Πατρίς-Θρησκεία-Παιδεραστία!

Ο Υπο-Κοσμικός Πηγή: zougla.gr 

 «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια»: Το Τρίπτυχο τής Καπηλείας.
Η διαχρονική Τριπλέτα Μεσαιωνισμού,
η οποία γίνεται σημαία των βλακών και των απατεώνων.
Και ποια είναι η κατάσταση που συμπυκνώνει τον Βλάκα και τον Απατεώνα..;
Ο Φασισμός.

Ο Φασισμός στηρίζεται αποκλειστικώς στο «Εγώ».
Η Πατρίδα, η Θρησκεία, η Οικογένεια, γίνονται θύματά του
και μετατρέπονται σε άλλοθί του.

Θλιβερές ιδιοτελείς περσόνες κορυβαντιούν απρόκλητα και αλαλάζουν υστερικά,
κουνώντας το δάχτυλο στην κοινωνία
και διατυμπανίζοντας δι’ ασήμαντον αφορμήν τα εν’ λόγω χρηστά ήθη·
βεβαίως,
ο Φασίστας δεν έχει ψήγμα αναστολής
και τον παραμικρό ενδοιασμό να προδώσει και Πατρίδα και Θρησκεία και Οικογένεια,
αν αυτό είναι προς συμφέρον του.
...

Ο Νίκος Γεωργιάδης,
πρώην βουλευτής τής Νέας Δημοκρατίας
και πρώην σύμβουλος τού προέδρου τής Αξιωματικής Αντιπολίτευσης,
Κούλη (Κυριάκου) Μητσοτάκη,
καταδικάστηκε εχθές -πρωτοδίκως-
για ασέλγεια κατά ανηλίκου έναντι αμοιβής, κατ’ εξακολούθησιν και κατά συρροήν.

Βεβαίως, εκκρεμεί πλέον η τελεσιδικία τής υπόθεσης,
αφού ο καταδικασθείς υπέβαλε έφεση·
όμως,
παρ’ ότι μέχρι την τελική έκβαση
συνεχίζει να ισχύει το «Τεκμήριο τής Αθωότητας»,
δεν δικαιολογείται η πρεμούρα που επιδεικνύουν
σεσημασμένοι πολιτικάντηδες και εγκάθετοι δημοσιογραφίσκοι,
οι οποίοι,
είτε έσπευσαν να υποβαθμίσουν την ήδη υπάρχουσα δικαστική απόφαση,
είτε ακόμη-ακόμη την αποσιώπησαν.

«Ο Νίκος Γεωργιάδης είναι αθώος μέχρι αποδείξεως τού εναντίου.»,
είναι το μοναδικό επιχείρημα που απέμεινε πλέον
στους υποστηρικτές τού πάλαι ποτέ επίλεκτου στελέχους τής «Νέας Δημοκρατίας»,
οι οποίοι παρακάμπτουν το γεγονός
ότι αντίδικες στη σοβαρότατη υπόθεση είναι κάποιες παιδικές ψυχές.

Ως δημοσιογράφος δεν δικαιούμαι να ετυμηγορήσω,
ως άνθρωπος, όμως, το δικαιούμαι σε απόλυτο βαθμό
(και το έχω ήδη πράξει μέσα μου).
Και ερωτώ ευθέως τούς υποστηρικτές τού νεοδημοκράτη Γεωργιάδη..:
Θα εμπιστευόσασταν το παιδί σας
σε κάποιον που έχει πρωτόδικη καταδίκη για Παιδεραστία;
Θα το κάνατε;
Θα αφήνατε το παιδί σας μόνο του
στον ίδιο χώρο με κάποιον που ενδεχομένως να είναι παιδεραστής;
Θα λέγατε «Εντάξει, ας εμπιστευτώ το παιδί μου σε αυτόν,
διότι έχει κάνει έφεση και είναι αθώος μέχρι αποδείξεως τού εναντίου;»;
Και για να βάλω και μία πολιτική νότα στις ερωτήσεις μου..:
Αν ο Νίκος Γεωργιάδης ήταν (πρώην) στέλεχος τού «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»,
θα επιδεικνύατε την ίδια «διακριτικότητα» και υποστηρικτικότητα
στο τεκμήριο τής αθωότητάς του;

Εν’ κατακλείδι,
θα μάθουμε από το Εφετείο αν ο Γεωργιάδης είναι παιδεραστής
ή ένας αθώος που συκοφαντείται από πλείστους μάρτυρες και γεγονότα,
αλλά οι υποστηρικτές του είναι δεδομένα συμφεροντολόγοι, ιδιοτελείς, φασίστες.
Η ποταπή μονομέρειά τους,
η ελαστική αντιμετώπιση ενός πρωτοδίκως καταδικασμένου για Παιδεραστία,
έχει αδιαμφισβητήτως κομματικά ελατήρια.

Και πού αλλού παραπέμπει αυτή η ποταπή μονομέρεια;
Μαντέψτε·
πάλι το καπηλευμένο και βιασμένο τρίπτυχο «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια»
είναι εδώ σε απόλυτη ανάπτυξη.

Η βδελυρή «Χριστιανική» Καθολική Εκκλησία (και όχι μόνο αυτή)
έκρυβε επί δεκαετίες τα αναρίθμητα κρούσματα Παιδοφιλίας και Παιδεραστίας.
Γιατί;
Για να μη χάσει «πελάτες».
Για να μη χάσει από πελάτες τούς βλάκες και τούς απατεώνες.
Για να μη χαλάσει η Βιτρίνα,
κρύβουμε τούς βιασμούς και τις ασέλγειες εις βάρος παιδιών.

«Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια» λέμε.
Τώρα, αν κάποιος εκπρόσωπός μας,
αν κάποιος ιερέας ή κάποιος πολιτικός βιάσει και κανά παιδάκι,
εντάξει, μωρέ, άνθρωποι είμαστε, συμβαίνουν αυτά·
άλλωστε,
η Πατρίς, η Θρησκεία και η Οικογένεια κυκλοφορούν και σε version τάπητος,
ώστε κάθε ανόμημά μας να μπορούμε να το κρύβουμε κάτω από το «χαλάκι».
...

Ο κατηγορούμενος για Παιδεραστία νεοδημοκράτης Νίκος Γεωργιάδης,
κρίθηκε πρωτοβαθμίως ένοχος και καταδικάστηκε σε... 28 μήνες με αναστολή.
28 μήνες με αναστολή,
επειδή αυτός ο θλιβερός «Έλληνας Νομοθέτης»,
αυτή η παιδομαζωματική μείξη ψευτοδικαιοσύνης και ψευτοβουλής
που στέλνει στη φυλακή για 10 χρόνια μία καθαρίστρια
επειδή αλλοίωσε το απολυτήριο Δημοτικού,
αντιμετωπίζει την ασέλγεια εις βάρος ανηλίκου άνω των 15 ετών ως... πλημμέλημα.

Bonus Νεοελληνικής Κατάντιας (μέσω τής Συγκρίσεως):
Την ίδια ώρα που ο Γεωργιάδης παραδόθηκε «αθώος μέχρι την έφεση»
στην Ελληνική Κοινωνία,
μόλις σήμερα δικαστήριο τής Αυστραλίας απεφάσισε να στείλει στη φυλακή
έναν 77χρονο παιδεραστή καρδινάλιο,
χωρίς να εισακούσει το αίτημά του
να μείνει ελεύθερος έως τη δευτεροβάθμια εκδίκαση.
Διαφορά κοινωνιών.

Συμπληρωματική Σημείωση:
Αγαπητές Αναγνώστριες και Αγαπητοί Αναγνώστες,
πριν από πολλά χρόνια είχα γράψει ένα πολιτικού περιεχομένου άρθρο
που -με όσα συμβαίνουν- μού ανεσύρθη στη μνήμη.

Ανέτρεξα στη δημοσιογραφική πηγή όπου είναι δημοσιευμένο
και το ανέγνωσα ξανά·
και χάρηκα που η προσέγγισή μου απέναντι στον Βλάκα και τον Απατεώνα
παραμένει έως και σήμερα το ίδιο έντονη, αταλάντευτη, αδιαπραγμάτευτη.
Όμως, το πιο σημαντικό σημείο τού εν’ λόγω άρθρου,
το ανατριχιαστικά επίκαιρο σημείο του,
είναι ο επίλογός του, είναι η τελευταία του φράση.
Αφιερώστε δύο λεπτά ακόμη στην ανάγνωση· θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο.
---

Το «Εγώ» είναι αξιωματικώς φασιστική έννοια
και υπ’ αυτό το πρίσμα δεν έχω απαίτηση απόλυτης δημοκρατικότητας από κανέναν.
Όμως,
όσο σφαιρικά και δίκαια
κι αν προσπαθήσω να αντιμετωπίσω όλους τούς τύπους φασισμού,
υπάρχει ένας, ο εγωκεντρικότερος όλων,
ο απεχθέστερος, απέναντι στον οποίο στέκομαι αμείλικτος..: Ο Ηλίθιος.

Ο Ηλίθιος μισεί τις Ιδέες. Τις μισεί.
Και τούτο,
διότι γνωρίζει πολύ καλά ότι είναι ανίκανος να τις υποστηρίξει επί τής ουσίας.
Τον παραπέμπουν άμεσα και αμέσως στη συνολική ανεπάρκειά του,
και δεν τις αντέχει.
Τού κάνουν κακό.
Έτσι, τις αντικαθιστά με ιδεοληψίες. Με ιδεολογήματα.
Διεκδικεί το δικαίωμά του να επιδίδεται κι αυτός σε promotion,
να συμμετέχει στο «Dare-Avere»,
στο «Δούναι και Λαβείν τής Έκφρασης Άποψης».

Ο Ηλίθιος μπορεί πανεύκολα να αναλάβει στη ζωή διόλου επίζηλους «ρόλους»
και να γίνει Αχυράνθρωπος, Συρόμενο και Φερόμενο, Μαριονέτα, Δωσίλογος, Προδότης·
βεβαίως, ο ίδιος δεν δέχεται ότι οι συγκεκριμένες ιδιότητες τον αφορούν,
καθώς ο εγωκεντρισμός του αποτελεί τον μηχανισμό
τής διαρκούς πλαστοπροσωπίας του.

Τώρα… Γιατί κάνω αυτήν την ανάπτυξη…
Στην εξαιρετικά βάρβαρη περίοδο που διανύει το Ελληνικό Έθνος,
υπάρχει μία κατάσταση που με ενοχλεί
ακόμα περισσότερο από το ξεπουλημένο πρωθυπουργάριο και τούς συν αυτώ.
Δεν μπορώ λοιπόν να δεχθώ με τίποτα,
πως μετά από τόσα δεινά που έχει ήδη βιώσει η χώρα
και από την προδιαγραφή των ακόμη χειρότερων που την περιμένουν,
υπάρχουν οι ηλίθιοι συμπυκνωμένοι σε έναν, υπάρχει ο Ηλίθιος,
που προτίθεται στις επόμενες εκλογές
να ψηφίσει το κόμμα που κατέστρεψε τη χώρα·
προσοχή: δεν αναφέρομαι στους απατεώνες,
οι οποίοι -προκειμένου να υποστηρίξουν τα υλικά αγαθά
που απέκτησαν με την αγαστή συνεργασία ενός σαθρού συστήματος-
προσαρμόζουν την ψήφο τους σύμφωνα με τον αντίλαλο τής τσέπης τους.

Ο Ηλίθιος είναι το ανθρωπάριο
που μπαστακώνεται ψυχασθενικά πάνω σε μία Ιδέα
και συνεχίζει εμμονικά να την υπερασπίζεται
ακόμη κι όταν εκείνη πάψει να υπάρχει·
και μάλιστα, ακόμη περισσότερο τότε,
καθώς χρίζει τον εαυτό του ως αναβιωτή, συντηρητή και διατηρητή της.

Επί τού πρακτέου,
όποιος ισχυρίζεται ότι σκοπεύει να ψηφίσει το κόμμα που κατέστρεψε τη χώρα
επειδή το ψηφίζει επί δεκαετίες,
επειδή αγαπάει τον ιδρυτή του, επειδή …, επειδή …, επειδή …,
δεν είναι τίποτ’ άλλο από έναν διαχρονικά ηλίθιο,
για τον οποίο έφτασε το πλήρωμα τού χρόνου
ώστε να μετατραπεί σε εθνικό μειοδότη·
η ψήφος στο κόμμα που κατέστρεψε τη χώρα
δεν θα αποτελέσει απλώς Εθνική Μειοψηφία,
αλλά μία καραμπινάτη Εθνική Μειοδοσία.

Όμως, φευ…
Ο Ηλίθιος δεν νοιάζεται·
μπορεί να γίνει τα πάντα για πάρτη τής άρρωστης ιδεοληψίας του,
τής αίολης και έωλης μειονεξίας του που ο ίδιος βαφτίζει ως «ιδέα» του.
Αναίσχυντος και χυδαία καταραμένος,
δεν ορρωδεί να πανηγυρίζει εκεί που οι άλλοι θρηνούν,
δεν διστάζει να ορθώνει ως ατράνταχτα επιχειρήματά του
τις παρωπίδες και τις ωτασπίδες του.

Είναι αυτός που αν συλλάβει τον πρόεδρο τής ομάδας του ή τού κόμματός του
να τού βιάζει το παιδί,
θα ψελλίσει προσπαθώντας αγωνιωδώς να πιστοποιήσει για μία ακόμη φορά
το αλάθητο τού παραφιλικά φασίζοντος εγωκεντρισμού του:
«Έλα μωρέ, ο “Πρόεδρος τής Ιδέας Μου” είναι.
Ας ρίξει κι ένα γαμήσι στο παιδί μου…».