Πολύβιος Δημητρακόπουλος: ένα επίκαιρο σπινθηροβόλο πνεύμα (1)

Πολύβιου Δημητρακόπουλου*

"Αι δύο Διαθήκαι"

[Ολόκληρο (σε συνέχειες) το κείμενο  ενός σπινθηροβόλου πνεύματος,

η επικαιρότητα του οποίου αναδεικνύεται όλο και πιο πολύ στις μέρες μας, 

εποχή έντονου εξυπνακισμού , αλλά απουσίας ουσιαστικού κριτικού και σατιρικού λόγου...]

[* 1. Πολύβιος Δημητρακόπουλος - Βικιπαίδεια

 2. BiblioNet : Δημητρακόπουλος, Πολύβιος]

ΜΕΡΟΣ Α'.

ΔIΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ

Η ΧΡΥΣΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

 (1)

ΣΥΜΒΟΥΛΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΕΤΕΙΝΟΝ ΜΟΥ

Άκουσέ με καλώς· απεφάσισα να μη σε φάγω, αλλά να σε καταστήσω σοφόν

μεταξύ των ομογενών σου. Δεν λέγω όμως να σε κάμω και άνθρωπον.

Πρόσεξε· να γίνης σοφός, όσον αρκεί δι' ένα πετεινόν· διότι εάν γίνης

σοφός, όσον αρκεί δι' ένα άνθρωπον, δεν θα βραδύνη η ώρα, όπου θα

βγάλης τα μάτια του διδασκάλου σου.

2

Σε εισάγω εις τον κόσμον και έχεις ανάγκην όπλων, διότι εις έκαστον

βήμα σου θα παλαίσης. Αλλά πρόσεξε μη φανερώσης εις ουδένα του

οπλισμού σου το σύστημα, διότι θα νικηθής δι' αυτού του ιδίου.

3

Θέλεις να γίνης σοφός; μάθε όσα αρκούν διά να δυσπιστής προς την

ιδίαν σου σοφίαν. Πρόσεξε όμως μη τα μάθης όλα, διότι δεν θα πιστεύης

πλέον εις τίποτε.

4

Εφ' όσον βλέπεις, ότι το κράτος του πνεύματος δεν κατισχύει των

προλήψεων και της ύλης, έκαστος δε δεν είνε υπεύθυνος διά τας ιδίας

του μόνον πράξεις, εφ' όσον ο πατήρ ερυθριά διά τον υιόν και ο υιός

διά τον πατέρα, η ευτυχία και η δυστυχία θα ήνε αι μάλλον και

ακροσφαλείς καταστάσεις του βίου.

5

Μη επιδείξης ποτέ την τιμήν σου· είνε πράγμα, το οποίον, όσω

πλειότερον εκθέτεις εις την κοινήν θέαν, τόσω μάλλον καθιστάς την

υπόστασίν του αμφίβολον.

Επιδεικνύων την τιμήν σου εις τους διαβάτας, είνε ωσάν να λέγης:

 — Βεβαιώσατέ με, χριστιανοί· είνε τάχα τιμή αυτό, που έτυχε να έχω,

ή μήπως είνε τίποτε άλλο και κάμνω λάθος;

6

Μεγαλοποιείς τα προτερήματά σου; δίδεις υπονοίας, ότι έχεις ολιγώτερα

των όσων προσπαθείς να επιδείξης· μεγαλοποιείς τα ελαττώματά σου;

κινδυνεύεις να θεωρηθής ως υποκρύπτων πλειότερα.

7

Όταν ο δαίμων αποφασίζη να σε σύρη προς την καταστροφήν σου, δεν σε

ωθεί προς αυτήν· σε έλκει.

8

Ο άνθρωπος είνε παραδόξως γελοίος· καταναλίσκει ολόκληρον την

σήμερον, διά να σκεφθή τι θα πράξη αύριον.

***

Η αύριον δεν είνε ιδική σου· ανήκει ακόμη εις τον θεόν, ή εις τον

διάβολον.

9

Η ισχύς, εις την μυθολογίαν των αρχαίων εσυμβολίζετο δι' αετού·

σήμερον θα συναντήσης ισχυρούς, οίτινες, εάν είχον ιδιαιτέραν

μυθολογίαν, θα εσυμβόλιζον την ισχύν των διά μικροβίου.

10

Μη ζητήσης να μετρήσης τον έρωτα με το ωρολόγιον·  δεν έχει χρόνον

ωρισμένον· όταν πάσχη, η στιγμή είνε αιών· όταν ευδαιμονή, ο αιών

είνε στιγμή.

Διά του έρωτος μόνον κατορθούται η λύσις του μεγίστου μαθηματικού

προβλήματος· να μετρηθή το απείρως σμικρόν διά του απείρως μεγάλου.

Ε, είνε αρκετόν το θαύμα τούτο, διά να μη ζητήσης και περισσότερα.

11

Θέλεις να μεταβάλης διά μιας την όψιν όλων των πραγμάτων; γίνου

εμπαθής.

12

Βλακεία: το γήρας της νεότητος. Αχρειότης: η νεότης του γήρατος.

13

Όταν βλέπης μίαν υψηλότητα, αποφασίζουσαν να κύψη ολίγον, να την

θεωρής ως ευρισκομένην χαμηλότερον και της ταπεινοτέρας ταπεινότητος.

14

Ο πλούτος δεν είνε πάντοτε πρόοδος· η πρόοδος είνε πάντοτε πλούτος.

15

Αλλοίμονόν σου όταν αρχίσης να ζης με αναμνήσεις· εγήρασες.

16

Ν' απεχθάνεσαι την γυναίκα ως υ π ο κ ε ί μ ε ν ο ν, να την λατρεύης

ως α ν τ ι κ ε ί μ ε ν ο ν, να την υποφέρης ως ρ ή μ α, και να την

καταδικάζης πάντοτε ως κ α τ η γ ο ρ ο ύ μ ε ν ο ν.

17

Να θεωρής τον ανεμοδείκτην ενός ανακτόρου χρησιμότερον ενός βασιλέως

ανικάνου· τουλάχιστον δεν έχει ανάγκην εξόδων, και στρέφεται προς όλα

τα μέρη του βασιλείου.

[Συνεχίζεται]