Εις τη ρωμέϊκη την κλεφτουριά
που 'ναι η μόνη μας παρηγοριά
που 'ναι η μόνη μας παρηγοριά
ΣΕ γνωρίζω, σε γνωρίζω, πολυλάτρευτος θεότης,
σε γνωρίζει κι ο καθένας πεινασμένος πατριώτης,
σε γνωρίζω, Ρωμιοπούλα,
με το πύρινόν σου βλέμμα,
λέγεσαι κλεψιά, ρεμούλα
κι είσαι γνήσιόν μας θρέμμα.
σε γνωρίζει κι ο καθένας πεινασμένος πατριώτης,
σε γνωρίζω, Ρωμιοπούλα,
με το πύρινόν σου βλέμμα,
λέγεσαι κλεψιά, ρεμούλα
κι είσαι γνήσιόν μας θρέμμα.
-
Κοίταξέ την, Περικλέτο, και χαιρέτα την και συ,
την γνωρίζουν κι οι μεγάλοι κι οι μικροί μας κολοσσοί,
χίλια χέρια φανερώνει,
χίλια πόδια φτερωτά,
- με τα πρώτα της σουφρώνει,
με τα δεύτερα πετά.
την γνωρίζουν κι οι μεγάλοι κι οι μικροί μας κολοσσοί,
χίλια χέρια φανερώνει,
χίλια πόδια φτερωτά,
- με τα πρώτα της σουφρώνει,
με τα δεύτερα πετά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου