Πλειστηριασμοί και λαϊκισμοί
Του Μελέτη Ρεντούμη
anoixtoparathyro.gr
Η 3η
αξιολόγηση του Μνημονίου υπό την πίεση των δανειστών και της ανάγκης
ρευστότητας για την χώρα φαίνεται ότι κλείνει σιγά σιγά, ενώ ένα από τα
βασικά προαπαιτούμενα είναι η άμεση εφαρμογή των ηλεκτρονικών
πλειστηριασμών.Όλο το προηγούμενο διάστημα, σχεδόν όλο το 2017, η ελληνική κοινωνία μέσω της παρεμπόδισης άσκησης των καθηκόντων των συμβολαιογράφων από πάσης φύσεως συλλογικότητες, έγινε μάρτυρας ενός καθεστώτος ανομίας και λαϊκισμού με στόχο την προστασία άγνωστων επιχειρηματικών συμφερόντων που ουδεμία σχέση έχουν με την ανάκαμψη της οικονομίας της χώρας.
Αυτό το οποίο δεν έχει γίνει κατανοητό από το ευρύ κοινό, είναι ότι ο πλειστηριασμός ναι μεν οδηγεί σε μία οικονομική συναλλαγή μέσω μίας συμβολαιογραφικής πράξης, αλλά ως νομική έννοια, δεν σχετίζεται με τις τράπεζες αλλά με κάθε αντισυμβαλλόμενο που κατέχει άμεσα ή έμμεσα συγκεκριμένα ακίνητα ή κινητά περιουσιακά στοιχεία.
Δυστυχώς όλες οι κυβερνήσεις στάθηκαν αφενός στην προστασία της πρώτης κατοικίας δημιουργώντας από τις αρχές του πρώτου Μνημονίου τον περιβόητο νόμο Κατσέλη, αφετέρου ανέχθηκαν την στοχοποίηση του τραπεζικού συστήματος και αυτό διότι μετέθετε με ευκολία την ευθύνη από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα.
Πρέπει να γίνει κατανοητό, πρωτίστως από το πολιτικό σύστημα που οφείλει μέσω των σχετικών νομοσχεδίων αλλά και επικοινωνιακά να ενημερώνει αντίστοιχα τον ελληνικό λαό, ότι το μεγαλύτερο μέρος των πλειστηριασμών κυρίως των ακινήτων, σχετίζεται με το υπέρτατο αγαθό που είναι η απονομή δικαιοσύνης για ιδιώτες, επαγγελματίες και επιχειρήσεις, αλλά και για το ίδιο το συμφέρον του Δημοσίου.
Είναι χιλιάδες οι περιπτώσεις, όπου έχουν καταλήξει ακίνητα σε πλειστηριασμό μέσω τραπεζών με την λογική ‘’εις χείρας τρίτων’’ που σημαίνει ότι ιδιώτες ή επιχειρήσεις που θεώρησαν ότι δεν πληρώθηκαν ή εξαπατήθηκαν, απαίτησαν την ρευστοποίηση ακινήτων των αντισυμβαλλομένων τους εμπορικά, ώστε να μπορέσουν να δικαιωθούν.
Αυτή η διαδικασία είναι συνεχής και διαρκής και όσο εφαρμόζεται με σωστά κριτήρια, βοηθά την κοινωνία, να ξεχωρίζει τους πραγματικούς επαγγελματίες από τους απατεώνες, αλλά και να δικαιώνει νοικοκυριά και οικογένειες που αδικήθηκαν μέσω συγκεκριμένων εμπορικών πράξεων στο παρελθόν ή μέσω αστικής ευθύνης.
Ένα ερώτημα που πλανάται και αφορά τόσο την παρούσα όσο και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, είναι γιατί έπρεπε οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί να αποτελούν προαπαιτούμενο για τους δανειστές, την στιγμή που θα μπορούσε το ίδιο το πολιτικό σύστημα να τους επιβάλλει ώστε να προασπίσει τα συμφέροντα του δημοσίου.
Είναι ενάντια η εκάστοτε κυβέρνηση στην απονομή δικαιοσύνης; Πώς θα προασπίσει το δημόσιο τα συμφέροντά του από κακοπληρωτές προμηθευτές που δεν τηρούν τις συμβατικές υποχρεώσεις που έχουν υπογράψει;
Πώς ένας υπάλληλος θα δικαιωθεί απέναντι σε έναν εργοδότη ο οποίος κλείνει την επιχείρησή του με το άλλοθι της κρίσης, βγάζει τα λεφτά του στο εξωτερικό και ανοίγει άλλη επιχείρηση καθαρή από χρέη, αφήνοντας απλήρωτους επί μήνες ή χρόνια τους εργαζόμενους;
Για όλα τα παραπάνω, προφανώς ούτε η πρώτη κατοικία αλλά ούτε και η νέα ταμπέλα της λαϊκής κατοικίας που θέλει να εισάγει η κυβέρνηση, αρκούν για να λύσουν το πρόβλημα της δίκαιης αναδιανομής του πλούτου.
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι ο εξωδικαστικός συμβιβασμός, σε συνδυασμό με την ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης από τα αρμόδια δικαστήρια αλλά και με την πλήρη εφαρμογή των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, μπορούν σταδιακά να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη στο σύστημα όσον αφορά την μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων αλλά και την αύξηση των εσόδων του δημοσίου που τόσο έχει ανάγκη.
Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου