ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ!
Χειροκροτούμε την καταπληκτική δουλειά της Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτωνγια την Ιστορία της Θεσσαλονίκης στο εσωτερικό του Λευκού Πύργου.
Πρόκειται για μία μοντέρνα, άνετη και εύληπτη
παρουσίαση της ιστορικής διαδρομής της πόλης μέσα στους αιώνες,
που στηρίζεται στην προβολή, με τα πιο σύγχρονα
οπτικοακουστικά μέσα, των κυριότερων σταθμών της.
Οι μικροί και οι μεγάλοι επισκέπτες της θαυμάσιας έκθεσης
έχουν τη δυνατότητα να εντυπώσουν στο μυαλό τους
τα βασικά χαρακτηριστικά της φυσιογνωμίας της πόλης
σε κάθε εποχή, παίρνοντας μιαν υπεύθυνη πληροφόρηση
για τη λειτουργία των κυριότερων θεσμών της.
Η αγάπη και η φροντίδα για το υλικό της έκθεσης
έγινε με απόλυτο σεβασμό προς το πολυδιάστατο υλικό τους
από την ομάδα των αρχαιολόγων-μουσειολόγων που την επιμελήθηκαν.
Κανένας αποκλεισμός, καμία υπερπροβολή, σεμνά και αθόρυβα,
όπως αρμόζει σε νηφάλιους επιστήμονες, που ξέρουν
να σέβονται το λειτούργημά τους.
Και πάλι μπράβο τους!
1. Ουρές σχηματίζονται καθημερινά στην είσοδο του μνημείουαπό μικρούς και μεγάλους, που περιμένουν υπομονετικά
να έρθει η σειρά τους.
2. Λιγοστά αλλά άκρως κατατοπιστικά τα εκθέματαπου προβάλλονται στις βιτρίνες. Εκείνο που ενδιαφέρει
στην πληροφόρηση είναι η ουσία και όχι η συσσώρευση του υλικού.
3.Η εντυπωσιακή "στήλη" με τη διαστρωματωμένηαρχιτεκτονικά ιστορική ταυτότητα της πόλης.
4. Αναπαράσταση της σφαγής 7.000 Θεσσαλονικέωναπό τους Γότθους του "Μεγάλου" ( κατά την εκκλησία μας) Θεοδοσίου.
Αν ήξεραν οι Θεοδόσηδες ποιος Άγιος τους προστατεύει,
θα είχαν αλλάξει ...Άγιο.
5. Εντυπωσιακή ηλεκτρονική παρουσίαση της πληθυσμιακήςαναλογίας του πληθυσμού της πόλης στα χρόνια της
τουρκικής κυριαρχίας.
6. Το "κλου" της έκθεσης: δραματοποιημένη, οπτικά και ηχητικά,αναπαράσταση της φοβερής πυρκαγιάς του 1917.
7. Η αίθουσα των "γεύσεων". Στα τραπεζάκια οι μικροί κυρίως
ξετρελαίνονται με την ηλεκτρονικά δοσμένη παρασκευή εκλεκτών
παραδοσιακών φαγητών.
8. Από την ταράτσα του Πύργου παρακολουθείς άναυδος το μέγεθοςτου εγκλήματος που συντελέστηκε μεταπολεμικά στο οικιστικό πρόσωπό της.
Προσέξτε δύο παραδείγματα:
α. Το δάσος των πολυκατοικιών αποκλείει σχεδόν κάθε πρόσβαση
του ματιού προς την Άνω Πόλη.
β. Οι πολυκατοικίες που βρίσκονται δίπλα στην Στρατιωτική Λέσχη
δείχνουν τα εγκλήματα των πολιτικών και των δημοτικών μας αρχόντων,
που έδωσαν άδειες για προσθήκες ...ορόφων στους ήδη υπάρχοντες.
Τα αρχικώς τεσσάρων ορόφων κτίσματα έγιναν... οκταώροφες
τερατουργίες!
Τώρα οι πάντες (αθώοι και ένοχοι) θρηνούν και οδύρονται για την ασχήμια
και τις αβίωτες συνθήκες ζωής του Ιστορικού Κέντρου, αλλά είναι πολύ αργά.
2 σχόλια:
γεροντάκο μου τα παλιά τα πάθαμε.
Δεν γνωρίζω αν εχεις μνήμες 35 χρόνων πίσω,πόσο ευτυχισμένοι ησαν κάποιοι μικροαστοί ,που ανέβαιναν με το ασανσέρ,που ειχαν θεμοσύφωνο στο πατάρι,που μιλούσαν απο το μπαλκόνι και ας εμεναν στη διπλανή πόρτα.Θυμάμαι τις φλοκάτες στα μπαλκόνια της Αγγελάκη.
Τέλος,πιστεύω να ανέβουν και Θεσ/νικεις στον Πύργο,πρώτη φορά ανέβηκα στα κάστρα οταν τέλειωνα το Πανεπιστήμιο,για τον Πύργο μη το συζητάμε.Πάντως αν ηταν στο χέρι μου τη γραμμή μαζινό που τον περιστοιχίζει θα της ειχα βάλει φουρνέλο.Την αισθητική την εχει πάρει ο βαρδάρης εκει πάνω.Νρέπομαι.
Θυμάμαι πολύ καλά τις ωραίες εικόνες
που έχεις συγκρατήσει τρυφερά στη μνήμη σου.
Πονάω κι εγώ βλέποντας τα σημερινά χάλια της άλλοτε πανέμορφης πόλης.
Πάνω απ' όλα όμως οργίζομαι για τους εγκληματίες που την κατέστρεψαν.
Δειλοί , άβουλοι και μοιραίοι ήταν όλοι αυτοί οι επώνυμοι που διαχειρίστηκαν τα κοινά της και την άφησαν να κατασπαραχτεί εν ψυχρώ από τα τσακάλια της εργολαβίας.
Το άισχιστο όλων είναι ότι πολλοί από αυτούς ανήκαν στο λεγόμενο "προοδευτικό" χώρο και βγαίνουν τώρα και θρηνωδούν πάνω από το πτώμα της...
Δημοσίευση σχολίου