθουμε εμείς». Ουδείς ενδιαφέρεται να «επιστρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ» εκτός από κάποιους «Συριζαίους». Οι δημοκρατικοί οπλίτες προσανατολίζονται σε κυβέρνηση Τσίπρα με ευρεία προοδευτική σύνθεση.

Δεύτερο, η Βουλή. Η κοινοβουλευτική στόχευση του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος, δεν είναι να παραμείνουν στη Βουλή -ή να αυξηθούν- οι μανδαρίνοι της κομματικής γραφειοκρατίας, οι επικεφαλής κάθε φράξιας, οι «τομεάρχες» και οι εκπρόσωποι του «παλαιού ΣΥΡΙΖΑ». Είναι να προκύψει νέα κοινοβουλευτική Ομάδα με ανώτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Αυτό σημαίνει ότι τα ψηφοδέλτια πρέπει να διευρυνθούν με προσωπικότητες από την κοινωνία και υποψήφιους από τον δημοκρατικό χώρο, αλλά εκτός των κομματικών τειχών. Οι γνωστοί κομματικοί αστέρες δεν εξασφαλίζουν μόνο την αναπαραγωγή τους και δεν διαμορφώνουν ρεύμα νίκης και πλειοψηφία. Ορισμένοι δεν τη θέλουν καν…

Τρίτο, ο χάρτης πορείας της χώρας. Ως υποψήφιος Πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι διεκπεραιωτής λαϊκών αιτημάτων. Είναι ο ηγέτης της Δημοκρατικής Παράταξης και πρωτίστως οφείλει να αναδείξει που θα που θα οδηγήσει τη χώρα, αν αναλάβει την διακυβέρνηση της. Τι θα κάνει με τις ΗΠΑ, την Ευρώπη, την Τουρκία, τον πόλεμο στην Ουκρανία, με τις χώρες της περιοχής και οτιδήποτε αφορά τη διεθνή παρουσία της Ελλάδας και το ρόλο τη στα παγκόσμια διακυβεύματα, όπως η κλιματική αλλαγή, η ενέργεια, η μετανάστευση, οι ανισότητες.

Τέταρτο, θεσμική αποκατάσταση. Η λαϊκή εντολή διακυβέρνησης στον Τσίπρα δεν σημαίνει ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, με «έλεγχο των αρμών» και άλλες γελοιότητες. Σημαίνει ότι η προοδευτική κυβέρνηση θα ασκήσει την Εκτελεστική Εξουσία – μόνο αυτή της ανατίθεται. Με σεβασμό στη Κοινοβουλευτική Εξουσία, που θα νομοθετεί και στους θεσμούς του Πολιτεύματος, με πρώτη τη Δικαστική Εξουσία, που θα αποκτήσουν πλήρη ανεξαρτησία ,σύγχρονης Πολιτείας.

Πέμπτο, όχι στον ρεβανσισμό. Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν πρόκειται να «διώξει» κανέναν και για κανένα λόγο. Δεν έρχεται για τα «τιμωρήσει». Είναι εκτός της λογικής του Τσίπρα ο ρεβανσισμός και όποιος τον εκδηλώνει θα αποβάλλεται, ως προβληματικός. Εφόσον προκύψουν στοιχεία για ποινικές ευθύνες προσώπων, θα σταθούν στη Δικαιοσύνη – και μόνο με δική της πρωτοβουλία στη Βουλή, αν πρόκειται για πολιτικά πρόσωπα. Χωρίς προεξοφλήσεις για «μεγαλύτερα σκάνδαλα».

Η πάταξη της διαφθοράς, η επιβολή της νομιμότητας και η θωράκιση των συμφερόντων του κράτους, θα είναι αποκλειστικά έργο της Βουλής, που θα ψηφίζει τους νόμους και της Δικαιοσύνης που θα τους εφαρμόζει. Κυνηγοί κεφαλών δεν θα υπάρξουν.

Έκτο, κυβέρνηση χωρίς «δεδομένους». Ο Τσίπρας ως Πρωθυπουργός, θα ζητήσει την εμπιστοσύνη της Βουλής, σχηματίζοντας κυβέρνηση με αποκλειστικό κριτήριο τη μεγιστοποίηση του κυβερνητικού έργου. Θεμελίωση «δικαιώματος» συμμετοχής στην κυβέρνηση με βάση κομματικά αξιώματα δεν νοείται . Αντιλήψεις για « δεύτερη φορά Αριστερά» και «δεδομένους» δεν χωρούν.

Στην προοδευτική κυβέρνηση θα μετέχουν πρόσωπα με γνώση, σύγχρονη νοοτροπία και ανοιχτά μυαλά, με αίσθηση του σημερινού ρόλου που έχει ο άξονας Αριστεράς-Κεντροαριστεράς στις κοινωνίες. Θα αξιολογηθούν αποκλειστικά από τον Πρωθυπουργό, ο καθένας ξεχωριστά και με βάση τις απαιτήσεις κάθε χαρτοφυλακίου. Και ασφαλώς δεν θα υπάρχει περιθώριο για «άρωμα 2019»,ή για « βαρίδια».

Έβδομο οι δεξαμενές υπουργών.. Τα μέλη του υπουργικού Συμβουλίου θα προέλθουν αποκλειστικά από δύο δεξαμενές: την Κοινοβουλευτική Ομάδα – ή ομάδες, αν πρόκειται για κυβέρνηση συνεργασίας- και την κοινωνία: προσωπικότητες από την επιστήμη και τον διεθνή χώρο, τις αντιπροσωπευτικές οργανώσεις, τη διάκριση σε κάποιον τομέα της οικονομίας, της τέχνης, της κοινωνίας, την αναγνωρισμένη πολιτική εμπειρία, χωρίς σκιές..Μουστερήδες από το κόμμα, τα συμφέροντα και τις εσωκομματικές ομάδες, δεν θα βρουν θέση το οβάλ τραπέζι.

Όγδοο, το κράτος. Ο δημόσιος τομέας θα ανασυγκροτηθεί σε νέα βάση, με αποκεντρωμένη λειτουργική δομή, νέες υπηρεσίες, πλήρη τεχνολογική υποδομή, μέγιστο περιορισμό της γραφειοκρατίας , χωρίς μετακλητούς και αποκλειστικά με προσλήψεις αυστηρά αξιοκρατικές. Ημέτεροι τέλος. Ομοίως η Αυτοδιοίκηση θα ενισχυθεί για να λειτουργεί με διαφάνεια δίπλα τον πολιτική, χωρίς κομματισμούς και ιδιοτέλειες.

Ένατο, η ευρωπαϊκή διάσταση. Η νέα κυβέρνηση θα επαναφέρει τον διεθνή ρόλο της χώρας στις ράγες της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής.. Με σεβασμό στις δεσμεύσεις της και αναβάθμιση της παρουσίας της στον ευρωπαϊκό χώρο. Συμβάλλοντας στις κοινοτικές πολιτικές και διευρύνοντας την επιρροή του κυβερνώντος κόμματος στο πολιτικό σύστημα στην Ευρωπαϊκής Ένωσης , με τη μετακίνησή του στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, διατηρώντας ανοικτές σχέσεις με τους Πράσινους και την Αριστερά..

Δέκατο η προετοιμασία και η λογοδοσία. Για το σύνολο του κυβερνητικού προγράμματος και τις μεγάλες τομές της νέας κυβέρνησης θα καταρτισθούν, ως τις εκλογές τα συναφή νομοσχέδια με τις συνοδευτικές πράξεις ως προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Την επόμενη της ψήφου εμπιστοσύνης τη Βουλή η νέα κυβέρνηση θα τα θέσει προς διαβούλευση ώστε να ψηφιστούν αν υλοποιηθούν στου ταχύτερους δυνατούς χρόνους, με πρόβλεψη τακτής λογοδοσίας στους εμπλεκόμενους θεσμούς.

Επίλογος, αποφάσεις με τη μέθοδο των πολλών: Ο βουλευτής Αλ. Τριανταφυλλίδης, είχε πει ότι από τα υψηλά ποσοστά των εκλογικών αναμετρήσεων, « το 3% προέρχεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και το υπόλοιπο από τον Τσίπρα». Το 3% παραμένει ίδιο. Το στοίχημα για τον Αλέξη Τσίπρα είναι να διευρύνει όσους ψηφίζουν τον ίδιο ως φυσικό επικεφαλής της προοδευτικής Παράταξης απέναντι στη Δεξιά.

Ο πιο απλός και αποτελεσματικό τρόπος είναι να πάρει άμεσα αποφάσεις έχοντας υπόψη ότι λογοδοτεί στην ευρεία εκλογική βάση που του διασφαλίζει την πλειοψηφία στη Βουλή και όχι στους κομματικούς μηχανισμούς και τις φράξιες, που σύρουν τον ΣΥΡΙΖΑ στη μειοψηφία.

ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR