«Ζούμε σε μια χώρα που το κεφάλαιό της είναι ο πολιτισμός.
Αν όμως οι σημερινές κυβερνήσεις ήταν τότε, θα είχε υπάρξει Φειδίας;»
αναρωτιέται η Ελένη Καραΐνδρου. «Θα είχαν υπάρξει αυτά τα αριστουργήματα; Δεν
θα είχε υπάρξει τίποτα… Εδώ όταν κάτι αρχίζει το τσαλαπατάνε. Την τελευταία
20ετία το θέατρο άνθιζε ειδικά με τα off broadway. Και τι έκαναν; Το πάτησαν.»
Πώς το εξηγείτε, τη ρωτάμε. «Γιατί μπαίνουν άσχετοι στα υπουργεία. Γιατί μπήκε
ο Γερουλάνος και δεν είναι μόνο αυτός. Και δεν μιλάμε για τώρα, τώρα έχουμε το
άλλοθι της κρίσης. Το Απλό έκλεισε, το κράτος του χρωστάει λεφτά και μετά λένε
αυτά για κρατικοδίαιτους… Υπάρχουν πολιτικοί, όχι όλοι, αδαείς και αγράμματοι.
Η τέχνη στην Ελλάδα ζει το μαρτύριο του Σισύφου. Μόλις πάει κάτι να γίνει την
πατάνε και πάμε πάλι από την αρχή. Αλλά άφησέ τα αυτά, μη μαυρίσουμε την ψυχή
μας»..
«Η πολιτική ευνόησε και έθρεψε
ένα πελατειακό τέρας, άρα και ο κόσμος έχει διαφθαρεί. Να αλλάξουν οι ανθρωποι.
Να παλεύουν για το καλύτερο και όχι να ψηφίζουν τον τάδε για να βάλει το παιδί
τους στη δουλειά».
Έφα*: Ελένη Καραΐνδρου, Συνθέτρια, στο Βήμα της Κυριακής (27/1/2013)
Το όνομά μου είναι Ρόζα
Είμαι το τραγούδι της ψυχής
Πάνω απ’ τις στέγες των σπιτιών
Πέρα από τον άνεμο
Πέρα από τον άνεμο
Θέλησα να αλλάξω τον κόσμο
και έγινα το τραγούδι
Για να σώσω το όνειρο
Πέρα από τον άνεμο
Πέρα από τον άνεμο
Ο πατέρας μου έλεγε
Ρόζα είσαι η θύελλα
Η μητέρα μου έλεγε
Ρόζα είσαι το σύννεφο
Τα αδέρφια μου φώναζαν
Ρόζα είσαι η επανάσταση
Έγινα η Ρόζα, για να σώσω το όνειρο
Κι αγάπησα πολύ Πίστεψα πολύ
Δεν ανήκω πια σ’ αυτό τον κόσμο
Το όνομά μου είναι Ρόζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου