Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΑΓΕΛΑΔΑΣ
Κριτική : Χ. Λακταρίδης
[Πηγή: www.doctv.gr]
Η ζωή της Μίνα ανατρέπεται όταν μαθαίνει ότι ο σύζυγός της, ο Μπαμπάκ, αποδείχθηκε αθώος για το έγκλημα για το οποίο εκτελέστηκε.
Οι αρχές απολογούνται για το λάθος τους και προσφέρουν αποζημίωση, αλλά τότε η Μίνα ξεκινά μια βουβή μάχη κόντρα σ’ ένα κυνικό σύστημα για το καλό της ίδιας και της κωφάλαλης κόρης της.
Όταν ξεμένει από χρήματα, ένας άγνωστος με το όνομα Ρεζά χτυπάει την πόρτα της, λέγοντας ότι έχει έρθει για να ξεπληρώσει το χρέος του στον Μπαμπάκ. Η Μίνα στην αρχή είναι επιφυλακτική, αλλά αφήνει όλο και περισσότερο τον Ρεζά στη ζωή της, αγνοώντας το μυστικό που τους συνδέει.
Με συμμετοχή στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ Βερολίνου το 2021, η Μπαλάντα της Λευκής Αγελάδας, είναι άλλο ένα εξαιρετικό ψυχολογικό δράμα από το Ιράν που πίσω από την απλή του ιδέα που θα ταίριαζε σε μία σαπουνόπερα 'της σειράς', κρύβει πολλά περισσότερα.
Η Μίνα δέχεται πιέσεις από την οικογένεια του συζύγου της που σε τέτοιες περιπτώσεις, οφείλει να παντρευτεί τον αδελφό του αποδημήσαντα.
Ευτυχώς για αυτήν, ο αδελφός του άντρα της δείχνει κατανόηση, όχι όμως και ο πεθερός της, που τελικά αποφασίζει να διεκδικήσει τα χρήματα της αποζημίωσης για τον εαυτό του.
Η παρουσία του άγνωστου άντρα την βάζει σε περισσότερους μπελάδες, τόσο με τον σπιτονοικοκύρη της, όσο και τα πεθερικά της.
Στη συνέχεια, ούτε η σχέση της με τον ευεργέτη της δεν θα κρατηθεί συνέχώς ομαλή, σε μια κοινωνία που καραδοκεί τους παραβάτες και τις γυναίκες, παρακολουθώντας την παραμικρή τους 'παρεκτροπή'.
Γυρισμένη από τον Μπεχτάς Σανσέα και την μόνιμη πρωταγωνίστριά του, Μαριάμ Μογκαντάμ (Leaf of Life), που συμμετέχει και στα σενάρια των ταινιών τους (υποθέτουμε πως γύρισε τις σκηνές που η πρωταγωνίστρια βγάζει τη μαντίλα), η ταινία που ακολουθεί τη σχολή Φαραντί (Ένας Χωρισμός), του κοινωνικοπολιτικού δράματος με στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ. είναι η δεύτερη ιρανική ταινία που βλέπουμε αυτή τη σεζόν, μαζί με το 'Δεν Υπάρχει Κακό' του Ρασούλοφ, που αμφισβητεί την ύπαρξη της θανατικής Ποινής στο Ιράν και την αποτελεσματικότητα του θεοκρατικού συστήματος (υπενθυμίζοντας μας στην αρχή την απαίτηση του Θεού προς τον Μωυσή, να θυσιαστεί μια αγελάδα), απονομής δικαιοσύνης. 
Η θέση της γυναίκας σε μια θεοκρατική, πατριαρχική, ισλαμική κοινωνία, χήρας ή μη, είναι άλλο ένα από τα θέματά της. Ένα θέμα που παραμένει ανεξάντλητο, ήδη από την εποχή του Τζαφάρ Παναχί, της Σαμίρα και της Χάνα Μαχμαλμπάφ, μέχρι σήμερα.
Η ηρωίδα, πέρα από την αποζημίωση, θα ζητήσει και τη συγνώμη των νομικών που καταδίκασαν σε θάνατο, άδικα τον άντρα της. Σταδιακά, θα δοθεί από ευγνωμοσύνη και απελπισία στον ευεργέτη της, χωρίς να γνωρίζει την πραγματική του ταυτότητα.
Η ταινία, προσπαθεί και καταφέρνει να καταρρίψει πολλά 'ταμπού' πριν από το αναπάντεχο για την ηρωίδα, φινάλε της. Γυρισμένη με ακρίβεια, τόλμη και ευαισθησία, συνεχίζει μια ρεαλιστική κινηματογραφική παράδοση που συνεχίζει να μας εκπλήσει και να μας συγκινεί.
Info: Η Μπαλάντα της Λευκής Αγελάδας (Ghasideyeh Gave Sefid/Ballad of a White Cow). Δραματική. Ιραν, Γαλλία, 2020. Πρεμιέρα: Πέμπτη 10 Μαρτίου. Σκηνοθεσία: Μπεχτάς Σανσέα & Μαριάμ Μογκαντάμ. Παίζουν: Μαριάμ Μογκαντάμ, Αλιρεζά Σάνι Φαρ, Πούρια Ραχιμί Σαμ, Αβίν Πουρ Ραουφί. Διανομή: Danaos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου