Οι παρά φύσιν ενώσεις

Ακινδύνως Επικίνδυνα

Οι μόνοι «καθαροί»;

Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ

Τα λόγια δεν είναι παρά μάταιη σκόνη
Νικηφόρος Βρεττάκος,
«Βασιλική δρυς»

Η Αριστερά άρχισε να 'χει θρησκοληπτικές αντιδράσεις. Και δεν αναφέρομαι στις παλαιότερες «αγιοποιήσεις» (με τις γνωστές αποκαθηλώσεις), αλλά στις σύγχρονες αντιλήψεις για πορεία στον Αδη και περίπατο στον Παράδεισο.
ΟΛΑ πιστεύω ότι εκκινούν από τη βαθειά πλέον πεποίθηση ότι η Αριστερά ήρθε για να σώσει συνολικά τον πλανήτη και τον Κόσμο (και γι' αυτό ίσως δεν θέλει να κυβερνήσει, μήπως και διασωθούν καμπόσοι άμεσα κινδυνεύοντες), ότι η Αριστερά συγκροτεί τη μοναδική πρωτοπορία που βλέπει τι επ-έρχεται (και βέβαια απλώς μας το περι-γράφει, αφού αρνείται να το διαχειριστεί για να προλάβει το Κακό), ότι η Αριστερά εκφράζει την πολιτική ηθική και την ίδια λογική καθαρότητα (ενώ οι υπόλοιποι σχηματισμοί είναι ύποπτοι ή και ένοχοι πολλαπλών αμαρτημάτων) κ.ο.κ.
ΑΥΤΗ η σωτηρολογική ή και σαβοναρολική προσέγγιση δεν περιορίζεται στην Αριστερά ως πολιτικό υποκείμενο, αλλά διαχέεται και υιοθετείται και από τους κάθε λογής αυτοαποκαλούμενους «αριστερούς».
Αφού ο χώρος τους έχει χαρακτηριστικά ιερατείου (που εκδίδει πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης, συγχωροχάρτια κ.λπ.) και αφού οι οπαδοί ή ψηφοφόροι των άλλων κομμάτων είναι από χέρι «λαμόγια», πουλημένοι, ουρές του κατεστημένου, τότε ό,τι και να πράττει ένας αριστερός ορθά το πράττει.
Από την αυτεκπληρούμενη προφητεία και τη μυστικιστική σχέση με τα κομματικά όργανα περάσαμε τώρα σε μια φάση όπου ο καθείς, ως πρωθιερέας, παίρνει «τον νόμο της Αριστεράς» (;) στα χέρια του κι επιτίθεται κατά παντός διαφωνούντος (έχοντας εκ των προτέρων, και λόγω της ανωτερότητας της ιδεολογίας του, «νομιμοποιήσει» τις πράξεις του).
ΕΑΝ η Αριστερά της εμπιστοσύνης και της συνευθύνης δεν σταματήσει αυτά τα φαινόμενα, αν δεν αποφασίσει να μιλήσει σε παρόντα και όχι σε μέλλοντα χρόνο και δεν τολμήσει να θέσει τα κοινωνικά προβλήματα και την επίλυσή τους πάνω από την (έτσι κι αλλιώς συνεχώς ανανεούμενη) ιδεολογία της καθαρότητας, τότε το «σύνδρομο της ήττας» που κατάτρεχε την προηγούμενη γενιά, θα μεταλλαχθεί σε «σύνδρομο της νίκης» και θα εκφυλισθεί σε μια αριστο-κρατική στάση του τύπου: «Οι αριστεροί γεννήθηκαν για να παρατηρούν και να σχολιάζουν. Είμαστε προφήτες όχι εντολοδόχοι του λαού. Το 51% μας τρομάζει. Το 10% μας δικαιώνει».
ΥΓ.: Η διαχείριση των κοινών δεν αλλοτριώνει αν ξέρεις ποιος είσαι και πού πας.

www.giannispanousis.gr

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 29/09/2008

Βρε τι σας έπιασε με την ανανεωτική Αριστερά;
Γιατί σώνει και καλά να την βάλετε να συγκυβερνήσει
(διότι περί αυτού πρόκειται κι ας μην ομολογείται ευθέως
από τον σοφό καθηγητή);
Και με ποιους , αγαπητέ μου, να συγκυβερνήσει;
Με τους αξιότιμους κυρίους και τις σεβαστότατες κυρίες
που κυβέρνησαν τον τόπο επί είκοσι χρόνια;
Εσείς θα ξανακάνατε κολεγιά μαζί τους,
αν σας καλούσαν να ξανασυνδράμετε το έργο τους;
Νομίζω ότι κάποτε είχατε κι εσείς συνεισφέρει επισήμως στο
κοινωφελέστατο έργο της σοσιαλιστικοποιήσεως του τόπου
και ότι τα είχατε βροντήξει αηδιασμένος με όσα βλέπατε
να γίνονται γύρω σας από τους αχόρταγους συλλέκτες μέλιτος
από τις δημόσιες, τις κοινοτικές και τις ιδιωτικές κυψέλες.
Προς τι τώρα αυτό το ειρωνικό υφάκι και οι μπηχτές
και οι λοιδορίες και τα δηλητήρια για την Αριστερά , σαν να είναι
η φτωχή κόρη που αρνείται απερίσκεπτα να δώσει
υπόσχεση γάμου στο ερωτευμένο βασιλόπουλο;
Από πού κι ως πού προέκυψε αυτός ο ξαφνικός έρωτας;
Χρόνια όλόκληρα οι αριστεροί έπαιζαν το κερασάκι στην
γαμήλια τούρτα που έτρωγαν τα πράσινα λαμόγια.
Σεβαστή η άποψή σας ότι δεν είναι όλοι αμαρτωλοί στο
κόμμα που κυβέρνησε αμαρτωλά τη χώρα αυτή
και χάρισε την εξουσία στην αμαρτωλότερη απ' αυτό Δεξιά.
Σεβαστότερη η άποψή σας ότι
"η διαχείριση των κοινών δεν αλλοτριώνει
αν ξέρεις ποιος είσαι και πού πας", αλλά ποια εχέγγυα
μπορεί να δώσει ένα κόμμα που , πέντε χρόνια μετά την απώλεια
της εξουσίας, δεν έχει προχωρήσει σε μια ειλικρινή
δημόσια κριτική για τα πεπραγμένα του και δεν έχει
αποκαθαρθεί από τα στελέχη εκείνα που αμαύρωσαν την εικόνα του
και δε θέλουν να το δουν στα μάτια τους φανατικά αφοσιωμένοι
επί χρόνια οπαδοί του;
Εκεί που θα διαφωνήσουμε καθέτως είναι στους χαρακτηρισμούς
περί σωτηρολογικής ιδεολογίας και σαβοναρολικής στάσης της Αριστεράς
πάνω σε θέματα εξουσίας και ηθικής τάξης.
Η Αριστερά, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι ακόμα έτοιμη για
την εξουσία όχι επειδή φοβάται, αλλά επειδή την φοβάται
η ...ίδια η κοινωνία.
Πέστε μου, κύριε καθηγητά, πόσοι Έλληνες είναι διατεθειμένοι
να αλλάξουν τρόπο ζωής, να αναλάβουν δηλαδή τις ευθύνες τους
μπροστά στα βασικά προβλήματα που απειλούν τα κεκτημένα
ή χαρισμένα από τους λαϊκιστές πολιτικούς προνόμιά τους;
Είμαστε τόσο ώριμοι για να δεχθούμε να υποβληθούμε σε θυσίες ,
που θα μειώσουν τις σπάταλες ανέσεις μας,
θα αλλάξουν τις άκρως ατομιστικές συνήθειές μας,
θα θέσουν σε πρώτη μοίρα την ικανοποίηση του Εμείς έναντι του Εγώ;
Προς τι λοιπόν οι συνεργασίες που στο τέλος εξελίσσονται
σε παρά φύσιν ενώσεις, δεν παράγουν ουσιαστικό έργο
και διαλύονται με την πρώτη αντίδραση κάποιων βολεμένων;
Μοναχός σου χόρευε κι όσο θέλεις πήδα, που λέει κι λαός...


" Χόρευε συνεχώς μόνος του
εκεί αριστερά στη γωνία
και αρνιόταν να χορέψει μαζί μου
εδώ στο κέντρο.
Στο τέλος μου την έδωσε και..."