Σχόλια και κριτική για την υγεία έπειτα από τρία χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ
Συντάκτης:
Γεώργιος Βέργουλας, Συνταξιούχος Ιατρός του ΕΣΥ, Τ. Διοικητής του Ν. ΑΧΕΠΑ
Οι γιατροί του ΕΣΥ είναι οι αφανείς ήρωες που
στήριξαν και στηρίζουν το ΕΣΥ από κατάρρευση, στις πλάτες τους τα
εκάστοτε συμφέροντα έπαιξαν κυριολεκτικά «τάβλι».
Βασικοί παράγοντες από τους οποίους εξαρτάται το επίπεδο της υγείας ενός λαού είναι οι στόχοι/προγραμματισμός που βάζει η εκάστοτε κυβέρνηση, η υλοποίησή τους, η χρηματοδότηση του συστήματος, το επιστημονικό επίπεδο του ιατρικού προσωπικού και η διαφθορά.
Στο Σχέδιο Κυβερνητικού Προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, τον Αύγουστο του 2015, αναφέρεται η δέσμευση για ένα παράλληλο πρόγραμμα σε ζητήματα που δεν άπτονται του πεδίου εφαρμογής της συμφωνίας. Έτσι στην παράγραφο για την υγεία υπάρχει η υπόσχεση οργάνωσης του ΕΣΥ στην κατεύθυνση ενός ολοκληρωμένου δημόσιου συστήματος με βάση την ισότητα στην φροντίδα της υγείας, την αποτελεσματικότητα των παρεχομένων υπηρεσιών, τη μείωση της συμμετοχής στο κόστος των φαρμάκων και την ανακατανομή των πόρων υπέρ της δημόσιας περίθαλψης (στόχος) και ειδικότερα η υπόσχεση
Την ίδια περίοδο, το ποσοστό δαπανών στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, σε Ευρωπαϊκό επίπεδο είναι 79% και 15% αντίστοιχα, στην Ελλάδα είναι 59% και 35% αντίστοιχα, στη Γερμανία είναι 84,5% και 12,5% αντίστοιχα και στην Πορτογαλία 66% και 28% αντίστοιχα. Παρουσιάζουμε λοιπόν την χαμηλότερη δαπάνη από όλες τις Μεσογειακές χώρες ακόμη και από την Πορτογαλία, με ιδιωτικό τομέα απαγορευτικά υπερτροφικό (35% της ετήσιας δαπάνης) που παραπέμπει σε σύστημα υγείας μη δυνάμενο να ελεγχθεί. Δεν είναι ορατή καμία προσπάθεια περιορισμού του ιδιωτικού τομέα (οι δαπάνες του θα πρέπει να πάνε κάτω του 25% σε ετήσια βάση). Από το 2015 μέχρι σήμερα δεν υπήρξε καμία σημαντική αλαγή στη χρηματοδότηση του ΕΣΥ και φυσικά καμία σύγκληση με το μέσο Ευρωπαϊκό επίπεδο. Τελικός αποδέκτης της κατάστασης αυτής είναι ο απλός πολίτης που καλείται πάλι να πληρώσει.
Ο ιδρυτικός νόμος του ΕΣΥ 1397/83 προβλέπει υποχρέωση της πολιτείας για ίση και υψηλού επιπέδου Υγεία σε όλους τους Έλληνες που σήμερα δεν υφίσταται. Πρέπει να κλείσει το χάσμα παροχής υπηρεσιών που παρατηρείται εντός αλλά και μεταξύ των υγειονομικών περιφερειών της Ελλάδος (έλλειψη ιατρών, νοσηλευτών, προσωπικού, μηχανημάτων, ειδικοτήτων, υποδομών). Αποτέλεσμα της ανισότητας η εσωτερική μετανάστευση του Έλληνα προκειμένου να βρει την υγεία του αυτός και η οικογένειά του και φυσικά προσφυγή και στον ιδιωτικό τομέα.
Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) βρίσκεται ακόμη στα χαρτιά. Η κυβέρνηση αλλάζει όνομα στις υπάρχουσες δομές αλλά το πρόβλημα παραμένει. Το κύτταρο της ΠΦΥ πρέπει να είναι ομάδα εργατών υγείας (ιατρός, κοινωνικός λειτουργός, ψυχολόγος, επισκέπτης υγείας), να υπάρχει ηλεκτρονικός φάκελλος του ασθενούς και το ανθρωποκεντρικό αυτό σύστημα που θα αποτελεί την καρδιά της ΠΦΥ να στοχεύει στην πρόληψη ασθενειών σε συνδυασμό με την προστασία του περιβάλλοντος. Ο υπουργός υγείας ψελίζει κάτι για ανθρωποκεντρικό σύστημα υγείας αλλά στην πράξη άλλα βλέπουμε.
Έπειτα από τρία χρόνια διακυβέρνησης τώρα γίνεται προσπάθεια δημιουργίας των ΤοΜΥ (Τοπικές Μονάδες Υγείας). Απορούν κάποιοι γιατί δεν ενδιαφέρονται οι ιατροί. Η απάντηση είναι πολύ απλή: οι μισθοί που προβλέπονται είναι πενιχροί.
Οι Υγειονομικές Περιφέρειες (ΥΠΕ) που αυτή τη στιγμή λειτουργούν σαν ένα άλλο γραφείο του Υπουργείου Υγείας θα πρέπει κάποτε να αποκτήσουν αυτονομία και να υπάρξει γενναία αποκέντρωση (πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια, τριτοβάθμια υγεία, πρόληψη, περιβάλλον). Χάρτη Υγείας ακούμε και Χάρτη Υγείας δεν βλέπουμε. Το ζήτημα αυτό θυμίζει το γεφύρι της Άρτας. Παρά δε τις υποσχέσεις η συμμετοχή των ασθενών στη φαρμακευτική δαπάνη έχει ανεβεί.
Άλλος βασικός παράγοντας από τον οποίο εξαρτάται το επίπεδο της παρεχόμενης υγείας είναι η δια βίου εκπαίδευση του ιατρικού προσωπικού. Διαχρονικά δεν υπήρξε και εξακολουθεί να μην υπάρχει συνεχιζόμενη εκπαίδευση στο ΕΣΥ παρά το γεγονός ότι υπάρχει σχετική νομοθεσία η υλοποίηση της οποίας δεν θα κόστιζε ούτε ένα ευρώ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ελέγχεται διότι έχουν περάσει τρία χρόνια διακυβέρνησης και δεν έκανε τίποτε προς την κατεύθυνση αυτή (Ν 1397/83 άθρο 31: Εκπαίδευση γιατρών. 1. Στο ΚΕΣΥ συνίσταται σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 4 του Νόμου 1278/1982 επιτροπή εκπαίδευσης γιατρών. Το ΚΕΣΥ μετά από εισήγηση της επιτροπής αυτής... β)... γνωμοδοτεί για τον αριθμό των γιατρών που απαιτούνται κατά ειδικότητα, γ) καταρτίζει τα προγράμματα για την εκπαίδευση των ειδικευομένων γιατρών …..δ) καταρτίζει ενιαίο πρόγραμμα συνεχιζόμενης εκπαίδευσης των γιατρών ……..Η εφαρμογή του προγράμματος αυτού συντονίζεται κατά υγειονομική περιφέρεια από την περιφερειακή επιτροπή εκπαίδευσης που συνίσταται σε κάθε ΠΕΣΥ σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ 9 του άρθρου 4 του νόμου αυτού και υλοποιείται από την επιστημονική επιτροπή κάθε νοσοκομείου. ε) εγκρίνει προτάσεις για τη λειτουργία υποχρεωτικών και προεραιτικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων και ιεραρχεί εποπτεύει συντονίζει και αξιοποιεί την εκτέλεση και απόδοσή τους.
Ν. 2194/1994 : συστηματική συνεχιζόμενη εκπαίδευση των ιατρών στο άρθρο 10: 1. Η άσκηση της ιατρικής γίνεται σύμφωνα με τους γενικά αποδεκτούς κανόνες της ιατρικής επιστήμης. Ο ιατρός έχει υποχρέωση συνεχιζόμενης δια βίου εκπαίδευσης και ενημέρωσης σχετικά με τις εξελίξεις της ιατρικής επιστήμης και της ειδικότητάς του. 2. Η υποχρέωση αυτή περιλαμβάνει όχι μόνον τις ιατρικές γνώσεις, αλλά και τις κλινικές δεξιότητες καθώς και τις ιικανότητες συνεργασίας σε ομάδα οι οποίες είναι απαραίτητες για την παροχή ιατρικής ποιοτικής φροντίδας υγείας. Η συνεργασίας στο πλαίσιο κάθε διεπιστημονικής ή μη ομάδας πρέπει να γίνεται επικοδομητικά. Αν ο γιατρός ηγείται της ομάδας, προσπαθεί να εξασφαλίσει από όλα τα μέλη την ανάγκη παροχής αξιοπρεπόύς και αποτελεσματικής φροντίδας, καθώς και εκδήλωσης σεβασμού στην προσωπικότητα του ασθενή. 3. Ο ιατρός οφείλει να αναγνωρίζει τα όρια των επαγγελματικών του ικανοτήτων και να συμβουλέυεται τους συναδέλφους του. Ν.3418/2005:Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας» ……. καθώς και την υποχρέωση των γιατρών για συνεχιζόμενη εκπαίδευση). Εάν δε ήταν αρεστή η υπάρχουσα νομοθεσία θα μπορούσε να την αλλάξει. Δεδομένου ότι τα έξοδα παρακολούθησης ενός συνεδρίου είναι απαγορευτικά για τους ιατρούς του ΕΣΥ, η πολιτεία τους σπρώχνει ακόμη και σήμερα στην αγκαλιά των πολυεθνικών εταιρειών με τα γνωστά επακόλουθα (κατευθυνόμενη συνταγογραφία).
Ποτέ δεν υπήρξε προγραμματισμός στην παραγωγή ειδικών με βάση τις ανάγκες του ΕΣΥ και οι εκάστοτε (μετ)εκπαιδεύσεις στο εξωτερικό δεν έγιναν επί τη βάσει των αναγκών του ΕΣΥ. Προγραματισμός εξακολουθεί να μην υπάρχει. Υπήρξε υπερπαραγωγή ιατρών που μαζί με τους χαμηλούς μισθούς υποβάθμισαν ακόμη παραπέρα την παρεχόμενη υγεία (υπερσυνταγογραφία, ποσοστά). Η υπάρχουσα νομοθεσία προβλέπει έλεγχο της παραγωγής ιατρών ανά ειδικότητα αλλά για κάποιο λόγο ο νόμος ποτέ δεν εφαρμόσθηκε. (Ν 1397/83 άθρο 31: Εκπαίδευση γιατρών. 1. Στο ΚΕΣΥ σνίσταται σύμφωνα με τις διατάξεις της παρα. 4 του Νόμου 1278/1982 επιτροπή εκπαίδευσης γιατρών. Το ΚΕΣΥ μετά από εισήγηση της επιτροπής αυτής …..β) ……γνωμοδοτεί για τον αριθμό των γιατρών που απαιτούνται κατά ειδικότητα, γ) καταρτίζει τα προγράμματα για την εκπαίδευση των ειδικευομένων γιατρών ….).
Ο ιατρός για να αποδώσει πρέπει να αισθάνεται αξιοπρεπής, να έχει την επιστημονική εξέλιξη που του αρμόζει και να έχει αίσθηση ότι οι κόποι του κάποτε θα αναγνωρισθούν. Σήμερα υπάρχει εξέλιξη που εξαρτάται από το χρόνο προϋπηρεσίας ( Ν. 3204/2003 ορίζονται τα θέματα διορισμού και αξιολόγησης των γιατρών του ΕΣΥ). Δεν λαμβάνονται υπόψη τα επιστημονικά προσόντα του (άδικη μεταχείριση). Οι ιατροί του ΕΣΥ που δουλεύουν σε Πανεπιστημιακές κλινικές σε κάποια στιγμή διαπιστώνουν ότι έχουν γίνει υφιστάμενοι ιατρών που κάποτε ήταν ειδικευόμενοί τους. Δεν έγινε καμία προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος (δημιουργία ακαδημίας ΕΣΥ ανά υγειονομική περιφέρεια, master ισότιμο με διατριβή, τίτλος κλινικού καθηγητή, επιστημονική και βαθμολογική εξέλιξη, νομοθέτηση δυνατότητας του εκάστοτε Υπουργού Υγείας να εγκαθιστά κλινικές και εργαστήρια του ΕΣΥ μέσα σε Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία, ακόμη και με τροποποίηση του συντάγματος εάν χρειασθεί).
Οι ιατροί του ΕΣΥ είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Οι πανεπιστημιακοί ιατροί που δουλεύουν στο ίδιο Νοσοκομείο και μπορεί και στην ίδια κλινική δεν έχουν ωράριο, δεν έχουν τον ίδιο μισθό, μπορούν να έχουν ιδιωτικό ιατρείο και να συνεργάζονται με ιδιωτικές κλινικές. Δεν έγινε καμία προσπάθεια εξίσωσης των εργασιακών σχέσων (όλοι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης). Υπάρχει δε σχέση υποτέλειας των ιατρών του ΕΣΥ δεδομένου ότι οι έχοντες φιλοδοξίες, για να αποκτήσουν ακαδημαϊκά προσόντα, θα πρέπει να απευθυνθούν στο Πανεπιστήμιο. Η πολιτεία δεν φρόντισε ή δε θέλησε να δημιουργήσει τα αμιγή όργανα/δομές του ΕΣΥ (δες παραπάνω), τα οποία θα μπορούσαν να αναδείξουν επιστημονικά και ακαδημαϊκά τους έχοντες τα προσόντα και έτσι να δημιουργήσει ένα αυτοδύναμο σώμα ιατρών που μπορούσε να λειτουργήσει με ένα υγιή ανταγωνισμό απέναντι στο σώμα των Πανεπιστημιακών της χώρας προς όφελος του Ελληνικού λαού. Η δημιουργία των οργάνων αυτών είναι πολύ εύκολη, εφόσον υπάρχει πολιτική βούληση, και δεν κοστίζει τίποτε δεδομένου ότι αυτοί που θα τα στελεχώσουν δουλεύουν μέσα στο σύστημα. Ο Υπουργός και ο Αναπληρωτής Υπουργός με τους οποίους ήμουν κάποτε στο Κεντρικό Συμβούλιο της ΟΕΝΓΕ γνωρίζουν το πρόβλημα από πρώτο χέρι. Μήπως οι καρέκλες προκαλούν αμνησία;
Άλλες καταστάσεις που ενδημούν στο ΕΣΥ είναι α) Διαφθορά: οι εκάστοτε κυβερνήσεις όχι μόνο δεν την εδίωξαν αλλά και την υπέθαλψαν διαχρονικά (χαρακτηριστικά τα παράνομα ιατρεία των ιατρών του ΕΣΥ τα οποία δεν διώχθηκαν, η κατευθυνόμενη συνταγογράφηση). Σήμερα κάτι γίνεται αλλά υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση. Ως διοικητής του ΑΧΕΠΑ έκανα τρεις φορές επίσημα καταγγελία για καρτέλ στο χώρο των φίλτρων αιμοκάθαρσης και δεν ακούγεται κουβέντα μετά από 5 χρόνια παρόλο που η υπόθεση πήγε στον εισαγγελέα. Τι λέει ο κ Πολάκης; Υπάρχει αντιμετώπιση αλλά κάρτ; β) Ευνοιοκρατία – αναξιοκρατία: οι ημέτεροι προωθούνται ασύστολα. Υπάρχει μετριοκρατία που έχει λάβει διαστάσεις εθνικής συμφοράς, γ) Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης: Τα δημόσια νοσοκομεία και ιατροί του ΕΣΥ κατασυκοφαντήθηκαν και απαξιώθηκαν κατά καιρούς. Ο στόχος ανέκαθεν ήταν η προβολή του Ιδιωτικού Τομέα και εάν είναι δυνατόν η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων νοσοκομείων (γενικεύσεις του τύπου όλα τα νοσοκομεία της χώρας είναι χρεοκοπημένα, όλοι οι ιατροί του ΕΣΥ τα αρπάζουν κλπ.).
Αναδιοργάνωση των Δημόσιων Νοσοκομείων δεν υπήρξε (π.χ. στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν δύο Νοσοκομεία τα οποία έχουν μεγάλη έλλειψη προσωπικού, κακές υποδομές και υπολειτουργούν. Τα Νοσοκομεία αυτά θα μπορούσαν να απορροφηθούν και να αποκαταστήσουν τουλάχιστον εν μέρει τις ελλείψεις των άλλων Νοσοκομείων σε ιατρούς, λοιπό προσωπικό και εργαλεία. Θα αποκαθίστατο η αξιοπρέπεια ασθενών και ιατρών, θα υπήρχε μεγάλη περιστολή δαπανών και παράλληλα τα κτήρια θα μπορούσαν να γίνουν ως Δημόσια Κέντρα Αποκατάστασης).
Ο Ψυχιατρικός τομέας καρκινοβατεί. Το μεγαλύτερο πρόβλημα παρατηρείται στον Παιδοψυχιατρικό Τομέα όπου ο ιδιωτικός τομέας παίζει καθοριστικό ρόλο.
Κύριοι Υπουργοί της Υγείας
Κύριε Πρωθυπουργέ
Η υγεία είναι αγαθό που δεν πουλιέται και δεν αγοράζεται, αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Ακόμη και τώρα μπορείτε να κάνετε ρήξη με το κατεστημένο του ιδιωτικού τομέα (πάταξη εμπορευματοποίησης με μείωση δαπανών κάτω του 25%) και το σώμα των Πανεπιστημιακών ιατρών που θα αντιδράσουν σε οποιαδήποτε νέα δομή που θα αμφισβητήσει την κυριαρχία τους.
Βασικοί παράγοντες από τους οποίους εξαρτάται το επίπεδο της υγείας ενός λαού είναι οι στόχοι/προγραμματισμός που βάζει η εκάστοτε κυβέρνηση, η υλοποίησή τους, η χρηματοδότηση του συστήματος, το επιστημονικό επίπεδο του ιατρικού προσωπικού και η διαφθορά.
Στο Σχέδιο Κυβερνητικού Προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, τον Αύγουστο του 2015, αναφέρεται η δέσμευση για ένα παράλληλο πρόγραμμα σε ζητήματα που δεν άπτονται του πεδίου εφαρμογής της συμφωνίας. Έτσι στην παράγραφο για την υγεία υπάρχει η υπόσχεση οργάνωσης του ΕΣΥ στην κατεύθυνση ενός ολοκληρωμένου δημόσιου συστήματος με βάση την ισότητα στην φροντίδα της υγείας, την αποτελεσματικότητα των παρεχομένων υπηρεσιών, τη μείωση της συμμετοχής στο κόστος των φαρμάκων και την ανακατανομή των πόρων υπέρ της δημόσιας περίθαλψης (στόχος) και ειδικότερα η υπόσχεση
- ανάπτυξης Εθνικού Δικτύου Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) που θα βασίζεται στις αποκεντρωμένες μονάδες υγείας γειτονιάς στα κέντρα υγείας αστικού και αγροτικού τύπου, στον οικογενειακό ιατρό και στην διεπιστημονική ομάδα υγείας.
- λειτουργικής αναβάθμισης των δομών του ΠΕΔΥ (Πρωτοβάθμιο Εθνικό Δίκτυο Υγείας, Αστικά Κέντρα Υγείας), πρώην ΕΟΠΥΥ, με εξειδικευμένες κλινικές και εργαστηριακές εξετάσεις,
- αναδιοργάνωσης των δημόσιων Νοσοκομείων
- ολοκλήρωσης της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης,
- διαφανούς διακυβέρνησης του Συστήματος Υγείας μέσω σύγχρονης και αποτελεσματικής δημόσιας διοίκησης (ολοκλήρωση του χάρτη υγείας, αναδιαμόρφωση του θεσμικού πλαισίου της ιατρικής εκπαίδευσης, επαναπροσδιορισμό του ρόλου του ΚΕΣΥ)
- αναχρηματοδότησης και σύγκλιση των δημόσιων δαπανών υγείας με το μέσο όρο της ΕΕ (προγραμματισμός).
Την ίδια περίοδο, το ποσοστό δαπανών στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, σε Ευρωπαϊκό επίπεδο είναι 79% και 15% αντίστοιχα, στην Ελλάδα είναι 59% και 35% αντίστοιχα, στη Γερμανία είναι 84,5% και 12,5% αντίστοιχα και στην Πορτογαλία 66% και 28% αντίστοιχα. Παρουσιάζουμε λοιπόν την χαμηλότερη δαπάνη από όλες τις Μεσογειακές χώρες ακόμη και από την Πορτογαλία, με ιδιωτικό τομέα απαγορευτικά υπερτροφικό (35% της ετήσιας δαπάνης) που παραπέμπει σε σύστημα υγείας μη δυνάμενο να ελεγχθεί. Δεν είναι ορατή καμία προσπάθεια περιορισμού του ιδιωτικού τομέα (οι δαπάνες του θα πρέπει να πάνε κάτω του 25% σε ετήσια βάση). Από το 2015 μέχρι σήμερα δεν υπήρξε καμία σημαντική αλαγή στη χρηματοδότηση του ΕΣΥ και φυσικά καμία σύγκληση με το μέσο Ευρωπαϊκό επίπεδο. Τελικός αποδέκτης της κατάστασης αυτής είναι ο απλός πολίτης που καλείται πάλι να πληρώσει.
Ο ιδρυτικός νόμος του ΕΣΥ 1397/83 προβλέπει υποχρέωση της πολιτείας για ίση και υψηλού επιπέδου Υγεία σε όλους τους Έλληνες που σήμερα δεν υφίσταται. Πρέπει να κλείσει το χάσμα παροχής υπηρεσιών που παρατηρείται εντός αλλά και μεταξύ των υγειονομικών περιφερειών της Ελλάδος (έλλειψη ιατρών, νοσηλευτών, προσωπικού, μηχανημάτων, ειδικοτήτων, υποδομών). Αποτέλεσμα της ανισότητας η εσωτερική μετανάστευση του Έλληνα προκειμένου να βρει την υγεία του αυτός και η οικογένειά του και φυσικά προσφυγή και στον ιδιωτικό τομέα.
Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) βρίσκεται ακόμη στα χαρτιά. Η κυβέρνηση αλλάζει όνομα στις υπάρχουσες δομές αλλά το πρόβλημα παραμένει. Το κύτταρο της ΠΦΥ πρέπει να είναι ομάδα εργατών υγείας (ιατρός, κοινωνικός λειτουργός, ψυχολόγος, επισκέπτης υγείας), να υπάρχει ηλεκτρονικός φάκελλος του ασθενούς και το ανθρωποκεντρικό αυτό σύστημα που θα αποτελεί την καρδιά της ΠΦΥ να στοχεύει στην πρόληψη ασθενειών σε συνδυασμό με την προστασία του περιβάλλοντος. Ο υπουργός υγείας ψελίζει κάτι για ανθρωποκεντρικό σύστημα υγείας αλλά στην πράξη άλλα βλέπουμε.
Έπειτα από τρία χρόνια διακυβέρνησης τώρα γίνεται προσπάθεια δημιουργίας των ΤοΜΥ (Τοπικές Μονάδες Υγείας). Απορούν κάποιοι γιατί δεν ενδιαφέρονται οι ιατροί. Η απάντηση είναι πολύ απλή: οι μισθοί που προβλέπονται είναι πενιχροί.
Οι Υγειονομικές Περιφέρειες (ΥΠΕ) που αυτή τη στιγμή λειτουργούν σαν ένα άλλο γραφείο του Υπουργείου Υγείας θα πρέπει κάποτε να αποκτήσουν αυτονομία και να υπάρξει γενναία αποκέντρωση (πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια, τριτοβάθμια υγεία, πρόληψη, περιβάλλον). Χάρτη Υγείας ακούμε και Χάρτη Υγείας δεν βλέπουμε. Το ζήτημα αυτό θυμίζει το γεφύρι της Άρτας. Παρά δε τις υποσχέσεις η συμμετοχή των ασθενών στη φαρμακευτική δαπάνη έχει ανεβεί.
Άλλος βασικός παράγοντας από τον οποίο εξαρτάται το επίπεδο της παρεχόμενης υγείας είναι η δια βίου εκπαίδευση του ιατρικού προσωπικού. Διαχρονικά δεν υπήρξε και εξακολουθεί να μην υπάρχει συνεχιζόμενη εκπαίδευση στο ΕΣΥ παρά το γεγονός ότι υπάρχει σχετική νομοθεσία η υλοποίηση της οποίας δεν θα κόστιζε ούτε ένα ευρώ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ελέγχεται διότι έχουν περάσει τρία χρόνια διακυβέρνησης και δεν έκανε τίποτε προς την κατεύθυνση αυτή (Ν 1397/83 άθρο 31: Εκπαίδευση γιατρών. 1. Στο ΚΕΣΥ συνίσταται σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 4 του Νόμου 1278/1982 επιτροπή εκπαίδευσης γιατρών. Το ΚΕΣΥ μετά από εισήγηση της επιτροπής αυτής... β)... γνωμοδοτεί για τον αριθμό των γιατρών που απαιτούνται κατά ειδικότητα, γ) καταρτίζει τα προγράμματα για την εκπαίδευση των ειδικευομένων γιατρών …..δ) καταρτίζει ενιαίο πρόγραμμα συνεχιζόμενης εκπαίδευσης των γιατρών ……..Η εφαρμογή του προγράμματος αυτού συντονίζεται κατά υγειονομική περιφέρεια από την περιφερειακή επιτροπή εκπαίδευσης που συνίσταται σε κάθε ΠΕΣΥ σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ 9 του άρθρου 4 του νόμου αυτού και υλοποιείται από την επιστημονική επιτροπή κάθε νοσοκομείου. ε) εγκρίνει προτάσεις για τη λειτουργία υποχρεωτικών και προεραιτικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων και ιεραρχεί εποπτεύει συντονίζει και αξιοποιεί την εκτέλεση και απόδοσή τους.
Ν. 2194/1994 : συστηματική συνεχιζόμενη εκπαίδευση των ιατρών στο άρθρο 10: 1. Η άσκηση της ιατρικής γίνεται σύμφωνα με τους γενικά αποδεκτούς κανόνες της ιατρικής επιστήμης. Ο ιατρός έχει υποχρέωση συνεχιζόμενης δια βίου εκπαίδευσης και ενημέρωσης σχετικά με τις εξελίξεις της ιατρικής επιστήμης και της ειδικότητάς του. 2. Η υποχρέωση αυτή περιλαμβάνει όχι μόνον τις ιατρικές γνώσεις, αλλά και τις κλινικές δεξιότητες καθώς και τις ιικανότητες συνεργασίας σε ομάδα οι οποίες είναι απαραίτητες για την παροχή ιατρικής ποιοτικής φροντίδας υγείας. Η συνεργασίας στο πλαίσιο κάθε διεπιστημονικής ή μη ομάδας πρέπει να γίνεται επικοδομητικά. Αν ο γιατρός ηγείται της ομάδας, προσπαθεί να εξασφαλίσει από όλα τα μέλη την ανάγκη παροχής αξιοπρεπόύς και αποτελεσματικής φροντίδας, καθώς και εκδήλωσης σεβασμού στην προσωπικότητα του ασθενή. 3. Ο ιατρός οφείλει να αναγνωρίζει τα όρια των επαγγελματικών του ικανοτήτων και να συμβουλέυεται τους συναδέλφους του. Ν.3418/2005:Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας» ……. καθώς και την υποχρέωση των γιατρών για συνεχιζόμενη εκπαίδευση). Εάν δε ήταν αρεστή η υπάρχουσα νομοθεσία θα μπορούσε να την αλλάξει. Δεδομένου ότι τα έξοδα παρακολούθησης ενός συνεδρίου είναι απαγορευτικά για τους ιατρούς του ΕΣΥ, η πολιτεία τους σπρώχνει ακόμη και σήμερα στην αγκαλιά των πολυεθνικών εταιρειών με τα γνωστά επακόλουθα (κατευθυνόμενη συνταγογραφία).
Ποτέ δεν υπήρξε προγραμματισμός στην παραγωγή ειδικών με βάση τις ανάγκες του ΕΣΥ και οι εκάστοτε (μετ)εκπαιδεύσεις στο εξωτερικό δεν έγιναν επί τη βάσει των αναγκών του ΕΣΥ. Προγραματισμός εξακολουθεί να μην υπάρχει. Υπήρξε υπερπαραγωγή ιατρών που μαζί με τους χαμηλούς μισθούς υποβάθμισαν ακόμη παραπέρα την παρεχόμενη υγεία (υπερσυνταγογραφία, ποσοστά). Η υπάρχουσα νομοθεσία προβλέπει έλεγχο της παραγωγής ιατρών ανά ειδικότητα αλλά για κάποιο λόγο ο νόμος ποτέ δεν εφαρμόσθηκε. (Ν 1397/83 άθρο 31: Εκπαίδευση γιατρών. 1. Στο ΚΕΣΥ σνίσταται σύμφωνα με τις διατάξεις της παρα. 4 του Νόμου 1278/1982 επιτροπή εκπαίδευσης γιατρών. Το ΚΕΣΥ μετά από εισήγηση της επιτροπής αυτής …..β) ……γνωμοδοτεί για τον αριθμό των γιατρών που απαιτούνται κατά ειδικότητα, γ) καταρτίζει τα προγράμματα για την εκπαίδευση των ειδικευομένων γιατρών ….).
Ο ιατρός για να αποδώσει πρέπει να αισθάνεται αξιοπρεπής, να έχει την επιστημονική εξέλιξη που του αρμόζει και να έχει αίσθηση ότι οι κόποι του κάποτε θα αναγνωρισθούν. Σήμερα υπάρχει εξέλιξη που εξαρτάται από το χρόνο προϋπηρεσίας ( Ν. 3204/2003 ορίζονται τα θέματα διορισμού και αξιολόγησης των γιατρών του ΕΣΥ). Δεν λαμβάνονται υπόψη τα επιστημονικά προσόντα του (άδικη μεταχείριση). Οι ιατροί του ΕΣΥ που δουλεύουν σε Πανεπιστημιακές κλινικές σε κάποια στιγμή διαπιστώνουν ότι έχουν γίνει υφιστάμενοι ιατρών που κάποτε ήταν ειδικευόμενοί τους. Δεν έγινε καμία προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος (δημιουργία ακαδημίας ΕΣΥ ανά υγειονομική περιφέρεια, master ισότιμο με διατριβή, τίτλος κλινικού καθηγητή, επιστημονική και βαθμολογική εξέλιξη, νομοθέτηση δυνατότητας του εκάστοτε Υπουργού Υγείας να εγκαθιστά κλινικές και εργαστήρια του ΕΣΥ μέσα σε Πανεπιστημιακά Νοσοκομεία, ακόμη και με τροποποίηση του συντάγματος εάν χρειασθεί).
Οι ιατροί του ΕΣΥ είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Οι πανεπιστημιακοί ιατροί που δουλεύουν στο ίδιο Νοσοκομείο και μπορεί και στην ίδια κλινική δεν έχουν ωράριο, δεν έχουν τον ίδιο μισθό, μπορούν να έχουν ιδιωτικό ιατρείο και να συνεργάζονται με ιδιωτικές κλινικές. Δεν έγινε καμία προσπάθεια εξίσωσης των εργασιακών σχέσων (όλοι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης). Υπάρχει δε σχέση υποτέλειας των ιατρών του ΕΣΥ δεδομένου ότι οι έχοντες φιλοδοξίες, για να αποκτήσουν ακαδημαϊκά προσόντα, θα πρέπει να απευθυνθούν στο Πανεπιστήμιο. Η πολιτεία δεν φρόντισε ή δε θέλησε να δημιουργήσει τα αμιγή όργανα/δομές του ΕΣΥ (δες παραπάνω), τα οποία θα μπορούσαν να αναδείξουν επιστημονικά και ακαδημαϊκά τους έχοντες τα προσόντα και έτσι να δημιουργήσει ένα αυτοδύναμο σώμα ιατρών που μπορούσε να λειτουργήσει με ένα υγιή ανταγωνισμό απέναντι στο σώμα των Πανεπιστημιακών της χώρας προς όφελος του Ελληνικού λαού. Η δημιουργία των οργάνων αυτών είναι πολύ εύκολη, εφόσον υπάρχει πολιτική βούληση, και δεν κοστίζει τίποτε δεδομένου ότι αυτοί που θα τα στελεχώσουν δουλεύουν μέσα στο σύστημα. Ο Υπουργός και ο Αναπληρωτής Υπουργός με τους οποίους ήμουν κάποτε στο Κεντρικό Συμβούλιο της ΟΕΝΓΕ γνωρίζουν το πρόβλημα από πρώτο χέρι. Μήπως οι καρέκλες προκαλούν αμνησία;
Άλλες καταστάσεις που ενδημούν στο ΕΣΥ είναι α) Διαφθορά: οι εκάστοτε κυβερνήσεις όχι μόνο δεν την εδίωξαν αλλά και την υπέθαλψαν διαχρονικά (χαρακτηριστικά τα παράνομα ιατρεία των ιατρών του ΕΣΥ τα οποία δεν διώχθηκαν, η κατευθυνόμενη συνταγογράφηση). Σήμερα κάτι γίνεται αλλά υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση. Ως διοικητής του ΑΧΕΠΑ έκανα τρεις φορές επίσημα καταγγελία για καρτέλ στο χώρο των φίλτρων αιμοκάθαρσης και δεν ακούγεται κουβέντα μετά από 5 χρόνια παρόλο που η υπόθεση πήγε στον εισαγγελέα. Τι λέει ο κ Πολάκης; Υπάρχει αντιμετώπιση αλλά κάρτ; β) Ευνοιοκρατία – αναξιοκρατία: οι ημέτεροι προωθούνται ασύστολα. Υπάρχει μετριοκρατία που έχει λάβει διαστάσεις εθνικής συμφοράς, γ) Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης: Τα δημόσια νοσοκομεία και ιατροί του ΕΣΥ κατασυκοφαντήθηκαν και απαξιώθηκαν κατά καιρούς. Ο στόχος ανέκαθεν ήταν η προβολή του Ιδιωτικού Τομέα και εάν είναι δυνατόν η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων νοσοκομείων (γενικεύσεις του τύπου όλα τα νοσοκομεία της χώρας είναι χρεοκοπημένα, όλοι οι ιατροί του ΕΣΥ τα αρπάζουν κλπ.).
Αναδιοργάνωση των Δημόσιων Νοσοκομείων δεν υπήρξε (π.χ. στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν δύο Νοσοκομεία τα οποία έχουν μεγάλη έλλειψη προσωπικού, κακές υποδομές και υπολειτουργούν. Τα Νοσοκομεία αυτά θα μπορούσαν να απορροφηθούν και να αποκαταστήσουν τουλάχιστον εν μέρει τις ελλείψεις των άλλων Νοσοκομείων σε ιατρούς, λοιπό προσωπικό και εργαλεία. Θα αποκαθίστατο η αξιοπρέπεια ασθενών και ιατρών, θα υπήρχε μεγάλη περιστολή δαπανών και παράλληλα τα κτήρια θα μπορούσαν να γίνουν ως Δημόσια Κέντρα Αποκατάστασης).
Ο Ψυχιατρικός τομέας καρκινοβατεί. Το μεγαλύτερο πρόβλημα παρατηρείται στον Παιδοψυχιατρικό Τομέα όπου ο ιδιωτικός τομέας παίζει καθοριστικό ρόλο.
Κύριοι Υπουργοί της Υγείας
Κύριε Πρωθυπουργέ
Η υγεία είναι αγαθό που δεν πουλιέται και δεν αγοράζεται, αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Ακόμη και τώρα μπορείτε να κάνετε ρήξη με το κατεστημένο του ιδιωτικού τομέα (πάταξη εμπορευματοποίησης με μείωση δαπανών κάτω του 25%) και το σώμα των Πανεπιστημιακών ιατρών που θα αντιδράσουν σε οποιαδήποτε νέα δομή που θα αμφισβητήσει την κυριαρχία τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου