«Τροφή για σκέψη»
Το ξινό το παλικάρι, όμως, ξέρει κι άλλο μονοπάτι, δίχως ζάχαρη κι αλάτι
Ξαμολήθηκαν, σου λέει, οι επιστήμονες και απέδειξαν ότι για πρώτη φορά στην Ιστορία τα παιδιά στις ΗΠΑ μάλλον δεν θα ξεπεράσουν σε χρόνο ζωής τους γονείς τους! Κύριος φταίχτης, η διατροφή τους.
Πολλά τηγανητά και φαγιά τίγκα στη ζάχαρη.
Την ίδια στιγμή, ο Αναχάντ Ο’Κόνορ με άρθρο του στους «New York Times», λίγες μέρες πριν, αποκαλύπτει πως η Coca Cola, η μεγαλύτερη παραγωγός σακχαρούχων αναψυκτικών στον κόσμο, συνάπτει συνεργασίες με διαπρεπείς επιστήμονες, που προωθούν το μήνυμα πως η λύση στο οξύτατο πρόβλημα της παχυσαρκίας δεν είναι ο περιορισμός των θερμίδων, αλλά η έλλειψη άσκησης.
Για να τους βοηθήσει μάλιστα στο -αδιαμφισβήτητα αντικειμενικό- έργο τους, ο βιομηχανικός κολοσσός σύστησε και μία μη κερδοσκοπική οργάνωση, ονόματι Global Energy Balance Network (Παγκόσμιο Δίκτυο Ενεργειακής Ισορροπίας -μα δεν είναι υπέροχο όνομα;), που προωθεί με τη σειρά της το ίδιο μήνυμα: «Μην ασχολείστε τόσο με το τι τρώτε και πίνετε. Απλά ασκηθείτε». Τέλειο;
Δεν έχουν κι άδικο, εδώ που τα λέμε. Ο εγκέφαλος δεν είναι παρά ο σπασίκλας του σώματος και ποιος δίνει σημασία στους σπασίκλες;
Είσαι τώρα εσύ πολυεθνική, κολοσσός της Ρόδου, τεράστιος. Θέλεις να βάλεις το μυαλό των καταναλωτών να δουλέψει;
Βέβαια, δεν σκέφτεται μόνον ο εγκέφαλος. Παράγει και ορμόνες. Μία από αυτές είναι η λεπτίνη.
Δουλειά της είναι να σε σκουντάει όταν έχεις φάει αρκετά (παρακαλώ, μην ψάχνεις για παρόμοια ορμόνη σε συγκεκριμένους πολιτικούς - επιχειρηματίες - δημοσιογράφους και λοιπούς σκληρά εργαζόμενους στις φτωχές σου πλάτες).
Μάντεψε τώρα τι διακόπτει αυτή τη διαδικασία: η ζάχαρη. Οταν απολαμβάνετε αναψυκτικά και πρόχειρα φαγητά, ο εγκέφαλος δυσκολεύεται να εντοπίσει τη λεπτίνη. Οπότε, πεινάμε πιο πολύ και τρώμε τον άμπακο.
Τότε, έρχεται η σειρά του παγκρέατος. Οσο περισσότερο σάκχαρο κυκλοφορεί μέσα μας, τόσο περισσότερο δουλεύει το πάγκρεας.
Και ένα εξουθενωμένο πάγκρεας εκδικείται με παχυσαρκία, διαβήτη τύπου ΙΙ, καρδιοπάθειες και ηπατικές ασθένειες, όλα προκαλούμενα από τη ζάχαρη.
Αρα, αρκεί να μειώσουμε τη ζάχαρη. Αμ δε! Υπάρχει και το σιρόπι αραβοσίτου, υψηλής περιεκτικότητας σε φρουκτόζη, που προστίθεται πλέον σε τρόφιμα που ποτέ παλαιότερα δεν είχαν ζάχαρη: λευκό ψωμί, φρουτογιαούρτια, κέτσαπ, έτοιμες σάλτσες... για να μη μακρηγορούμε, πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι το 80% (!) των τροφίμων περιέχουν πρόσθετη ζάχαρη.
Το ξινό το παλικάρι, όμως, ξέρει κι άλλο μονοπάτι, δίχως ζάχαρη κι αλάτι.
Τουτέστιν, οι καταναλωτές μπορούν ν’ αλλάξουν τον τρόπο που παρασκευάζονται τα τρόφιμα, απλά κάνοντας καλύτερες επιλογές (λιγότερα σκευάσματα, περισσότερη φρεσκαδούρα).
Τώρα, σε όλα τα παραπάνω βάλτε:
► όπου ζάχαρη = δημόσιο χρέος,
► όπου εγκέφαλος = δημοκρατικές αξίες,
►όπου πάγκρεας = εργαζόμενοι,
► όπου σάκχαρο = αγορές,
► όπου λεπτίνη = διαγραφή χρέους,
► όπου ινσουλίνη = κυβερνήσεις,
► όπου παχυσαρκία = λιτότητα, ανεργία κ.λπ.,
► όπου σιρόπι αραβοσίτου= μνημόνια/δανειακές συμβάσεις/προαπαιτούμενα,
► όπου ΗΠΑ = είπα,
► όπου Coca Cola = Ε.Ε./ΔΝΤ.
► Τέλος, όπου τροφή = άγνωστης ταυτότητας τηλεοπτικό αντικείμενο.
Και έχετε έτοιμη την περιγραφή-ανάλυση-λύση των όσων ζούμε.
Αντε, και καλά στερνά στους ξινισμένους (αν η ζάχαρη σκοτώνει, μόνο αυτούς βλέπω να επιβιώνουν).
Διαβαστε επισης:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου