ΑΛΗΘΕΙΕΣ

Christian Rohlfs (1849-1938), Κίτρινο θαλασσινό τοπίο, 1933.

 [.....................................]

Αν αποφάσιζαν σε κάποιον «πρωινό καφέ» οι κ. Βενιζέλος και Σαμαράς να αντικαταστήσουν τους σπουδαιοφανείς συμβούλους τους με προβληματιζόμενους ψηφοφόρους, θα άκουγαν εντελώς διαφορετικά πράγματα για την παρακμιακή κατάσταση των κομμάτων τους. Πρωτίστως δε, θα διαπίστωναν την αλλεργική αποστροφή που νιώθει ο απλός ψηφοφόρος για πληθώρα «πρωτοκλασάτων» στελεχών τους. Είτε αυτά βρίσκονται στην κυβέρνηση είτε υπερέχουν ενδοκομματικά, ως επίδοξοι δελφίνοι, είτε, τέλος, εμφανίζονται στα τηλεοπτικά κανάλια ως απολογητές του κομματικού τους παρελθόντος και μέντορες του πολιτικού μας μέλλοντος. Ας σταθούμε μόνον στα κυβερνητικά στελέχη. Σ’ αυτόν, λοιπόν, τον πικρό «πρωινό καφέ», οι πολιτικοί μας αρχηγοί θα «μάθαιναν» τη γνώμη του απλού πολίτη π.χ.: Για τον υπουργό Δικαιοσύνης Αντ. Ρουπακιώτη, ο οποίος εφαρμόζει μεν τα κελεύσματα της τρόικας, αλλά παγίως ολοφυρόμενος και πάντοτε στα πρόθυρα της μεταμέλειας. Ή για τη σαφώς σοβαρότερη περίπτωση του υπουργού Υγείας Ανδρ. Λυκουρέντζου, ο οποίος επιχείρησε την 45θήμερη αναστολή της κειμένης νομοθεσίας, προκειμένου να διορίσει διοικητή σε κρατικό νοσοκομείο τον μη πτυχιούχο «εκλεκτό» του. Αλλά κατά κανόνα στα πολιτικά μας πράγματα οι αποπομπές και οι διαγραφές στελεχών ενεργούνται μόνον αν αμφισβητηθεί η ικανότητα του αρχηγού. Οχι για απροκάλυπτη φαυλότητα.

Το τελευταίο αυτό, όμως, σημαίνει πως η πολιτική νοσηρότητα δεν εντοπίζεται σε πρόσωπα. Αν συνέβαινε τούτο, το «πλημμέλημα» π.χ. του κ. Λυκουρέντζου θα είχε επισκιασθεί από το πολιτικό «κακούργημα» του κ. Βενιζέλου, ο οποίος «φύλαγε» τη λίστα Λαγκάρντ στο συρτάρι του επί 15 μήνες. Οταν πρωταρχική αξίωση των πάντων ήταν η πάταξη της φοροδιαφυγής. Ομως, ο κ. Βενιζέλος ούτε καν σκέφθηκε την παραίτηση. Αντίθετα, προ ημερών εκθείασε θερμότατα την παραίτηση του Πάπα. Δείχνει, είπε, «τεράστια συγκρότηση μυαλού και δύναμη ψυχής». Εκτοτε, δε, όλοι διερωτώμεθα: Ποιος, πράγματι, πιστεύει ότι διαθέτει το αλάθητο. Ο επικεφαλής της Καθολικής Εκκλησίας ή ο προκαθήμενος του ΠΑΣΟΚ... Τέλος πάντων. Καίτοι κωμικοτραγικά, όλα τα παραπάνω πιστοποιούν πως οι δύο τέως «πυλώνες» δεν θέλουν ή δεν μπορούν να δουν κατάματα τα πραγματικά αίτια του προβλήματός «τους». Ετσι, αντί του ουσιώδους, που είναι η αλλαγή πολιτικής νοοτροπίας, καταφεύγουν σε ανύπαρκτους, σήμερα, «ψαρότοπους», όπως είναι η λαϊκή ή η φιλελεύθερη Δεξιά, οι κεντρώοι, οι κεντροαριστεροί κ.ο.κ.

 Στάμος Ζούλας, Στους "ψαρότοπους» του παρελθόντος", 

Πηγή:Η Καθημερινή, 17/2/2013