Δημήτρης Σωτ. Γιαννακός
Το αβγό το κουρεμένο
Αχ! Δαλιδά… Αχ! Δαλιδά…Αν του… μακρύνουν τα μαλλιά...
Κυρ υπουργέ, κυρ υπουργέ,
κυρ υπουργέ μου Τρίχα…
Μη μου ζητάς κι άλλο μαλλί
Τρίχα… δεν έχω τρίχα.
Mε κούρεψες σαν το αβγό
Κι είμαι στεγνός, πού να τα βρω;
Τρέξε! Θα τα ΄βρεις στο Μπαλί,
στο Λιχτενστάιν έχει πολύ…
μαύρο μαλλί. Πολύ μαλλί!
Λαλίστατε μου υπουργέ,
με τις τρανές χερούκλες!
Δεν το ΄ξερες, δε ρώταγες;
Τ΄ αβγά δεν έχουν μπούκλες.
Τρία μου μείναν σαν ευρώ…
Κλαμένα, μαραμένα…
Πάρ΄τα κι αυτά, κυρ υπουργέ,
μα είναι ξουρισμένα…
Κυρ υπουργέ μου μαλλιαρέ,
με τα διπλά σαγόνια,
θα σε θαυμάζουνε , ωρέ
οι γενεές αιώνια,
ωσάν προστάτη των λιστών
– με γιώτα… και με ήτα-
θα φτύνουν να μην βασκαθείς
κι αρχίσαν ήδη. Κοίτα!…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου