Πέφτοντας απ’ τα σύννεφα: Η ζωή στην Aegean, τον «ελκυστικότερο εργοδότη» της χώρας
Εννέα πρώην και νυν εργαζόμενοι και εργαζόμενες στον εθνικό αερομεταφορέα ο οποίος διασώθηκε με 120 εκατ. ευρώ δημόσιου χρήματος αποδομούν την εικόνα του «ελκυστικότερου εργοδότη στην Ελλάδα»: Διακοπτόμενες συμβάσεις ώστε να μην κατοχυρώνονται εργασιακά δικαιώματα, πιέσεις στις εργαζόμενες για το βάρος και το σώμα τους, διάλυση του σωματείου των εργαζομένων.
Περιεχόμενα
Ανάλυση δεδομένων: Γεωργία Νάκου
ΠΗΓΗ: reportersunited.gr/ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΡΕΠΟΡΤΕΡ
Στις 5 Ιουλίου 2021 η Αεροπορία Αιγαίου ΑΕ γνωστοποίησε πως εισέπραξε από το ελληνικό δημόσιο τα 120 εκατομμύρια της συμφωνημένης με την κυβέρνηση ενίσχυσής της. Ήταν η τελευταία δόση από ένα πακέτο άνω των 340 εκατομμυρίων κρατικής βοήθειας ως αντίδοτο στην πανδημία – το ακριβές ύψος του οποίου εξακολουθεί να αποτελεί μυστικό, αφού η εταιρεία δεν δέχεται να το δημοσιοποιήσει.
Φλασμπάκ, ένα χρόνο πριν. Είναι ένα απόγευμα του καλοκαιριού του 2020 και στη συνοικιακή καφετέρια της Αθήνας τα τραπέζια είναι γεμάτα από κόσμο. Το πρώτο κύμα της πανδημίας έχει κατά τα φαινόμενα περάσει, τα σύνορα έχουν ανοίξει ξανά, και οι πρώτοι τουρίστες καταφθάνουν ήδη στην Ελλάδα.
Απέναντί μας στο τραπέζι βρίσκονται τρεις πρώην αεροσυνοδοί της Aegean Airlines. Πρόκειται για τρεις από τους συνολικά εννέα πρώην και νυν εργαζόμενους και εργαζόμενες του «εθνικού αερομεταφορέα», που το Reporters United συνάντησε σε διάστημα αρκετών μηνών.
Η πραγματικότητα που συνθέτουν οι μαρτυρίες που συλλέξαμε αμφισβητεί ευθέως την εικόνα της Aegean Airlines ως του «ελκυστικότερου εργοδότη στην Ελλάδα το 2020».
Κεφάλαιο 1: Το Σχέδιο των διακοπτόμενων συμβάσεων
Το Reporters United συνάντησε τόσο πρώην όσο και νυν εργαζόμενες και εργαζομένους της εταιρείας, οι οποίοι αντίστοιχα έχουν απασχοληθεί τόσο ως ιπτάμενο πλήρωμα όσο και σε διοικητικές θέσεις. Το συνολικό εύρος χρόνου που προκύπτει από τις μαρτυρίες τους καλύπτει, ουσιαστικά, τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια: Από το 2008 έως και σήμερα.
«Υπέγραφαν συμβάσεις ορισμένου χρόνου μέχρι να φτάσουν τους δεκαοκτώ μήνες συνολικά, έμεναν εκτός για ένα μικρό διάστημα, και γνώριζαν πως μετά θα προσλαμβάνονταν και πάλι»
Ελένη – εργάστηκε στην Aegean για τρία χρόνια
Κάποιοι εργάστηκαν ή εργάζονται στην εταιρεία για τρία χρόνια, κι άλλοι για περισσότερα από τέσσερα, φτάνοντας έως και τα σχεδόν έντεκα χρόνια απασχόλησης. Ασχέτως του πότε ακριβώς, και για πόσο μεγάλο διάστημα απασχολήθηκαν στην Aegean, από τις μαρτυρίες τους στο Reporters United προκύπτει μια κοινή συνισταμένη εντός της εταιρείας, που φέρεται να αφορά όλο το διάστημα που εξετάζουμε.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των εργαζομένων, η εταιρεία χρησιμοποιεί συστηματικά το εξής μοντέλο εργασιακών σχέσεων: Απασχολεί εργαζόμενους με συμβάσεις ορισμένου (σύντομου) χρόνου. Μόλις η σύμβαση τελειώσει, ο εργαζόμενος μένει για ένα μικρό διάστημα χωρίς δουλειά, μέχρι να επαναπροσληφθεί από την εταιρεία με νέα σύμβαση ορισμένου χρόνου. Το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, ακόμη και για εργαζόμενους που πλέον έχουν συμπληρώσει αρκετά χρόνια υπηρεσίας στην εταιρεία.
Όπως ανέφερε η Χριστίνα (βλ. σημείωση στο τέλος του κειμένου σχετικά με τα ονόματα που χρησιμοποιούνται στο ρεπορτάζ), όταν συμπλήρωναν τρεις διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή συνολικό χρόνο απασχόλησης 18 μηνών μέσα από συμβάσεις ορισμένου χρόνου, οι αεροσυνοδοί -το πλήρωμα καμπίνας θαλάμου επιβατών- καλούνταν να «παραμείνουν εκτός» για ένα μικρό διάστημα, προτού στη συνέχεια υπογράψουν ξανά σύμβαση (ορισμένου χρόνου και πάλι) με την εταιρεία.
Το διάστημα που εργάστηκε η ίδια στην εταιρεία, χρειάστηκε να ακολουθήσει τη συγκεκριμένη πρακτική δύο φορές. Με βάση τις μαρτυρίες τους, το ίδιο ίσχυε για το σύνολο των πρώην και νυν αεροσυνοδών της Aegean που μίλησαν στο Reporters United.
(Ζητήσαμε από την εταιρεία να επαληθεύσει ή να διαψεύσει αυτόν και ανάλογους ισχυρισμούς αλλά δεν το έκανε. Η πλήρης απάντηση της εταιρείας εδώ.)
Δουλειές του ποδαριού
Η Ελένη, αεροσυνοδός που εργάστηκε για περισσότερα από τρία χρόνια στην Aegean είπε στο Reporters United πως αυτό δεν ίσχυε μόνο για το προσωπικό με το δικό τους χρόνο προϋπηρεσίας, αλλά και για συναδέλφους που «απασχολούνταν με αυτό τον τρόπο ακόμη και για επτά ή οκτώ χρόνια».
Όπως εξήγησε, «υπέγραφαν συμβάσεις ορισμένου χρόνου μέχρι να φτάσουν τους δεκαοκτώ μήνες συνολικά, έμεναν εκτός για ένα μικρό διάστημα, και γνώριζαν πως μετά θα προσλαμβάνονταν και πάλι». Μία από τις πηγές αυτού του ρεπορτάζ απασχολήθηκε στην εταιρεία για περισσότερα από οκτώ χρόνια. Πάντοτε με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
Αυτό είναι κάτι για το οποίο το ίδιο το προσωπικό είχε πλήρη επίγνωση. Δηλαδή, γνώριζαν πως κάθε φορά που συμπλήρωναν δεκαοκτώ μήνες συνεχούς απασχόλησης θα έπρεπε «να μείνουν για ένα διάστημα εκτός», όπως το θέτουν.
Συνήθως ενημερώνονταν γι’ αυτό από πολύ νωρίς, από συναδέλφους, ενώ στην περίπτωση δύο αεροσυνοδών που μίλησαν στο Reporters United αυτό τους είχε γίνει γνωστό ήδη από την εκπαίδευση.
Στο διάστημα που δεν εργάζονταν για την Aegean απασχολούνταν συνήθως περιστασιακά σε άλλα επαγγέλματα (για παράδειγμα σε καφέ), εκμεταλλεύονταν τον χρόνο για κάποιο δικό τους ταξίδι, ή – αν πληρούσαν τις προϋποθέσεις – έπαιρναν επίδομα ανεργίας, μέχρι να ξεκινήσουν και πάλι πτήσεις.
Τι επιτυγχάνεται με αυτό τον τρόπο
Οι συμβάσεις που είδε το Reporters United επιβεβαιώνουν πως ανάμεσα στην εκπνοή της τελευταίας και την υπογραφή της επόμενης σύμβασης των αεροσυνοδών μεσολαβούσε πάντοτε διάστημα τουλάχιστον 45 ημερών.
Το μεσοδιάστημα των 45 ημερών δεν είναι τυχαίο.
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, ένας εργαζόμενος που απασχολείται με σύμβαση ορισμένου χρόνου θεωρείται πως καλύπτει πάγιες ανάγκες (και άρα η σύμβασή του θα πρέπει να μετατραπεί σε αορίστου χρόνου) ύστερα από την ανανέωση τριών διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου ή τη συμπλήρωση 18 μηνών συνεχόμενης απασχόλησης κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Η Aegean δεν μοιράστηκε μαζί μας την αναλογία εργαζομένων αορίστου και ορισμένου χρόνου αλλά ούτε και τοποθετήθηκε ως προς τις προαναφερθείσες «πατέντες» σχετικά με τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
Εάν μεσολαβήσει διακοπή τουλάχιστον 45 ημερών, ωστόσο, το δικαίωμα αυτό χάνεται. Το κοντέρ της υπάρχουσας έως τότε προϋπηρεσίας μηδενίζει. Ο εργαζόμενος μπορεί να προσληφθεί και πάλι με σύμβαση ορισμένου χρόνου ― και ούτω καθεξής.
Αλλά γιατί μπορεί να προτιμά μια εταιρεία να απασχολεί προσωπικό με αυτό τον τρόπο; Η απάντηση είναι πως στους εργαζόμενους ορισμένου χρόνου αναγνωρίζονται λιγότερα εργασιακά δικαιώματα σε σχέση με εκείνους που απασχολούνται με συμβάσεις αορίστου χρόνου.
Για παράδειγμα, αναφέραμε προηγουμένως πως η Φανή, αεροσυνοδός που μίλησε στο Reporters United, απασχολήθηκε στην Aegean συνολικά σχεδόν εννέα χρόνια, υπογράφοντας όμως συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Υποστηρίζει πως η σχέση της με την εταιρεία ολοκληρώθηκε όταν «έμεινε εκτός», ύστερα από την ολοκλήρωση σύμβασής της, και στη συνέχεια δεν την κάλεσαν ξανά, όπως της είχαν πει.
Ακόμη και εάν η πραγματική της προϋπηρεσία στην εταιρεία άγγιζε τα εννέα χρόνια, αυτή δεν καθρεφτιζόταν στις δικές της συμβάσεις. Σύμφωνα με το Κέντρο Πληροφόρησης Εργαζομένων & Ανέργων (ΚΕΠΕΑ) της ΓΣΕΕ, σε εργαζόμενους με τη δική της προϋπηρεσία αναλογεί αποζημίωση ίση με πέντε μισθούς σε περίπτωση απόλυσης. Όμως η Φανή δεν έλαβε καμία αποζημίωση.
Η μη υποχρέωση καταβολής αποζημίωσης είναι ένα από τα ζητήματα που προκύπτουν κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ο κατάλογος περιλαμβάνει την αναγνώριση λιγότερων παροχών όσον αφορά αναρρωτικές άδειες και άδειες εγκυμοσύνης (για τις εγκύους με σύμβαση ορισμένου χρόνου, η προστασία τους έχει διάρκεια όσο και η διάρκεια της σύμβασης), τη στιγμή που θα πρέπει να σημειωθεί πως το ιπτάμενο πλήρωμα περιλαμβάνει σε σημαντικό βαθμό γυναίκες που επιθυμούν να κάνουν οικογένεια.
Παράλληλα, η απασχόληση του προσωπικού με συμβάσεις ορισμένου χρόνου έχει ως αποτέλεσμα να δικαιούνται λιγότερες ημέρες άδειας (αφού δεν τους αναγνωρίζεται ο πραγματικός χρόνος προϋπηρεσίας) και να μη βλέπουν στο μισθό τους την αύξηση που θα δικαιούνταν εάν ήταν αορίστου χρόνου (για παράδειγμα για τους υπαλλήλους προβλέπεται αύξηση μισθού 10% κάθε τριετία).
Μια ακόμη διάσταση αφορά την οικονομική και ψυχολογική ανασφάλεια που ένιωθαν τα μέλη του πληρώματος, καθώς δε γνώριζαν πότε και εάν θα ανανεωθεί η σύμβασή τους.
Η Aegean μας απέστειλε μια ενιαία απάντηση για το σύνολο των ερωτημάτων χωρίς όμως να απαντά στα συγκεκριμένα ερωτήματα που θέσαμε. Αυτό σημαίνει πως δεν μοιράστηκε μαζί μας την αναλογία εργαζομένων αορίστου και ορισμένου χρόνου, ή ανδρών και γυναικών, αλλά ούτε και τοποθετήθηκε ως προς τις προαναφερθείσες «πατέντες» σχετικά με τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
Κάτι ακόμα απλούστερο: Η Aegean δεν μας απάντησε καν για τον αριθμό του προσωπικού της! (Περισσότερα γι’αυτό, παρακάτω στο Κεφάλαιο 4.)
Όπως μας είπε η εταιρεία:
«Τα τελευταία χρόνια, πριν το ξέσπασμα της κρίσης, από τους 3.000 – 3.100 περίπου συνολικά εργαζομένους κάθε καλοκαιρινή περίοδο, οι περίπου 2.400 – 2.600 απασχολούνται και το χειμώνα, παρά το γεγονός ότι η πτητική δραστηριότητά του χειμώνα είναι μόνο το 40% της καλοκαιρινής. Είναι προφανές ότι οι εποχικές συμβάσεις είναι αναγκαίες με τόσο μεγάλη διακύμανση δραστηριότητας».
Η Άννα αναφέρθηκε σε περιστατικά κατά τα οποία η προϊσταμένη του air cabin crew καλούσε συνάδελφό τους «για να ζυγιστεί ενώπιον άλλων παρευρισκομένων, κάτι το οποίο ήταν αρκετά ψυχοφθόρο».
Οι καταγγελλόμενες πρακτικές έχουν ιδιαίτερη σημασία για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι πως η Aegean, πριν το ξέσπασμα της πανδημίας που της προκάλεσε σημαντική οικονομική πληγή, ήταν μια άκρως κερδοφόρα εταιρεία με τα κέρδη της μετά φόρων το 2019 να αγγίζουν τα 78,5 εκατ. ευρώ.
Όπως αναφέρεται στην απάντησή της προς το Reporters United:
«Ο κύκλος εργασιών το 2019 ξεπέρασε το 1,3 δισ., με το 80% να προέρχεται από το εξωτερικο, ενώ 9,5 εκ. ήταν οι επιβάτες μας μόνο του εξωτερικού, με σημαντική συμβολή στην οικονομία. Η ετήσια άμεση απόδοση μόνο σε φόρους, εισφορές και τέλη υποδομών προς τη χώρα μας έφτασε τα 390 εκ. το 2019 και ξεπέρασε τα 2,8 δισ. τη δεκαετία 2009-2019».
Ο δεύτερος λόγος είναι πως στο πλαίσιο της αντιμετώπισης της πανδημίας, δόθηκε οικονομική ενίσχυση ύψους 120 εκατ. ευρώ προς την Aegean από την ελληνική κυβέρνηση ενώ αν υπολογιστούν και οι άλλες μορφές κρατικής ενίσχυσης (δες Κεφάλαιο 3 παρακάτω), το ύψος πιθανότατα ξεπερνά τα 340 εκατομμύρια.
Μέσα από αυτό το πρίσμα, της ενίσχυσης μιας εταιρείας από το κράτος, η κατά τα φαινόμενα αξιοποίηση πρακτικών ούτως ώστε προσωπικό που καλύπτει πάγιες ανάγκες να απασχολείται με μειωμένα εργασιακά δικαιώματα αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία.
Κεφάλαιο 2: «Η Λίστα της Ομορφιάς»
Τρεις πρώην αεροσυνοδοί που μίλησαν στο Reporters United αναφέρουν ότι η εταιρεία πέρα από τη λίστα αξιολόγησης των εργαζομένων, -όπου εκεί υπήρχαν πληροφορίες σχετικά με τις επιδόσεις τους, τις ώρες πτήσης κ.ο.κ.- διατηρούσε την εποχή που εργάζονταν για την εταιρεία μια λίστα γνωστή μεταξύ των εργαζομένων ως η «Λίστα της Ομορφιάς».
Όπως μας λένε και οι τρεις πηγές μας, προς βαθμολόγηση από την εταιρεία είναι και η εμφάνιση των αεροσυνοδών. «Για να επιβιώσεις, έπρεπε να είσαι πολύ αδύνατη», μας είπε η Τίνα, 36 χρονών, σήμερα ιδιωτική υπάλληλος, η οποία εργάστηκε στην Aegean για σχεδόν οκτώ χρόνια.
Κάθε Οκτώβριο, ξεκινούσε το χειμερινό πρόγραμμα της εταιρείας όπου γινόταν το λεγόμενο «ξεκαθάρισμα». Οι αεροσυνοδοί περνούσαν από συνεντεύξεις και ζυγίζονταν και τότε γίνονταν επιπλήξεις σε άτομα που είχαν 2-3 παραπάνω κιλά, τα οποία θα έπρεπε με κάποιον τρόπο να χάσουν. Σύμφωνα με την Τίνα, τα παραπανίσια κιλά ήταν και ένας από τους κύριους λόγους για να μην ανανεωθούν οι συμβάσεις τους.
Η 31χρονη Άννα, σήμερα άνεργη, απασχολήθηκε στην εταιρεία για σχεδόν έξι χρόνια. Υποστήριξε ότι είχε δεχτεί παρατηρήσεις όσον αφορά τον σωματότυπό της. Η ίδια φορούσε νούμερο 40, «αλλά ήθελαν οι κοπέλες να φορούν το extra small, ακόμα και το extra extra small», λέει.
Η Άννα αναφέρθηκε σε περιστατικά κατά τα οποία η προϊσταμένη του air cabin crew καλούσε συνάδελφό τους «για να ζυγιστεί ενώπιον άλλων παρευρισκομένων, κάτι το οποίο ήταν αρκετά ψυχοφθόρο».
Το Reporters United ρώτησε την Aegean: «Ποια είναι η πολιτική σας για τις γυναίκες αεροσυνοδούς που παντρεύονται / είναι σε εγκυμοσύνη;».
Δεν λάβαμε καμία απάντηση.
Η ίδια δεν έγινε ποτέ μόνιμο προσωπικό. Η βασική αιτιολογία που της έδωσαν ήταν ότι η στολή της Aegean τής έπεφτε κοντή και επειδή είχε χαμηλή επίδοση, εν συγκρίσει με άλλη συνάδελφό της. Η Άννα αποφάσισε να πάρει τηλέφωνο στην εταιρεία και να ζητήσει τον λόγο για αυτή τους την απόφαση. «Μού είπαν ότι ξέρουν ότι είμαι μια χαρά στα κιλά, αλλά το φόρεμα [εννοεί τη στολή] είναι πιο κοντό», αναφέρει και προσθέτει: «Η στολή μου ήταν πάντα καθαρή και σιδερωμένη. Βάζω μυϊκή μάζα στο σώμα μου, δεν είναι λίπος. Μετά το 9μηνο αυτό, είχα γεμίσει αμφιβολίες. Είχα καταλάβει ότι απλά με ήθελαν να κάνω λάντζα».
«Μετά την ηλικία των 30 καταλαβαίνεις ότι τα ψωμιά σου στην εταιρεία είναι λίγα», προσθέτει η Τίνα. Η Μαρία, 38 χρονών, ιδιωτική υπάλληλος, η οποία εργάστηκε και αυτή ως αεροσυνοδός για σχεδόν 9 χρόνια, προσθέτει ότι «οι ώρες και οι μέρες πτήσης είναι ίδιες για όλες τις αεροσυνοδούς ανεξαρτήτως ηλικίας, εν αντιθέσει με εταιρείες του εξωτερικού, οι οποίες χαλαρώνουν το πρόγραμμα των μεγαλύτερων σε ηλικία εργαζομένων, διευκολύνοντάς τους».
Η Aegean δεν απάντησε στις ερωτήσεις του Reporters United για το εάν υπήρχε άλλοτε υπόγεια και άλλοτε εμφανής ηθική παρενόχληση, σε γυναίκες αεροσυνοδούς όσον αφορά τα κιλά και την εμφάνισή τους και αν το θέμα των κιλών αποτελούσε κριτήριο για τη μη ανανέωση των συμβάσεων τους.
Απαντήσεις από τη Lufthansa αλλά όχι από την Aegean
Θέλοντας να μάθουμε τι ισχύει στις άλλες ευρωπαϊκές αεροπορικές εταιρείες, απευθύναμε τις ίδιες ερωτήσεις στη γερμανική εταιρεία Lufthansa. Σύμφωνα με το Γραφείο Τύπου της εταιρείας, τα συμβόλαια που καλείται να υπογράψει το ιπτάμενο προσωπικό δεν εμπεριέχουν καμία ρήτρα με αναφορά σε ιδανικό βάρος.
Ωστόσο, στη Lufthansa πραγματοποιούνται ετήσιοι έλεγχοι για να διαπιστωθεί εάν το προσωπικό είναι σε θέση να πετάξει. Κατά τα λεγόμενα της εταιρείας το βάρος λαμβάνεται υπόψη μόνο στη γενική κατάσταση της υγείας του εργαζομένου.
Όλοι οι αεροσυνοδοί ανεξαρτήτως ηλικίας, έχουν δικαίωμα να αιτηθούν και να διαμορφώσουν το δικό τους πρόγραμμα πτήσεων στη Lufthansa. Όπως αναφέρει η εταιρεία, δεν μπορούν να ικανοποιηθούν όλα τα αιτήματα, δίνεται όμως η δυνατότητα στους εργαζομένους να επιλέξουν ανάμεσα σε πολλά διαφορετικά μοντέλα μερικής απασχόλησης.
Το σημαντικό στην απάντηση της Lufthansa προς το Reporters United δεν είναι τόσο τι είπε (άλλωστε, ούτε στις συμβάσεις της Aegean υπάρχει ρήτρα βάρους) αλλά το ότι η γερμανική εταιρεία απάντησε. Εν αντιθέσει με την ελληνική εταιρεία η οποία παρότι εξασφάλισε τη διάσωσή της με 120 εκατομμύρια από τους Έλληνες φορολογούμενους δεν θεωρεί υποχρέωσή της να απαντήσει, εν έτει 2020, σε ισχυρισμούς περί διακρίσεων σε βάρος του προσωπικού της.
Για παράδειγμα, ρωτήσαμε την Aegean: «Ποια είναι η πολιτική σας για τις γυναίκες αεροσυνοδούς που παντρεύονται / είναι σε εγκυμοσύνη;»
Δεν λάβαμε καμία απάντηση.
Το πρόβλημα είναι δηλαδή πώς αντιλαμβάνεται μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες της χώρας τα ζητήματα της διαφάνειας και της λογοδοσίας.
Το Reporters United επικοινώνησε επίσης με το γερμανικό σωματείο Unabhängige Flugbegleiter Organisation (UFO) το οποίο εκπροσωπεί, μεταξύ άλλων, τα πληρώματα καμπίνας θαλάμου επιβατών της Lufthansa και της Ryanair.
Όσον αφορά το θέμα των κιλών και της εμφάνισης των αεροσυνοδών ο εκπρόσωπος του UFO μας επιβεβαιώνει ότι η Lufthansa δεν κάνει καμία διάκριση. «Το ζύγισμα του προσωπικού γίνεται μόνο κατά την πρόσληψη και ξανά ύστερα από 5 χρόνια», όπως μας λέει χαρακτηριστικά.
Μέχρι το 2014 η εταιρεία επέβαλε τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου, δηλαδή 14 μηνών, ωστόσο αυτό, μετά από προσπάθειες του σωματείου, άλλαξε και πλέον οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες υπογράφουν μόνο συμβάσεις αορίστου χρόνου. Στη Γερμανία οι αεροπορικές εταιρείες δεν θεωρούνται ότι ανήκουν στον τουριστικό κλάδο και οι εργαζόμενοι δεν καλύπτουν έκτακτες, αλλά πάγιες ανάγκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου