Σε μια λαϊκή γειτονιά στην Αθήνα της οικονομικής κρίσης, της αναζωπύρωσης του φασισμού και της πανδημίας, μια ομάδα δεκαοχτάχρονων μαθητών καταδιώκει μετανάστες, ομοφυλόφιλους, όλους όσοι είναι, απλώς, "διαφορετικοί" και δεν συμφωνούν με τις ιδέες τους.
Ένας συμμαθητής τους που δεν κρύβει την αποστροφή του για τη δράση τους, θα γίνει σύντομα ο επόμενος στόχος τους.
Για αυτόν το λόγο το "18" πρέπει να προβληθεί σε όλα τα σχολεία
Πέμπτη ημέρα Φεστιβάλ, και αφού ο χρόνος μου φέτος είναι περιορισμένος και δεν εκτελώ τα εθελοντικά μου καθήκοντα υπάρχει ελευθερία στην επιλογή των ταινιών που μπορώ να παρακολουθήσω.
Μετά το sold out της Κυριακής και αφού η ταινία με είχε ήδη πείσει από το trailer, παίρνω την απόφαση να κλείσω online εισιτήριο για το “18” μία ταινία σε σκηνοθεσία Βασίλη Δούβλη, που πραγματικά πιστεύω ότι ήταν από τις καλύτερες ταινίες-μαθήματα που θα μπορούσα να κάνω ως δώρο στον εαυτό μου.
Επηρεασμένη από τα γεγονότα που έλαβαν χώρα έναν περίπου μήνα πριν στα ΕΠΑΛ Σταυρούπολης η ταινία αυτή με έπεισε πως πρέπει να προβληθεί σε όλα τα σχολεία της χώρας, καθώς ανταποκρίνεται άψογα στην πραγματικότητα ασχέτως που πρόκειται για προϊόν μυθοπλασίας.
Η υπόθεση είναι -ή τουλάχιστον μοιάζει- οικεία. Μία κατάσταση την οποία και γνωρίζουμε όλοι, την έχουμε ξαναβιώσει, την έχουμε δει να εκτυλίσσεται, την έχουμε δει να δυναμώνει. Κρίση-εγκλεισμός, γέννηση και εμφύτευση άκρων (!) , επιθέσεις.
Εν μέσω πανδημίας σε μία λαϊκή γειτονιά της Αθήνας, αναγεννάται ο φασισμός, εντός και εκτός σχολείου. Μία παρέα 4 αγοριών προερχόμενοι και μεγαλωμένοι από διαφορετικού τύπου οικογένειες, ξεκινά μία “δράση” εν ονόματι “κυνήγι”, κάθε μέρα, καταδιώκει μετανάστες, ομοφυλόφιλους και όλους εκείνους που μοιάζουν απλώς διαφορετικοί στα μάτια τους και δεν συμφωνούν με τις ιδέες τους. Ξυρισμένα κεφάλια, σκουρόχρωμα ρούχα, γκλομπς, μαχαίρια, βία, βωμολοχίες συμβολίζουν εξωτερικά και εσωτερικά τα 4 μέλη της “συμμορίας”. Στοιχεία γνώριμα για όλους.
Ο “αρχηγός” της ομάδας παρατά το σχολείο στο Γυμνάσιο και επιλέγει να πάει στρατό, έχοντας βιώσει την κακοποιητική συμπεριφορά του πατέρα του προς τη μητέρα του στο σπίτι, δεχόμενος τα εύσημα για τις βίαιες πράξεις του από το πρότυπο-πατέρα, αναζητώντας φωτογραφίες στα social media με φόντο την σβάστιγκα και παρακολουθώντας καθημερινά μία εκπομπή δημοσιογράφου που εξηγεί και τονίζει πως η πανδημία προήλθε από τους μετανάστες υιοθετεί τους καρπούς του φασισμού και του ρατσισμού και τους μεταδίδει στους κολλητούς του.
Εκ των οποίων ο ένας άριστος μαθητής έχει χάσει τον πατέρα του, στρατιωτικός στο επάγγελμα, σε πολύ μικρή ηλικία και αποφασίζει να περάσει στην Ευελπίδων και ο άλλος φαίνεται πως ζει μέσα στα ψέματα. Ο πιο ξεχωριστός χαρακτήρας όμως από τους πέντε είναι εκείνος του Στέλιου, ενός παιδιού που παρότι έχει γονείς φαίνεται να μεγαλώνει μόνος του, μπλέκεται στην συμμορία, ερωτεύεται μία τυχαία κοπέλα και όταν συνειδητοποιεί το μέγεθος της σοβαρότητας των εγκληματικών επιθέσεων που διαπράττουν οι υπόλοιποι αποφασίζει να αποτραβηχτεί, όμως είναι ήδη αργά.
Βασικοί στόχοι της ομάδας, ένας πρόσφυγας συμμαθητής τους, ο οποίος αποφασίζει να αποκρύψει το bullying που βιώνει καθημερινά από αυτούς, αφήνοντας έτσι την συμμορία να μπει στο σπίτι του και να ρημάξει τα πάντα, ο φίλος του όμως το καταλαβαίνει έγκαιρα και αρχίζει δειλά να παρακολουθεί την ομάδα και αφού φωτογραφίζει περαστικούς και στιγμές που παρατηρεί στο δρόμο με το φακό του κινητού του, έτσι αποτυπώνει και την συμμορία. Εκείνοι το αντιλαμβάνονται αποτέλεσμα αυτού μία καθοριστική συμπλοκή. Οι εικόνες των οικογενειών, η στάση των καθηγητών, οι υπόλοιποι χαρακτήρες της ταινίας, μοιάζουν να ξεπηδούν από την πραγματικότητα, καθώς τα στοιχεία της υπόθεσης, της καταγραφής των σκηνών και της ρεαλιστικότητας θυμίζουν ντοκιμαντέρ.
Στην μεγάλη οθόνη παρακολούθησα νέους ηθοποιούς, οι οποίοι προσαρμόστηκαν άψογα στους χαρακτήρες τους, οι ερμηνείες τους αληθινές και καθόλου τραβηγμένες, έπιασα τον εαυτό μου χάρη στο νεαρό της ηλικίας των πρωταγωνιστών να ταυτίζει πρόσωπα και καταστάσεις που βίωσα τον περασμένο μήνα στη Σταυρούπολη και ενώ κανένας δεν περίμενε το τί θα συμβεί στα σχολεία της Θεσσαλονίκης τότε, ο Bασίλης Δούβλης φαινόταν σαν να το γνώριζε από καιρό.
Με ακρίβεια και σαφήνεια επεξηγεί τους τρόπους με τους οποίους αυτά τα ακραία φαινόμενα φυτεύονται στα νεαρά μυαλά, δίνει πολλαπλές εκδοχές οικογενειών που υπάρχουν στην Ελλάδα και αναλύει τα παιδιά τους. Σκληρά περιστατικά βίας, ομοφοβικών και ρατσιστικών επιθέσεων, βιντεοσκοπήσεις από προσωπικές ερωτικές σκηνές, εκπομπές που βλέπουμε σήμερα σε τοπικά κανάλια και ακούμε σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, σκηνές εκφοβισμού και στρατολόγησης αποτυπώνουν άψογα την ρατσιστική ελληνική κοινωνία του 2021 εν μέσω πανδημίας.
Μία ταινία που πρέπει να προβληθεί στα σχολεία, με σκοπό να αποτρέψει άλλες σχεδιασμένες επιθέσεις, να πολιτικοποιήσει, να αποτραβήξει νέα παιδιά από το σκοτάδι των άκρων.
Αντί να αφαιρούμε μαθήματα όπως η κοινωνιολογία ήρθε η ώρα να προβάλλουμε την ωμή πραγματικότητα, την οποία και όλοι γνωρίζουμε, όλοι βλέπουμε μα κανείς δεν την επικοινωνεί και κανείς δεν την αποτυπώνει. Μόνο έτσι τα παιδιά θα κατανοήσουν τον κόσμο που ζουν και ενδεχομένως έτσι να “ξυπνήσουν” και οι καθηγητές και να πάνε ένα βήμα παρακάτω την ψυχολογική υποστήριξη που χρειάζονται οι μαθητές.
Το Sold Out της Κυριακής έδειξε πως η κοινωνία ξυπνά, το 18 ΘΑΝΑΤΟΣ που βλέπουμε αποτυπωμένο σε διάφορες σκηνές της ομώνυμης ταινίας υπάρχει σε όλες τις γειτονιές της χώρας, με παιδιά-φερέφωνα που βρίσκονται στο Λύκειο. Βάλτε τα παιδιά σας να δουν το “18”.
*Y.Γ. θα μπορούσα να αναλύσω πολλές σκηνές που με πάγωσαν αλλά είμαι κακή spoiler .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου