Η αντιφασιστική μαδριλένικη ομάδα, Ράγιο Βαγιεκάνο, επέστρεψε στη μεγάλη κατηγορία!

Μάκης Διόγος

epohi.gr

 

Οι οπαδοί της Ράγιο ενάντια στη πατριαρχία.

Η Ράγιο Βαγιεκάνο, η περηφάνια της εργατικής τάξης της Μαδρίτης, από το βράδυ της περασμένης Κυριακής επέστρεψε στη μεγάλη ποδοσφαιρική κατηγορία της Ισπανίας. Μετά από δυο χρόνια απουσίας, οι «Bukaneros» είναι και πάλι έτοιμοι να γεμίσουν τα ισπανικά γήπεδα με αντιφασιστικά, αντιρατσιστικά και πολλές φορές αντικαπιταλιστικά συνθήματα. Οι αναγνώστες της «Εποχής» έχουν γνωρίσει την ομάδα του Βαγιέκας τον Σεπτέμβρη του 2018, μια ποδοσφαιρική ομάδα που είναι συνδεδεμένη με κοινωνικούς αγώνες και έχει υποφέρει κατά τη διάρκεια των χρόνων. Το τελευταίο τεύχος του Humba (No 40) που κυκλοφόρησε πριν από λίγες εβδομάδες φιλοξενεί συνέντευξη των οπαδών της Ράγιο, των περίφημων Bukaneros που διατυπώνουν ξεκάθαρα την άποψη ότι η αντιφασιστική δράση (έχουν σηκώσει πανό για τον Παύλο Φύσσα, τον Κλεμάν Μερίκ και τον Κάρλος Τζουλιάνι) στις εξέδρες των γηπέδων είναι μια σημαντική επιλογή. «Δεν έχει να κάνει με το αν το αντιλαμβανόμαστε ως σημαντικό ή όχι. Είναι απλώς μέρος αυτού που είμαστε. “Το Βαγιέκας είναι έτσι και αν δεν σας αρέσει μπορείτε να πάρετε δρόμο”, όπως λένε και οι στίχοι ενός παλιού τραγουδιού. Δεν πιστεύουμε στην ιδέα ότι το ποδόσφαιρο και η πολιτική πρέπει να είναι δύο διαφορετικοί χώροι. Ως ultras αλλά και ως νέοι άνθρωποι πιστεύουμε πως η πολιτική είναι μέρος του ποιος είμαι και τι κάνω σε οποιαδήποτε έκφανση της ζωής μου».

 

Εκπροσωπώντας την κοινότητα

 

Οι Bukaneros έχουν άποψη και για τη σημερινή πολιτική κατάσταση στην Ισπανία και δηλώνουν: «Τα τελευταία ογδόντα χρόνια, η Ισπανία κυβερνιέται από τους απογόνους των φασιστών οι οποίοι φροντίζουν να υπενθυμίζουν τη νίκη τους στο άλλο μισό του πληθυσμού. Ακόμη και σήμερα, γίνονται προσπάθειες να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη των αγώνων εκείνης της περιόδου, αλλά και των ανθρώπων που αγωνίστηκαν. Επίσης πάντα αναρωτιόμαστε πώς θα ήταν οι ζωές μας αν τελικά η επανάσταση είχε καταφέρει να επικρατήσει. Σε ό,τι μας αφορά, επιλέγουμε να κρατάμε αυτή τη σύγκρουση πολύ ζωντανή. Ποτέ δεν θα δείτε στο γήπεδο μας σημαίες της Ισπανίας. Αντίθετα, υπάρχουν πάντα μαυροκόκκινες σημαίες και άλλα σύμβολα των δημοκρατικών εκείνης της περιόδου. Πιστεύουμε ότι η ανεξαρτησία και η ελευθερία είναι δύο από τις πιο σημαντικές αξίες που πρέπει να έχει μια ομάδα. Η ατμόσφαιρα θα πρέπει να είναι μια έκφραση της κοινής ταυτότητας ολόκληρου του πετάλου, και της σύνδεσής του με την περιοχή στην οποία εδρεύει. Με λίγα λόγια, στο πέταλο δεν εκπροσωπείς μόνο τον εαυτό σου ή τον σύνδεσμό σου, αλλά ολόκληρη την κοινότητα όπου ζεις καθημερινά, καθώς και τον σύλλογο που υποστηρίζεις. Σαν σύνδεσμος έχουμε μια σταθερή άποψη. Προσπαθούμε πάντα να συνδέσουμε τους νέους και τους ηλικιωμένους κάτω από την ίδια νοοτροπία η οποία αντιπροσωπεύεται από το ίδιο πανό. Θέλουμε να υπάρχει σεβασμός στις ιδέες και να αναπτύσσεται μια ιστορική γνώση η οποία θα περνάει από γενιά σε γενιά. Θεωρούμε πως αυτή είναι η καλύτερη συνέχιση του αγώνα. Ακόμη κι όταν αντιμετωπίζουμε τεράστια ζητήματα με την καταστολή, οι αξίες που μας κάνουν να βγαίνουμε πιο δυνατοί από όλο αυτό είναι η ελευθερία, η ανεξαρτησία, η αφοσίωση, η αλληλεγγύη και η προσπάθεια. Και νομίζουμε πως αυτές οι αξίες εκφράστηκαν με τον καλύτερο τρόπο από τους αγωνιστές στον Ισπανικό Εμφύλιο.»

 

Το «όχι» στον Ζοζούλια

 

Μια από τις πιο γνωστές παρεμβάσεις των Bukaneros υπήρξε η ακύρωση της μεταγραφής του ουκρανού ποδοσφαιριστή Ρομάν Ζοζούλια 

 ο οποίος είχε υποστηρίξει νεοναζιστικές ομάδες της χώρας του.

 «Συνήθως δεν μας ενοχλούν οι πολιτικές πεποιθήσεις των παικτών. Δεν τους ρωτάμε όταν φτάνουν στο Βαγιέκας τι πολιτικά πιστεύω έχουν, αυτό ισχύει και για παίκτες που ξέρουμε στα σίγουρα πως δεν έχουν τα ίδια πιστεύω με τον κόσμο της Ράγιο. Τηρούμε έναν άτυπο κανόνα που λέει πως τα πολιτικά πιστεύω, εφόσον είναι προσωπικά και δεν εκφράζονται δημόσια, θα πρέπει να γίνονται σεβαστά. 

Αλλά ο Ζοζούλια ήταν κάτι άλλο. Χρησιμοποιεί την αναγνωρισιμότητά του ως ποδοσφαιριστή και αρθρώνει λόγο στον δημόσιο χώρο για να υποστηρίξει τις ναζιστικές παραστρατιωτικές πολιτοφυλακές στην Ουκρανία. Δεν ξέρουμε τι σκέφτεται για τη Γερμανία του 1934 και ειλικρινά δεν μας νοιάζει κιόλας. Αλλά κανείς δεν θα χρησιμοποιήσει τη φανέλα μας για υποστηρίξει όσους δολοφονούν την εργατική τάξη και τους αντιφασιστικούς σχηματισμούς. Τόσο απλά».