Α
΄Ενας Ουκρανός φιλόσοφος για τον πόλεμο και την αντίσταση
[Γυρίζοντας από το μάθημα, έπεσα τυχαία πάνω σε μια συνέντευξη του Ουκρανού φιλόσοφου Constantin Sigov στο Esprit*. Μπήκα στο πειρασμό να την αποδώσω γιατί ο άνθρωπος αυτός, παρότι καθηγητής και λαμπρός διανοούμενος, επέλεξε να μείνει στη χώρα για χάρη της αλήθειας. Σε πολλά μου θύμισε τη σκέψη του Τσέχου Jan Patocka- σαν η ίδια πνευματικο-πολιτική τροχιά να συντονίζει τα πεπρωμένα των αντιστασιακών της ανατολικής Ευρώπης, τότε και τώρα. ― Νικόλας Σεβαστάκης]
*[Η συνέντευξη δόθηκε στην δημοσιογράφο και συνεργάτιδα της Διεθνούς Αμνηστίας Flore de Borde και είναι δημοσιευμένη στο περιοδικό ESPRIT]]
Ο Κωνσταντίν Σιγκόφ (Constantin Sigov)
είναι διευθυντής του Ευρωπαϊκού Κέντρου στο Πανεπιστήμιο του Κίεβο και
καθηγητής φιλοσοφίας και θρησκευτικών σπουδών στην Ακαδημία Mohyla του
Κιέβου. Φιλόσοφος και ορθόδοξος διανοούμενος που αποφάσισε να μείνει
στην Ουκρανία για να προσφέρει τη μαρτυρία του. Στην τηλεφωνική του
συνέντευξη, μιλά για το πώς βρέθηκε η χώρας του στον πόλεμο, για την
αντίσταση του λαού του, και τη δική του και του γιου του. Πολλά σημεία
της συνέντευξης έχουν ενδιαφέρον και για τα δικά μας, ιδίως εκεί που
αναφέρεται σε ανθρώπους που του μετέφεραν την ιδέα περί ‘τεχνητού
έθνους’ και τις άλλες πουτινικές θεωρίες στα γαλλικά πλατό. Σαν κάποιους
δικούς μας.
― Είστε στο Κίεβο, επιλέξατε να μείνετε στην Ουκρανία. Πώς αντιμετωπίζετε την κατάσταση από τις 24 Φεβρουαρίου;
Είμαι λίγα χιλιόμετρα από το Κίεβο, κοντά στο Βισχορόντ (Vyshhorod).
Η γυναίκα και η κόρη μου μόλις έφυγαν από την πόλη με τις τρεις γάτες μας. Έμεινα με τον γιο μου, τον Ρόμαν, που είναι 25 χρονών. Αποφασίσαμε να δώσουμε τις μαρτυρίες μας για να βγάζουμε πληροφορίες για τη χώρα και να πούμε τι βιώνουμε. Δίνω συνεντεύξεις, περιγράφω τι βλέπω. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο, ούτε και ο γιος μου. Ο Ρόμαν μιλάει οκτώ γλώσσες, συνοδεύει πολλούς δημοσιογράφους που βρίσκονται στην περιοχή. Πηγαίνει σε πολύ επικίνδυνα μέρη και ρισκάρει τη ζωή του κάθε μέρα. Αλλά δεν μπορώ να τον σταματήσω, μπορώ μόνο να τον στηρίξω και να τον φιλάω όταν φεύγει.
Είναι για αυτόν, όπως και για μένα, μια εσώτερη ανάγκη, να λέμε την αλήθεια. Γινόμαστε μάρτυρες ενός πραγματικού εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας ζωντανά, το παρακολουθούμε. Δεν υπερασπιζόμαστε μόνο το «τομάρι» μας, υπερασπιζόμαστε μια συγκεκριμένη ιδέα της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας. Αν δεν το κάνουμε, η ύπαρξή μας δεν έχει νόημα.
Ο πόλεμος ξεπερνά τις θρησκευτικές, γλωσσικές, εθνοτικές και κοινωνικές διαφορές του καθενός. Και αυτή η αντίσταση αφορά τους ουκρανόφωνους, τους ρωσόφωνους, τους Εβραίους και τους Έλληνες, και είναι μια ομόφωνη αντίσταση στην τυραννία. Υπάρχουν και άνθρωποι που, χωρίς όπλα, σταμάτησαν τα τανκς που διέσχιζαν το χωριό τους. Ο άμαχος πληθυσμός είναι εξαιρετικά γενναίος.
Μόλις περάσαμε δεκαπέντε πολύ δύσκολες ημέρες. Ακούμε μαζικούς βομβαρδισμούς κάθε βράδυ. Αυτή την εβδομάδα, βοηθήσαμε έναν από τους μεγαλύτερους συνθέτες της Ουκρανίας, τον Βαλεντίν Σίλβεστροφ (Valentin Sylvestrov), να εγκαταλείψει τη χώρα. Μετά από τριάμισι ημέρες ταξιδιού, στα 84 του χρόνια, μόλις διέσχισε τα πολωνικά σύνορα με τα πόδια. Είναι τρομερή εικόνα να βλέπεις αυτόν τον σπουδαίο άνθρωπο, αυτή την ιδιοφυία της μουσικής, να αφήνει την Ουκρανία κάτω από τις βόμβες.
Επίσης, δεν έχω νέα για μία από τις πρώην φοιτήτριές μου, διακεκριμένη ερευνήτρια, η οποία κατέφυγε σε ένα μικρό χωριό 10 χιλιόμετρα από το Κίεβο. Το σπίτι του ήταν τρία χιλιόμετρα από ένα βιομηχανικό αρτοποιείο που βομβαρδίστηκε και δεκατρείς άνθρωποι σκοτώθηκαν. Από τότε, εξαφανίστηκε με την εξάχρονη κόρη της. Ο γιος μου προσπάθησε να έχει πρόσβαση στο χωριό με Γάλλους δημοσιογράφους, αλλά απέτυχε. Δεν υπάρχουν ανθρωπιστικοί διάδρομοι σε αυτό το μέρος και φοβόμαστε τα χειρότερα. Οι άνθρωποι που κατάφεραν να ξεφύγουν αναφέρουν ότι οι τσετσενικές πολιτοφυλακές, οι λεγόμενοι kadyrovtsy, δολοφονούν εν ψυχρώ πολίτες στους δρόμους, μερικές φορές ακόμα και μπροστά στα παιδιά. Είναι μια πραγματική σφαγή.
Επιπλέον, πολλά διαμερίσματα στο Κίεβο είχαν νοικιαστεί πριν από αρκετούς μήνες από Ρώσους μυστικούς για να σπείρουν την τρομοκρατία. Οι κάτοικοι του Κίεβο προσπαθούν να τους αναγνωρίσουν. Από την αρχή αυτού του πολέμου, είμαστε όλοι πολύ δραστήριοι, οργανώνοντας την αντίσταση μέρα και νύχτα για να είμαστε έτοιμοι όταν έρθει η ώρα. Αυτή τη στιγμή, φοβόμαστε την επίθεση στο Κίεβο και ετοιμαζόμαστε.
Τέλος, όπως γνωρίζετε, εκατομμύρια άνθρωποι εγκαταλείπουν τη χώρα. Χθες ο γιος μου ήταν στο σταθμό του Κίεβο με τον Τύπο για να πάρει συνέντευξη από ανθρώπους που περίμεναν ένα τρένο για να πάνε δυτικά. Υπήρχαν μυριάδες άνθρωποι εκεί και οι δημοσιογράφοι έμειναν έκπληκτοι όταν είδαν ότι όλοι παρέμειναν πολύ ήρεμοι και πολύ υποστηρικτικοί μεταξύ τους στις αίθουσες αναμονής.
Η
τηλεόραση στη Γαλλία παρουσιάζει κυρίως δραματικές σκηνές στις οποίες ο
πληθυσμός σπεύδει στα τρένα. Αλλά αυτό που είναι πολύ ισχυρότερο, πολύ
πιο χαρακτηριστικό, είναι η πολύ αξιοπρεπής προσδοκία που διαβάζει
κανείς σε όλα τα πρόσωπα, τα πρόσωπα των παιδιών, των νέων, των
ηλικιωμένων. Είναι η μεγάλη προσδοκία της ζωής. Κατά τη γνώμη μου,
ολόκληρη η πόλη του Κίεβο κρατά την ανάσα της με αυτή την προσδοκία.
― Υπάρχει αφενός αυτή η προσδοκία, υπάρχει όμως και η αντίσταση ενός ολόκληρου λαού που προκαλεί τον θαυμασμό. Ποια είναι τα βαθύτερα κίνητρα των Ουκρανών;
Ο λαός μας αντιστέκεται στο σχέδιο ανασύστασης της ‘Σοβιετικής Ένωσης’. Η Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών ιδρύθηκε επίσημα πριν από περίπου έναν αιώνα, στις 30 Δεκεμβρίου 1922. Ο Πούτιν θέλει να γιορτάσει αυτή την επέτειο με μεγάλες πανηγυρικές πομπές σε λίγους μήνες. Η επίθεση κατά της Ουκρανίας δεν είναι τυχαία. Είναι μέρος του σχεδίου του να επιστρέψει στη σοβιετική αυτοκρατορία. Αλλά αυτό είναι ένα εντελώς δυστοπικό σχέδιο. Η ελπίδα να απαλλαγούμε από το φόβο και τη βία του σοβιετικού καθεστώτος ήταν το κίνητρο του κινήματος για την ανεξαρτησία της χώρας μας το 1991. Δύο θεμελιώδεις ανθρωπολογικοί παράγοντες ώθησαν τη συγκρότησή μας μετά το 1991: η δυνατότητα να πάψουμε να φοβόμαστε τη βία και το να έχουμε το δικαίωμα να λέμε την αλήθεια.
Η Πορτοκαλί Επανάσταση στο Κίεβο το 2004 έφερε τότε μια ήττα στο πνεύμα της νεο-σοβιετικής ρεβάνς κατά της Ουκρανίας. Η πολιτική εμπειρία που αποκτήθηκε κατά τη δεκαετία που ακολούθησε βοήθησε στο να γίνει διάκριση μεταξύ αυτών που συμμετείχαν στο σοβιετικό αφήγημα και σε όσους ήθελαν ένα διαφορετικό αφήγημα. Η "γενιά Maidan" όχι μόνο απελευθέρωσε το Κίεβο από τον νεο-σοβιετικό πειρασμό, αλλά επίσης ξερίζωσε τις μεταμοντέρνες μάσκες πίσω από τις οποίες κρυβόταν ο αρχαϊκός τύπος του "homo sovieticus". Στα τέλη του 2013 και στις αρχές του 2014, η Επανάσταση της Αξιοπρέπειας του Κίεβο σηματοδότησε μια καμπή στην ιστορική στροφή από τον homo sovieticus στον homo dignus. Το πνεύμα της αντίστασής μας ήταν ηθικό και εξακολουθεί να είναι και σήμερα πλούσιο από αυτήν την κληρονομιά.[...............................]
ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
'Ενας Ουκρανός φιλόσοφος για τον πόλεμο και την αντίσταση ...
_______________________
Β
Άκης Τσελέντης*, διευθυντής Γεωδυναμικού Ινστιτούτου: Οι κλαίοντες και οδυρόμενοι για την Ουκρανία. Σταματήστε λίγο το μαύρο δάκρυ και διαβάστε τι πραγματικά συμβαίνει
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ
Οι κλαίοντες και οδυρόμενοι για την Ουκρανία.
Σταματήστε λίγο το μαύρο δάκρυ και διαβάστε τι πραγματικά συμβαίνει.
Η Ρωσία είναι περικυκλωμένη από το ΝΑΤΟ: Ρουμανία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Πολωνία, τρεις Βαλτικές χώρες, Βουλγαρία (όλες πρώην σοβιετικοί δορυφόροι), συν την Τουρκία.
Αυτός ο κλοιός που έκανε το ΝΑΤΟ γύρω από τη Ρωσία, από την Μαύρη Θάλασσα μέχρι την Βαλτική, έχει μόνο ένα κενό, την Ουκρανία.
Αν η Ουκρανία εντάσσονταν στο ΝΑΤΟ θα ολοκλήρωνε την πολιορκία της Ρωσίας
Κι αυτό η Ρωσία (και οποιοσδήποτε άλλος στη θέση της) είναι αδύνατο να το επιτρέψει ανεξαρτήτως τιμήματος για κρίσιμους γεωπολιτικούς λόγους , δηλαδή για λόγους επιβίωσης.
Κάτι αντίστοιχο με την κρίση των πυραύλων στην Κούβα το 1962 τότε που ο κακός ήταν η Ρωσία που προσπάθησε να βάλει πυρηνικούς πυραύλους μια ανάσα από την Αμερική και παραλίγο να γίνει σκόνη όλος ο πλανήτης
Να σημειωθεί ότι με την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και λίγο πρίν την πτώση του τείχους του Βερολίνου ,είχαν δοθεί εγγυήσεις από το ΝΑΤΟ ότι δεν θα έβαζε στην συμμαχία καμία από τις πρώην χώρες που την αποτελούσαν , ούτε τους δορυφόρους της, πράγμα που φυσικά το ΝΑΤΟ δεν τήρησε.
.
Τότε η Ρωσία δεν μπορούσε να αντιδράσει όντας μισοδιαλυμένη.
Όμως τώρα μπορεί.
Η Ρωσία το είχε κάνει σαφές ότι δεν θα ανεχθεί τώρα τέτοια κίνηση και στην Ουκρανία και με το δίκιο της.
Όμως το ΝΑΤΟ (λέγε με Αμερική) αδιαφόρησε και έφτασε στο παρά πέντε να βάλει την Ουκρανία στη συμμαχία , στηρίζοντας έναν ορκισμένο εχθρό της Ρωσίας πρώην κωμικό (τον νεοναζί Ζελένσκι) , ο οποίος σε δύο περιοχές τουλάχιστον της Ουκρανίας (Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ) που κατοικούνται αμιγώς από Ρώσους είχε κάνει τα μύρια όσα εγκλήματα κατά του άμαχου πληθυσμού για 8 χρόνια (ήδη έχουν επικηρυχθεί 5000 Ουκρανοί για εγκλήματα εναντίον αμάχων) με αποτέλεσμα οι επαρχίες αυτές να αυτονομηθούν και να ζητήσουν τη βοήθεια της μαμάς Ρωσίας.
Έτσι η Ρωσία κάποια στιγμή εξάντλησε την υπομονή της και με ένα σμπάρο πέτυχε δύο τρυγόνια. 1. Προστάτεψε τους Ρώσους που ζούσαν εκεί και 2. Αποτρέπει οριστικά την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Φυσικά μόλις άρχισαν οι εχθροπραξίες το ΝΑΤΟ πούλησε (όπως και την Ελλάδα κάποτε , παλιά μας τέχνη κόσκινο ) τον Ζελένσκι ,τον άφησαν μόνο του παρά τις υποσχέσεις και οι Ρώσοι αυτή τη στιγμή κάνουν παρέλαση διεξάγοντας τον πιο κεραυνοβόλο πόλεμο της Ιστορίας καταφέρνοντας σε χρόνο ρεκόρ να διαλύσουν τη στρατιωτική δομή της Ουκρανίας και να είναι θέμα ωρών η πτώση της κυβέρνησης που τελείως άμυαλα προκάλεσε το πρόβλημα.
Ποια λύση υπάρχει ; Η εφαρμογή του Αυστριακού μοντέλου. Ανεξάρτητη Ουκρανία που απαγορεύεται να προσχωρήσει σε οποιοδήποτε στρατιωτικό συνασπισμό των δύο πλευρών και εγγύηση για την ουδετερότητα και την ασφάλειά της από την Αμερική και τη Ρωσία ταυτόχρονα.
Αυτό 1. Θα εξασφάλιζε οριστικά την αποτροπή ενός πολέμου στην Ευρώπη, που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε παγκόσμιο, 2. Δεν θα άφηνε τη Ρωσία να περικυκλωθεί από το ΝΑΤΟ μια και είναι κόκκινη γραμμή της 3. Θα βοηθούσε την Ουκρανία στην ειρηνική ανάπτυξή, απαλλαγμένη από το τις αμυντικές δαπάνες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε άλλες πιο χρήσιμες δράσεις.
Απλά πράγματα , αλλά για να κάνεις την ομελέτα πρέπει υποχρεωτικά να σπάσεις τα αυγά.
Συνεχίστε το κλάμα τώρα για τον κακό Πουτιν
Δια ταύτα : Καταδικάζω την επέμβαση αλλά υποδεικνύω τις ευθύνες όσων την προκάλεσαν.
* Το παράδοξο είναι ότι ο "ορθολογιστής" και κόντρα στην αντιρωσική στάση των Δυτικών καθηγητής Τσελέντης είναι φανατικός νεοδημοκράτης, άρα πάει κόντρα στο κόμμα του, με το οποίο κατέβηκε στις εκλογές για την Ευρωβουλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου