Αν τα πράγματα είχαν γίνει αλλιώς...
Σκίτσο του Κώστα Γεωργιάδη
Τους εγκαλούν επειδή δεν άκουσαν τη φωνή της συνείδησής τους και τους προειδοποιούν ότι το τέλος τους θα είναι κακό - τους περιμένει το σκαμνί. Πάλι καλά που είναι γενναιόδωροι και δεν τους στέλνουν κατευθείαν στο εκτελεστικό απόσπασμα χωρίς την περιττή πολυτέλεια μιας δίκης.
Τι θα γινόταν λοιπόν αν η κυβέρνηση δεν έφερνε αυτό το νομοσχέδιο; Δεν θα περνούσαμε την αξιολόγηση, δεν θα παίρναμε τη δόση, δεν θα πληρώναμε τις υποχρεώσεις μας στους θεσμούς, η χώρα θα χρεοκοπούσε και με τη βούλα πια και το Grexit θα ήταν το επόμενο στάδιο. Θα ήθελαν κάτι τέτοιο; Πιπέρι στη γλώσσα.
Ας δούμε τι άλλο θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση. Να κατέθετε ένα τελείως διαφορετικό πολυνομοσχέδιο χωρίς άμεσους και έμμεσους φόρους, με μειωμένο θεαματικά τον ΕΝΦΙΑ, με παροχές στους χειμαζόμενους πολίτες και βεβαίως με ένα Ταμείο αποκρατικοποιήσεων ξεδοντιασμένο.
Το πώς θα αντιδρούσαν οι θεσμοί το φανταζόμαστε; Θα το επέστρεφαν ως απαράδεκτο και θα απαιτούσαν από την κυβέρνηση να συμμορφωθεί προς τα υποδείξεις τους και να τιμήσει την υπογραφή που έβαλε στη συμφωνία του Αυγούστου του 2015, αλλιώς θα αποχαιρετήσει το ευρώ που ήξερε.
Πώς όμως θα αντιδρούσαν αυτοί που σήμερα είναι πολύ θυμωμένοι; Θα έβγαζαν αφρούς από το στόμα και θα φώναζαν για απαράδεκτες μονομερείς ενέργειες που εκθέτουν τη χώρα και προκαλούν μεγάλη κρίση στις σχέσεις της με τους εταίρους.
Οι πιο φανατικοί του μετώπου τού «ναι» θα έκαναν λόγο για το κρυφό σχέδιο του Τσίπρα που οδηγεί σκοπίμως στη δραχμή. Θα υποστηρίξει κάποιος ότι δεν εξαντλούνται εδώ οι υποθέσεις εργασίας, αφού υπάρχει και η εκδοχή του άλλου μείγματος, όπως διατυμπανίζει ο Κ. Μητσοτάκης. Σωστό. Μήπως όμως να μας την έλεγε για να βγάλουμε και εμείς συμπέρασμα; Το ότι δεν τη λέει μας κάνει καχύποπτους.
Ή δεν έχει άλλο σχέδιο και απλώς πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες ή πράγματι έχει αλλά κρίνει φρόνιμο να μη μας το δείξει για να μην ξεσηκωθούν και οι πέτρες. Για να μην κοροϊδευόμαστε.
Το άλλο μείγμα (αν το έχουν επεξεργαστεί) είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο, σκληρό με το τρέχον πρόγραμμα γιατί ρίχνει το βάρος του στη μείωση των δαπανών, δηλαδή στους μισθούς, τις συντάξεις, τις απολύσεις και στο υποτίθεται σπάταλο κοινωνικό κράτος.
Υφεση θα υπάρξει με το ένα μείγμα, ύφεση και με το άλλο. Αρα ο καβγάς γίνεται για το πάπλωμα, για το ποιος δηλαδή θα διοικεί μια χώρα που είναι σε επιτροπεία. Οπότε, ας αφήσουν κατά μέρος τα περί εξουσιομανίας του Τσίπρα αυτοί που κυβέρνησαν τη χώρα επί σαράντα χρόνια και σήμερα δεν μπορούν να δαμάσουν το στερητικό σύνδρομο που τους ταλαιπωρεί κι ας έχουν περάσει μόλις 16 μήνες από τότε που απομακρύνθηκαν από τις καρέκλες της εξουσίας.
Επιπλέον τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν και ένα άλλο πρόβλημα. Δεν συμφωνούν με τις εκτιμήσεις των αδελφών κομμάτων στην Ευρώπη. Όλοι οι αξιωματούχοι της Ε.Ε. και αρκετά πρωτοκλασάτα στελέχη της συντηρητικής παράταξης αξιολογούν ως πολύ θετική τη συμφωνία και εκφράζουν την ανακούφισή τους που αντιμετωπίστηκε με θετικό τρόπο μια πολύ σοβαρή εκκρεμότητα.
Η Νέα Δημοκρατία στην επίσημη ανακοίνωσή της κάνει λόγο για ταπεινωτική συνθηκολόγηση. Τέτοιου τύπου χαρακτηρισμοί ταιριάζουν σε ηττημένη χώρα που παραδίδεται άνευ όρων στους εχθρούς της. Είναι για τη Ν.Δ. εχθροί οι εταίροι; Εμείς νομίζαμε, με βάση αυτά που υποστηρίζει συστηματικά, ότι είναι φίλοι, συμπαραστάτες, μεγαλόψυχοι, αλληλέγγυοι και μας βοηθούν να βγούμε από το βάραθρο.
Έχει αλλάξει κάτι στην ανάλυση της Ν.Δ.; Μήπως αποφάσισε να γίνει αντιμνημονιακή και ευρωσκεπτικιστική; Θα ήταν όντως πολύ ενδιαφέρουσα εξέλιξη αν συνέβαινε κάτι τέτοιο. Αλλά, ας μην ανησυχούν οι οπαδοί της Ν.Δ., ούτε συμβαίνει ούτε πρόκειται να συμβεί. Για ανάπηρη αντιπολιτευτική τακτική πρόκειται.
Οι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες (Ολάντ, Μοσκοβισί, Σαπέν, Ντάισελμπλουμ, Γκάμπριελ, Σουλτς, Πιτέλα) δεν κρύβουν τον ενθουσιασμό τους για τη συμφωνία. Την ίδια στιγμή ο εγχώριος εκπρόσωπός τους (Δημοκρατική Συμπαράταξη) δηλώνει ότι «η κυβέρνηση τα έδωσε όλα και πήρε τίποτα».
Αν τα έδωσε όλα, σε ποιους τα έδωσε; Στους ανάλγητους και νεοφιλελεύθερους Ευρωπαίους; Αυτά τα λένε το ΚΚΕ, η ΛΑ.Ε. και η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Δικαιούνται να τα λένε γιατί έχουν μια τελείως διαφορετική αντίληψη για την Ευρώπη.
Επιστρέφει το ΠΑΣΟΚ στην εποχή που θεωρούσε την ΕΟΚ σφηκοφωλιά των μονοπωλίων και την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία το μακρύ χέρι του αμερικανικού ιμπεριαλισμού; Όχι δα. Και εδώ έχουμε να κάνουμε με μια αμήχανη αντιπολίτευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου