Οι μυθικοί τόποι και η επικίνδυνη γοητεία τους

* Θούλη - Βικιπαίδεια

** Ο Χίτλερ, το Γκράαλ και η Θούλη -

************

Από τον Φάουστ του Γκουνό

Il était un Roi de Thulé, Marguerite's aria from Faust

Je veux bien savoir    I would really like to know
quel était ce jeune homme;  Who was that young man;
Si c’est un grand seigneur,  If he is a great lord,
Et comment il se nomme.   And what he is named?

Il était un Roi de Thulé  He was a king of Thulé,
Qui, jusqu’à la tombe fidèle,  Who unto the tomb was faithful,
Eut, en souvenir de sa belle,  Kept, in memory of his beautiful lady,
Une coupe en or ciselé.   A cup, etched (chiseled) in gold.
Il avait bonne grâce   He had good grace
à ce qu’il m’a semblé.   So it seemed to me.
Nul trésor n’avait tant de charmes, No treasure had more charmes,
Nul trésor n’avait tant de charmes, No treasure had more charmes,
Dans les grands jours il s’en servait, On great feastdays, he made use of it,
Et chaque fois qu’il y buvait,  And each time he drank from it,
Ses yeux se remplissaient de larmes! His eyes would fill with tears!
Les grands seigneurs ont seuls  Grand Lords alone have
Des airs si résolus,   Such resolute airs
Avec cette douceur!   With such kindness!


Word-by-word translation by Lea Frey,  blfrey@earthlink.net

*****************************
 Το πρωτότυπο κείμενο του Γκαίτε
 [Αρχικά ο  Γκαίτε  δημοσιεύει το ποίημά του «Ο Βασιλεύς της Θούλης» το έτος 1774, Αυτό το ποίημα θα το ενσωματώσει αργότερα στην τραγωδία του «Φάουστ » (μέρος Α΄, στίχοι 2759-82) ως εισαγωγή της Μαργαρίτας (Γκρέτχεν).
Το έτος 1812 ο συνθέτης και φίλος του Γκαίτε Κάρολος Τσέλτερ θα μελοποιήσει πρώτος το ποίημα , ενώ θα ακολουθήσουν οι Σούμπερτ , Σούμαν ,  Γκουνό και άλλοι . Εμείς ακούμε επίσης  μία εκτέλεσή του από το σύγχρονο συγκρότημα Faun (band), αλλά και από τον Emil Klotzsch στο πρώτο remix του ποιήματος.]

«Es war ein König in Thule,

Gar treu bis an das Grab,

Dem sterbend seine Buhle

Einen goldnen Becher gab.

Es ging ihm nichts darüber,

Er leert' ihn jeden Schmaus;

Die Augen gingen ihm über,

So oft er trank daraus.

Und als er kam zu sterben,

Zählt' er seine Städt' im Reich,

Gönnt' alles seinen Erben,

Den Becher nicht zugleich.

Er saß bei'm Königsmahle,

Die Ritter um ihn her,

Auf hohem Vätersaale,

Dort auf dem Schloß am Meer.

Dort stand der alte Zecher,

Trank letzte Lebensgluth,

Und warf den heiligen Becher

Hinunter in die Fluth.

Er sah ihn stürzen, trinken

Und sinken tief ins Meer,

Die Augen thäten ihm sinken,

Trank nie einen Tropfen mehr.»

 **********************

Μετάφραση του  κειμένου

«Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας Βασιλεύς στη Θούλη,

Πιστότατη έως τον τάφο,

Θνήσκουσα η ερωμένη του, σ' αυτόν

έδωκε κύπελλον χρυσούν.

Τίποτε δεν μπορούσε να το υπερνικήσει,

Το άδειαζε σε κάθε φαγοπότι.

Με δάκρυα γέμιζαν οι οφθαλμοί του,

Οσάκις έπινε απ' αυτό.

Κι όταν ελήλυθεν η ώρα του θανάτου του,

Καταμέτρησε τις πόλεις του βασιλείου του,

Τα πάντα στους κληρονόμους απέδωκε,

Όχι όμως και το κύπελλο.

Στο βασιλικό συμπόσιο παρακάθισε,

Περιτριγυρισμένος από τους ιππότες,

Στην υψηλή αίθουσα των προπατόρων του,

Εκεί στο ανάκτορο παρά θίν΄ αλός.

Εκεί έστηκε ο γηραιός φιλοπότης,

Ήπιε τη στερνή άψη της ζωής,

Και πέταξε το ιερό κύπελλο,

Κάτω στην πλημμυρίδα.

Το είδε να γκρεμίζεται, να πίνεται,

Και να βυθίζεται βαθιά στη θάλασσα,

Οι οφθαλμοί του έκλεισαν παντοτινά,

Δεν ήπιε πια ούτε σταγόνα.»

Ποιητική απόδοση του Κωνσταντίνου Χατζόπουλου (στο: Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε, «Ο βασιλιάς της Θούλης», Φάουστ, μετάφραση: Κωνσταντίνος Χατζόπουλος, 4η έκδοση, Αθήνα, εκδ. Γκοβόστης, χ.χ.έ., σσ. 113-114):