Το
Ζήτα-Μι, κατάστημα αρχικά δίσκων και μετά διάφορων αντικειμένων από
είδη λαϊκής τέχνης μέχρι σύγχρονη τέχνη, αποτέλεσε, εκτός από εμπορικό
κατάστημα, και πυρήνα, όπου πολίτες και φιλότεχνοι επεξεργάζονταν νεωτεριστικές ιδέες για τον πολιτισμό, την τέχνη, την κοινωνία, την
πολιτική. Από την Μίνα και τον Παύλο Ζάννα στα χέρια της Μάρως Λάγια και
της Κατερίνας Καμάρα, το Ζήτα-Μι αποτέλεσε αναφορά για τη Θεσσαλονίκη
των δεκαετιών 1960 και πέρα. Μίνα Ζάννα
*************************
Η πρώτη και παλαιότερη γκαλερί της Θεσσαλονίκης, «Ζήτα-Μι» μετά από 40 χρόνια λειτουργίας, ολοκλήρωσε πριν από χρόνια τον κύκλο λειτουργίας της. Η γκαλερί του Παύλου Ζάννα και Α. Μαυροκορδάτου, άνοιξε τις πύλες της στο κοινό το 1955 ως κατάστημα- έκθεσης και εμπορίας των γραφομηχανών «Ολιβέτι» αλλά και ειδικών δίσκων κλασικής και τζαζ μουσικής, στο ισόγειο της οδού Αριστοτέλους 3, βάζοντας τα θεμέλια για τη διάδοση της μοντέρνας τέχνης στην πόλη.
______________________________ .
Έξω
από το Ζήτα-Μι, 1997, Κατερίνα Καμάρα, Pier Restany, Μάρω Λάγια, Νίκος
Κεσσανλής. Από το ντοκιμαντέρ του Αντώνη Κιούκα «I would Like to Give
you my Heart Forever ZHTA-MI»
Το 1970 η Μίνα Ζάννα συνεργάστηκε με τις αδερφές Μάρω Λάγια και Κατερίνα Καμάρα και για τρία χρόνια η γκαλερί έγινε στέκι αντιστασιακών εικαστικών, λογοτεχνών και φιλότεχνων.
Το 1993, η «Ζήτα-Μι» μεταφέρεται λίγο ανατολικότερα, στην οδό Προξένου Κορομηλά 1, όπου στεγάζεται μέχρι σήμερα.
Ανάμεσα στις ιδέες που κυοφορήθηκαν στους κόλπους του, και με την ευκαιρία δραματικών περιστάσεων στην πόλη, ήταν και η ίδρυση του ΜΜΣΤ, το οποίο για αρκετά χρόνια είχε το γραφείο και τη γραμματεία του στο Ζήτα-Μι. Στο πλαίσιο του δεσμού αυτού, τα αρχεία του Ζήτα–Μι, αποτελούμενα από αρχείο εκθέσεων, αρχείο καλλιτεχνών και αρχείο αφισών, δωρήθηκαν στο ΜΜΣΤ και ήδη αποτελούν αντικείμενο ψηφιοποίησης και επιστημονικής επεξεργασίας από το Μουσείο.
Η ίδια η έκθεση του ΜΜΣΤ είχε και άλλες διαστάσεις: πέρα από αφιέρωμα σε έναν ιδιωτικό φορέα της Θεσσαλονίκης που παρουσίαζε πολιτιστική δράση σε χρόνια άγονα, ήδη από το 1969, και κυοφόρησε σημαντικές ιδέες και ζυμώσεις, η έκθεση παρουσιάζει α) τις αφίσες του Ζήτα Μι από το 1968 έως το 2010, β) τα αποχαιρετιστήρια έργα των καλλιτεχνών, που δημιουργήθηκαν την τελευταία μέρα λειτουργίας του Ζήτα-Μι. Καλλιτέχνες με τους οποίους η γκαλερί είχε συνεργαστεί ζωγράφισαν σε μεγάλο πανώ-καμβά μήκους 100 περίπου μέτρων, τα οποία δωρήθηκαν στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.
Επιπλέον, την έκθεση εμπλούτισαν έργα της συλλογής του ΜΜΣΤ, στη δωρεά των οποίων εμπλέχτηκε καθοριστικά το Ζήτα-Μι. Παλιοί φίλοι και συνεργάτες καλλιτέχνες της γκαλερί Ζήτα–Μι είναι ταυτόχρονα δωρητές του Μουσείου και τα έργα τους αναδεικνύουν τη σχέση μεταξύ των δύο φορέων, καθώς και τη σχέση και των δύο με πλήθος καλλιτεχνών, συλλεκτών και φιλότεχνων, που στήριξαν τη δράση τους.
Η έκθεση στο σύνολό της ανέδειξε την πολλαπλή προσφορά της γκαλερί στην πόλη της Θεσσαλονίκης και στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και συνοδεύτηκε από έκδοση-κατάλογο, με σημαντικά κείμενα, ιστορικά στοιχεία και εικόνες.
_____________________________
Αναζητώντας τον Παύλο Ζάννα (1929-1989): Σκηνές από μια αξιοσημείωτη ζωή ...
------------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου