«Γιατί και πώς γίνεται αποδεκτή η Χρυσή Αυγή;»
Τα
βασικά σημεία από τη συζήτηση με θέμα «Η άνοδος της Ακροδεξιάς σήμερα:
αναλογίες και διαφορές με το παρελθόν», που διοργάνωσε το βράδυ της 4ης
Μαΐου το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της
Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης
«Η άνοδος της
Ακροδεξιάς σήμερα: αναλογίες και διαφορές με το παρελθόν» ήταν το θέμα
της συζήτησης που διοργάνωσε το βράδυ της 4ης Μαΐου το Ελληνικό Ίδρυμα
Πολιτισμού στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης. Γιατί και πώς γίνεται αποδεκτή η Χρυσή Αυγή; έθεσε πρώτος το ερώτημα ο Γιάννης Κωνσταντινίδης,
πολιτικός επιστήμονας, σημειώνοντας πως οι ψηφοφόροι οι οποίοι έχουν
συγκεντρωθεί στη βάση της μοιράζονται το ίδιο αξιακό πρότυπο, που είναι η
ξενοφοβία, ο αντισημιτισμός, ο αντικοινοβουλευτισμός και η θυματοποίηση
του Έλληνα. Αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα με τη Χρυσή Αυγή, τόνισε ο
ομιλητής, από αυτό το σχήμα αξιών αντλεί όλη τη δύναμη και την
ενεργητικότητά της. Και πρέπει να συμπληρώσουμε ότι εκείνο που έκανε
ορατή τη Χρυσή Αυγή στο ευρύτερο εκλογικό κοινό είναι ακριβώς η
ενεργητικότητά της, σε συνδυασμό με την έντονη τοπική της δράση.
Η Χρυσή Αυγή είναι ένα ναζιστικό κόμμα που παραμένει απολύτως προσκολλημένο στο παρελθόν, παρατήρησε στη συνέχεια της συζήτησης η Αγγελική Κουρούνη, σκηνοθέτρια. Δεν έχει εφεύρει τίποτε καινούργιο και είναι τόσο παλιά όσο και ο εθνικοσοσιαλισμός. Επίσης, δεν αποτελεί, όπως κάποιοι ισχυρίζονται, απάντηση στη βία της Ακροδεξιάς, εκφράζει μόνο μια ναζιστική βούληση και την ιδεολογία της. Η Χρυσή Αυγή, είπε η εισηγήτρια, «συνιστά από τη δεκαετία του 1980 για μένα μια εμμονή. Όταν ήρθα τότε στα μέρη μας από τη Γαλλία, η Ελλάδα ήταν ένας μύθος, κάτι που γρήγορα κατάλαβα πως δεν ισχύει. Αυτή τη μυθική Ελλάδα επιδιώκει να αναστήσει στις ημέρες μας η Χρυσή Αυγή, με αυτή τη μυθική Ελλάδα τρέφει τους ψηφοφόρους της. Στο ντοκιμαντέρ που έχω γυρίσει γι’ αυτό το ναζιστικό κόμμα, αποφάσισα να συμπεριλάβω εξ ολοκλήρου τον ύμνο του – για να συνειδητοποιήσουμε πλήρως το νόημα της ιδεολογίας του».
Για εντυπωσιακή άνοδο της Ακροδεξιάς στο ευρωπαϊκό επίπεδο, έκανε λόγο από τη δική του μεριά ο Κωστής Καρπόζηλος, ιστορικός και διευθυντής των ΑΣΚΙ. Η άνοδος αυτή όμως είναι άνοδος κομμάτων και πολιτικών δυνάμεων που ενσωματώνουν στον λόγο και την ιδεολογία τους στοιχεία από την κουλτούρα της ακροδεξιάς παράδοσης, τείνοντας προς ένα τοπίο πολιτικού αυταρχισμού. Το κατεξοχήν παράδειγμα εν προκειμένω είναι του Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία ο οποίος τέθηκε ως ανάχωμα στην πορεία του ναζιστικού Γιόμπικ, καταφεύγοντας στον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Η δεύτερη πολύ χαρακτηριστική διεθνής περίπτωση είναι βεβαίως η περίπτωση του Τραμπ, που έφερε στο προσκήνιο πολιτικές δυνάμεις αόρατες επί δεκαετίες στις ΗΠΑ. Και, τέλος, στη Γερμανία το ζήτημα δεν είναι τόσο η άνοδος της ακροδεξιάς Εναλλακτικής για τη Γερμανία όσο η στροφή της γερμανικής Κεντροδεξιάς προς συντηρητικά και αντιδραστικά ακροατήρια. Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, κατέληξε ο ομιλητής, δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την άνοδο της Ακροδεξιάς με το επιχείρημα ότι ο φασισμός της δεκαετίας του 1940 είναι θαμμένος οριστικά και δεν θα ξανασηκώσει κεφάλι διότι, όπως αποδεικνύεται, εντέλει ο φασισμός σηκώνει κεφάλι. Η προσφυγή στην Ιστορία για την αντιμετώπιση τέτοιων ζητημάτων δεν ωφελεί κανένα.
Οι ιδέες της Χρυσής Αυγής δεν βρίσκονται έξω από τη σύγχρονη πολιτική σκηνή, σημείωσε ο Δημήτρης Ψαρράς, δημοσιογράφος, όσο κι αν οι Χρυσαυγίτες την αμφισβητούν συνεχώς. Και πρέπει να πούμε πως υπάρχει μια ιδεολογική αποκατάσταση και πολιτική νομιμοποίηση της Ακροδεξιάς, πρώτα με τη συμμετοχή στην κυβέρνηση Παπαδήμου του Καρατζαφέρη και ύστερα με τη μετατροπή των ΑΝΕΛ σε κυβερνητικό εταίρο. ΛΑΟΣ, ΑΝΕΛ και Χρυσή Αυγή δεν έχουν λειτουργήσει ως κόμματα-παρίες. Αντίθετα, έχουν επιβάλει καθ’ ολοκληρίαν την ατζέντα τους σε ό,τι αφορά τα ζητήματα νόμου και τάξης και των μεταναστών. Αν προσθέσουμε εδώ και τα πρόσφατα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό, τότε θα καταλάβουμε πως πρόκειται για κόμματα του βαθέος κράτους (κάτι που δεν συμβαίνει με τα αντίστοιχα κόμματα της Ευρώπης), που επίσης είναι υπέρ μιας σειράς αντεργατικών μέτρων, συνομιλώντας με τη μεγαλοαστική τάξη και τον εφοπλισμό.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
Το ΑΠΕ-ΜΠΕ είναι χορηγός επικοινωνίας της 15ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης και συμμετέχει με δικό του περίπτερο στο οποίο παρουσιάζεται το νέο τεύχος του περιοδικού «Πρακτορείο» αφιερωμένο στην 15η ΔΕΒΘ, καθώς και οι ειδησεογραφικές υπηρεσίες του ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Η Χρυσή Αυγή είναι ένα ναζιστικό κόμμα που παραμένει απολύτως προσκολλημένο στο παρελθόν, παρατήρησε στη συνέχεια της συζήτησης η Αγγελική Κουρούνη, σκηνοθέτρια. Δεν έχει εφεύρει τίποτε καινούργιο και είναι τόσο παλιά όσο και ο εθνικοσοσιαλισμός. Επίσης, δεν αποτελεί, όπως κάποιοι ισχυρίζονται, απάντηση στη βία της Ακροδεξιάς, εκφράζει μόνο μια ναζιστική βούληση και την ιδεολογία της. Η Χρυσή Αυγή, είπε η εισηγήτρια, «συνιστά από τη δεκαετία του 1980 για μένα μια εμμονή. Όταν ήρθα τότε στα μέρη μας από τη Γαλλία, η Ελλάδα ήταν ένας μύθος, κάτι που γρήγορα κατάλαβα πως δεν ισχύει. Αυτή τη μυθική Ελλάδα επιδιώκει να αναστήσει στις ημέρες μας η Χρυσή Αυγή, με αυτή τη μυθική Ελλάδα τρέφει τους ψηφοφόρους της. Στο ντοκιμαντέρ που έχω γυρίσει γι’ αυτό το ναζιστικό κόμμα, αποφάσισα να συμπεριλάβω εξ ολοκλήρου τον ύμνο του – για να συνειδητοποιήσουμε πλήρως το νόημα της ιδεολογίας του».
Για εντυπωσιακή άνοδο της Ακροδεξιάς στο ευρωπαϊκό επίπεδο, έκανε λόγο από τη δική του μεριά ο Κωστής Καρπόζηλος, ιστορικός και διευθυντής των ΑΣΚΙ. Η άνοδος αυτή όμως είναι άνοδος κομμάτων και πολιτικών δυνάμεων που ενσωματώνουν στον λόγο και την ιδεολογία τους στοιχεία από την κουλτούρα της ακροδεξιάς παράδοσης, τείνοντας προς ένα τοπίο πολιτικού αυταρχισμού. Το κατεξοχήν παράδειγμα εν προκειμένω είναι του Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία ο οποίος τέθηκε ως ανάχωμα στην πορεία του ναζιστικού Γιόμπικ, καταφεύγοντας στον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Η δεύτερη πολύ χαρακτηριστική διεθνής περίπτωση είναι βεβαίως η περίπτωση του Τραμπ, που έφερε στο προσκήνιο πολιτικές δυνάμεις αόρατες επί δεκαετίες στις ΗΠΑ. Και, τέλος, στη Γερμανία το ζήτημα δεν είναι τόσο η άνοδος της ακροδεξιάς Εναλλακτικής για τη Γερμανία όσο η στροφή της γερμανικής Κεντροδεξιάς προς συντηρητικά και αντιδραστικά ακροατήρια. Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, κατέληξε ο ομιλητής, δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την άνοδο της Ακροδεξιάς με το επιχείρημα ότι ο φασισμός της δεκαετίας του 1940 είναι θαμμένος οριστικά και δεν θα ξανασηκώσει κεφάλι διότι, όπως αποδεικνύεται, εντέλει ο φασισμός σηκώνει κεφάλι. Η προσφυγή στην Ιστορία για την αντιμετώπιση τέτοιων ζητημάτων δεν ωφελεί κανένα.
Οι ιδέες της Χρυσής Αυγής δεν βρίσκονται έξω από τη σύγχρονη πολιτική σκηνή, σημείωσε ο Δημήτρης Ψαρράς, δημοσιογράφος, όσο κι αν οι Χρυσαυγίτες την αμφισβητούν συνεχώς. Και πρέπει να πούμε πως υπάρχει μια ιδεολογική αποκατάσταση και πολιτική νομιμοποίηση της Ακροδεξιάς, πρώτα με τη συμμετοχή στην κυβέρνηση Παπαδήμου του Καρατζαφέρη και ύστερα με τη μετατροπή των ΑΝΕΛ σε κυβερνητικό εταίρο. ΛΑΟΣ, ΑΝΕΛ και Χρυσή Αυγή δεν έχουν λειτουργήσει ως κόμματα-παρίες. Αντίθετα, έχουν επιβάλει καθ’ ολοκληρίαν την ατζέντα τους σε ό,τι αφορά τα ζητήματα νόμου και τάξης και των μεταναστών. Αν προσθέσουμε εδώ και τα πρόσφατα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό, τότε θα καταλάβουμε πως πρόκειται για κόμματα του βαθέος κράτους (κάτι που δεν συμβαίνει με τα αντίστοιχα κόμματα της Ευρώπης), που επίσης είναι υπέρ μιας σειράς αντεργατικών μέτρων, συνομιλώντας με τη μεγαλοαστική τάξη και τον εφοπλισμό.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
Το ΑΠΕ-ΜΠΕ είναι χορηγός επικοινωνίας της 15ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης και συμμετέχει με δικό του περίπτερο στο οποίο παρουσιάζεται το νέο τεύχος του περιοδικού «Πρακτορείο» αφιερωμένο στην 15η ΔΕΒΘ, καθώς και οι ειδησεογραφικές υπηρεσίες του ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου