Ιερώνυμου Μπος: "Ο κήπος των γήινων απολαύσεων"Άνθρωπε, πάσχεις και θαρρείς το (=απ΄αυτό που) κάμνεις να κερδίσης,
κακοπαθείς και μάχεσαι, θέλεις ίνα πλουτήσης,
πλατύνεσαι κι αυξάνεσαι εις πλούτον και εις τέκνα΄
όταν ουν λάβης τα( =αυτά που) ποθείς, χαρής και ευθυμήσης,
5 ο θάνατος αρπάζει σε, το (=στο) τέλος ου κερδίζεις.
Βλέπεις τον κόσμον, άνθρωπε, τροχός έν (=είναι) και γυρίζει΄
τους μεν ανάγει (=σηκώνει) σήμερον, τους δ΄άλλους κατεβάζει,
και τους ανάγει σήμερον, πάλε κλωθογυρίζει.
Άστατος ένι, πίστευσον, επί πολλούς γυρίζει΄
10 και έχ΄ελπίδα εις Θεόν και να σε βοηθήση.
Γίνεσαι μέγας, άνθρωπε, βλέπεις τους άνω κάτω΄
τους έβλεπες απάνω σου, τώρα τους βλέπεις κάτω.
Θες τον σκοπόν σου, πρόσεξε, τους είδες άνω κάτω,
πώς τους γυρίζει ο τροχός τους κάτω πάλιν άνω.
15 Φέρνει τον πλούσιον εις πτωχείαν και τον πτωχόν εις πλούτον.
[..................]
Ανωνύμου (Βυζαντινή περίοδος): "Αλφάβητος
κατανυκτικός και ψυχοφελής περί του ματαίου κόσμου τούτου".
Περιοδικό Νέα Εστία ( Επιμέλεια Γεωργίου Ζώρα),
τ.ΝΗ΄1955, σελ. 1199-1203)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου