είπε τις, Ηράκλειτε, τεόν μόρον, ες δε με δάκρυ
ήγαγεν, εμνήσθην δ' οσσάκις αμφότεροι
ηέλιον κατεδύσαμεν, αλλά συ μεν που,
ξείν' Αλικαρνησεύ, τετράπαλαι σποδιή΄
αι δε τεαί ζώουσιν αηδόνες, ήσιν ο πάντων
αρπακτής Αΐδης ουκ επί χείρα βαλεί.
ήγαγεν, εμνήσθην δ' οσσάκις αμφότεροι
ηέλιον κατεδύσαμεν, αλλά συ μεν που,
ξείν' Αλικαρνησεύ, τετράπαλαι σποδιή΄
αι δε τεαί ζώουσιν αηδόνες, ήσιν ο πάντων
αρπακτής Αΐδης ουκ επί χείρα βαλεί.
Καλλίμαχος* , Παλατινή Ανθολογία VII, 80.
*
Κάποιος μίλησε , Ηράκλειτε, για το θάνατό σουκαι με πήραν τα δάκρυα. Θυμήθηκα πόσες φορές
μας βρήκε το βράδυ συζητώντας. Εσύ βέβαια,
φίλε από την Αλικαρνασσό, προ πολλού έχεις γίνει στάχτη,
αλλά τα αηδόνια σου είναι ζωντανά΄ αυτά
ο άρπαγας Άδης δεν μπορεί να τα βάλει στο χέρι.
Gerontakos
Σημείωση: Ο Καλλίμαχος αναφέρεται στον ποιητή
Ηράκλειτο από την Αλικαρνασσό, στον οποίο
αποδίδεται ένα πολύ καλό επίγραμμα
της Παλατινής Ανθολογίας.
Τα "αηδόνια" του Ηρακλειτου αντιπροσωπεύουν
μεταφορικά τα καλά ποιήματα που έχει γράψει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου