Το αλφαβητάρι της αγάπης
Αλφαβήτα θε ν'αρχίσω
μάτια μου να σ'αγαπήσω
Βήτα βέβαια σου λέω πως για σε πονώ και κλαίω
Γάμα 'γω γραμμένη σ'έχω και ζωγραφισμένη σ'έχω
Δέλτα δε σου φανερώνω της καρδούλας μου τον πόνο
Έχεις δυο ματάκια μαύρα
που να τα ΄χανες να τα ΄βρα
Ζήτα ζώνουμαι τα φίδια για τα δυο σου μαύρα φρύδια
Ήτα ή εσένα παίρνω ή καλόγερος θα γένω
Θήτα θέλω σε πουλί μου για να κάθεσαι μαζί μου
Γιώτα γίνουμαι γεφύρι
να περνάς, χρυσό ζαφείρι
Κάπα
κλαίω και φωνάζω για τα σέν'
αναστενάζω
Λάμδα λάλει μου κυρά μου
νά' βγ' η λάβρ'
απ την καρδιά μου
Μι μηλιά 'σαι με τα μήλα και με τ' ασημένια φύλλα
Νι
νά μπω να σε τρυγήσω και να σε
κορφολογήσω
Ξι ξανθά 'ναι τα μαλιά σου πάρε με στην αγκαλιά σου
Όχι
αγάπη μου και φως μου λόγια μη
γροικάς του κόσμου
Πι πολλοί που σ' αγαπούσι και τα κάλη σου ποθούσι
Ρω
ρουμπίνι και ζαφείρι πρόβαλε
στο παραθύρι
Σίγμα, σ' είδα στο σοκάκι κι έλαμπες σαν φεγγαράκι
Ταυ
τα μάτια σου με σφάξαν σήμερα που με
κοιτάξαν
Υψηλά είσαι ζωσμένη
που να σ' είχ' αγκαλιασμένη
Φι
φιλί να σε χορτάσω και να
σε σφιχταγκαλιάσω
Χείλη έχεις κοραλένια
δόντια μαργαριταρένια
Ψι ψηλό μου κυπαρίσσι κάμε σύ τη δίκια κρίση
Ως
τ' Ωμέγα εδώ θαρρώ θα σκολάσω το χορό
Είπα
΄γώ πολλά και σώνει Ας λαλήσει
κι άλλ'
αηδόνι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου