Δύο ανακοινώσεις και μία επιστολή προς Θεσσαλονικείς

1

"Με μεγάλη αίσθηση ευθύνης απέναντι πρωτίστως στον Θρησκευόμενο ελληνικό λαό, αλλά και στην χιλιετή παρουσία της Ιεράς μας Μονής και προκειμένου να ακουστεί η αλήθεια σχετικά με το θέμα του Μετοχίου της Λίμνης Βιστωνίδας, σας γνωρίζουμε τα εξής:Η Λίμνη Βιστωνίδα και οι παραλίμνιες εκτάσεις άνηκαν συνεχώς από το 1080 και μέχρι της μεταβιβάσεως αυτών στο Δημόσιο στην Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου.Τα δικαιώματα της Μονής στηρίζοντας σε αποφάσεις Βυζαντινών αυτοκρατόρων τις...οποίες σεβάστηκαν οι Οθωμανοί και επιβεβαιώνονταν με πατριαρχικές αποφάσεις.Μετά την απελευθέρωση και συγκεκριμένα το 1924 εκδόθηκε νομικό διάταγμα, με το οποίο το Ελληνικό Δημόσιο αναγνώρισε τα δικαιώματα της Μονής και παραιτήθηκε από κάθε τυχόν αξιώσεις του επί της Λίμνης και για το λόγο αυτό η Μονή παραχώρησε στο Ελληνικό Δημόσιο 25.000 στρέμματα στην Χαλκιδική για την εγκατάσταση των προσφύγων.Σήμερα στην περιοχή αυτή είναι η πόλη των προσφύγων Ν. Τρίγλια.Το 1994 η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ξάνθης αμφισβήτησε τα δικαιώματα της Μονής επί της νησίδας Αντά Μπουρού.Το θέμα ήλθε στο κατά νόμο Αρμόδιο Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Δημοσίων Κτημάτων, το οποίο με ομόφωνη απόφαση το 1998 αναγνώρισε τα δικαιώματα της Ιεράς Μονής.Ακολούθησαν και άλλες γνωμοδοτήσεις του ως άνω Γνωμοδοτικού Συμβουλίου, οι οποίες έγιναν δεκτές με αντίστοιχες Υπουργικές Αποφάσεις (από το 1998 μέχρι και το 2004).Το 2000 με απόφαση της Ολομέλειας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους κρίθηκε υπέρ της Μονής και το θέμα της διαχείρισης της λίμνης Βιστωνίδας και έγινε αποδεκτή με Υπουργική απόφαση.Παρά τη δικαίωση της Μονής, δεν κατέστη δυνατή η έναρξη διαχείρισης της λίμνης λόγω προβλημάτων που δημιουργήθηκαν από διάφορες παρεμβάσεις, μέχρις ότου το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο το 2004 αποφάνθηκε ότι δεν συντρέχει λόγος για επανεξέταση της υπόθεσης, η οποία έχει τελεσιδικήσει.Με την απόφαση αυτή αναγνωρίστηκαν για μια φορά ακόμη τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα της Ιεράς Μονής και δεν υπήρχε οποιοσδήποτε λόγος για τη συνέχιση οποιασδήποτε αντιδικίας.Μετά τα πιο πάνω τοπικοί παράγοντες δημιούργησαν προσκόμματα με τελική κατάληξη την έκδοση της υπ΄ αριθμ. 15/2004 ομόφωνης Γνωμοδότησης του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, η οποία έγινε αποδεκτή από τον τότε αρμόδιο Υπουργό, βάσει της οποίας κινήθηκε νόμιμη διαδικασία ανταλλαγής της λίμνης και των παραλίμνιων εκτάσεων με εκτάσεις του Δημοσίου, γιατί κρίθηκε από το Δημόσιο ότι δεν ήταν δυνατή η καταβολή στην Μονή οικονομικού ανταλλάγματος.Έτσι ιστορείται με απολύτως νόμιμα και διαφανή στοιχεία το όλο θέμα, που ανάγκασε την Ιερά Μονή συνεπεία των διαφόρων δημοσιευμάτων να προβεί στην παρούσα ανακοίνωση:Τέλος, είμαστε αναγκασμένοι να αναφερθούμε στις υπ΄αριθμ. ΑΒΜ: Ω07/57 και ΑΒΜ: Ω08/22 διατάξεις του κου Εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών, οι οποίες εξεδόθησαν συνεπεία ανωνύμων καταγγελιών, δημοσιευμάτων, αλλά και συγκεκριμένης καταγγελίας που αφορούν την νομιμότητα της όλης διαδικασίας σχετικά με τα δικαιώματα της Μονής επί της λίμνης Βιστωνίδας, τις εκτιμήσεις των ακινήτων, το χαρακτήρα των εκτάσεων και της ανταλλαγής των ακινήτων.Με τις εισαγγελικές αυτές διατάξεις, οι οποίες ενεκρίθησαν με τις υπ΄ αριθμ. 15.192/2008 και 6.225/2008 πράξεις του κ. Εισαγγελέα Εφετών Αθηνών στον οποίο υπεβλήθησαν, δεν διαπιστώθηκε τίποτα μεμπτό και τέθηκαν στο αρχείο κατ΄ άρθρο 43 ΚΠΔ.[...]

Από την Ανακοίνωση-Απάντηση
της Μονής Βατοπεδίου, που εξέδωσε στις 7/9/08
"με αίσθημα ευθύνης απέναντι πρωτίστως
προς προς τον θρησκευόμενο Ελληνικό λαό"

***

2

ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ

Απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με το θέμα της Μονής Βατοπεδίου, ο Νομάρχης Παναγιώτης Ψωμιάδης έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Η διαχείριση των οικοπέδων ανήκει αποκλειστικά στην Πολιτεία. Εμείς δεν έχουμε εμπλακεί ούτε έχουμε ερωτηθεί. Σκιές δεν υπάρχουν ούτε στην Πολιτεία ούτε στη Νομαρχία, η οποία δεν έχει καμία αρμοδιότητα. Νομίζω ότι όλα έχουν γίνει στο πλαίσιο του νόμου. Εξάλλου, αν υπάρχει κάτι μεμπτό, υπάρχει Δικαιοσύνη. Θεωρώ όμως ότι όλα λειτούργησαν νόμιμα».

Γραφείο Τύπου

3

Προς Θεσσαλονικείς επιστολή

Λαέ της Θεσσαλονίκης, κύριε Νομάρχα,
ήρθε η ώρα να μάθετε και τη δική μου περίπτωση.
Μετά την ατυχή μάχη στο Ματζικέρτ, ο Αλέξιος Α΄Κομνηνός , αναγνωρίζοντας
την ανδρεία του προ-προ-προ πάππου μου Ιωάννη Γεροντάκου, ο οποίος
αποκεφάλισε διά της σπάθης του 288 και μισό Σελτζούκους ( ο άλλος μισός
πρόλαβε και τό 'σκασε τρέχοντας με ένα ποδάρι) , παραχώρησε με αυτοκρατορικό
χρυσόβουλλο την πόλη της Θεσσαλονίκης στον παππού μου, ο οποίος φύλαξε
το πολύτιμο έγγραφο στο σεντούκι του και το κληροδότησε στον
υιό του Κωνσατντίνο Γεροντάκο, τον επωνομαζόμενο Κιτρινιάρη,
εξαιτίας του ότι , όταν ήταν παιδί, είχε πέσει σε ένα βαρέλι με ώχρα .
Δεν είχε , βλέπετε, ο γενναίος Ιωάννης ανάγκη από προσόδους , διότι ως γνωστόν από
την Ιστορία του διακεκριμένου βυζαντινολόγου Vasiliev
ήτο πάμπλουτος , κοιμόταν σε κρεβάτι με πορφυρά σεντόνια
και έπινε κρασί από κούπες χρυσές και στολισμένες με μαύρα διαμάντια
του Κανταχάρ και τιρκουάζ ζαφείρια της Άνω Μεσοποταμίας.
Περνώντας από πατέρα σε γιο το οικογενειακό αυτό κειμήλιο, έφτασε
μέσω της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (όπου μάλιστα επικυρώθηκε
από ειδικό φιρμάνι του Σουλτάνου Μεχμέτ ΙV του Κυνηγού,
λόγω του ότι του άρεσε να στοχεύει τα κοριτσάκια και τα αγοράκια
που του προμήθευε ο προπάππους μου Γεροντάκος ο Κερχανατζής)
και στη δική μου κατοχή.
Λαέ της Θεσσαλονίκης, Κύριε Νομάρχα,
επί δεκαετίες δίσταζα να κάνω χρήση του τίτλου ιδιοκτησίας,
τον οποίον αναντάμ παπαντάμ κατέχω και επί της
γνησιότητος του οποίου δεν υπάρχει ουδεμία αμφισβήτησις.
Βλέποντας όμως τελευταίως την ευμενή διάθεσιν των Ελληνικών
αρχών προς την Μονήν Βατοπεδίου, εις ην επεδίκασαν
την αμφισβητούμενην λίμνην της Βιστωνίδας,
ανέκραξα στεντορείως και είπα:
" Όχι, ρε φίλε, εσύ που είσαι οικογενειάρχης άνθρωπος, που έχεις
να θρέψεις τόσα στόματα,εσύ που σου βγαίνει καθημερινά ο πάτος
για να εξασφαλίσεις το μεροφάι σου , εσύ που βογγάς από τους
τακτικούς φόρους και τα έκτακτα κεφαλικά χαράτσια ,να κλείνεις το στόμα
και να μη διεκδικείς την πατρογονική περιουσία σου,
τη στιγμή που τα άεργα μαυροκόρακα μετατρέπονται σε θαυματοποιούς
και πολλαπλασιάζουν τα εισοδήματά τους όπως ο Χριστός τους άρτους.".
Από σήμερα λοιπόν αλλάζω στάση και απευθύνω αυστηρή σύσταση προς
πάσαν κατεύθυνσιν να αναγνωριστούν πάραυτα και οσονούπω
οι γνησιότατοι τίτλοι μου και να μου αποδοθεί ολοσούμπητο
το ιστορικό κέντρο της πόλης , εκτεινομένων των ορίων του
από την αρχαίαν πύλην Βαρδαρίου έως την πύλην της Καλαμαρίας,
κειμένη παρά τη σημερινή πλατεία Συντριβανίου.
Γνωρίζω ότι μία τοιαύτη απόφασις θα ξεσηκώσει μέγαν σάλον
εις τα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως και ότι επί τινι διαστήματι
θα βρεθούν άπαντες οι εμπλεκόμενοι εις το μάτι της διψώσης
διά σκάνδαλα κοινής γνώμης.
Όμως δεν πρέπει να φοβηθώμεν, διότι φίλη μεν η Θεσσαλονίκη
φιλτάτη δε η νομιμότης και όποιος έχει την νoμιμότητα με το μέρος του
δε φοβάται τα μπουμπουνητά της προσκαίρου καταιγίδος.
Παρ' όλα αυτά εγώ, εν τη επιθυμία μου να τακτοποιηθεί
χωρίς μεγάλα τραμπάκουλα το θέμα και επειδή θα μου είναι
συναισθηματικώς πολύ οδυνηρόν να εισπράττω αυτοπροσώπως
τας προσόδους της πόλης μου , δέχομαι να κάνω τη θυσία
να ανταλλάξω τη Θεσσαλονίκη με κάποιο άλλο μέρος της
Ελλάδος, τις Κυκλάδες ή την Κρήτη λόγου χάριν.
Είπα και ελάλησα και αμαρτίαν ουκ έχω!
Τώρα επιστρέφω πάλι στην εύγλωττη σιωπή
του αυστηρά πνευματικού μου έργου.
Άγετε εν ειρήνη, αγαπητοί αδελφοί, και καλή σχολική χρονιά!

Γεροντάκος