Όλα ένα ψέμα (4)

Φραντς Μαρκ, Ζαρκάδια στα δάση.


ΟΛΑ ΕΝΑ ΨΕΜΑ

4

ΜΕ ΤΗ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΓΝΩΣΤΗ

Ποιοι , άραγε, βαθύτεροι λόγοι υπαγορεύουν σ’ ένα πλάσμα της φαντασίας να κρύβει πράγματα από το δημιουργό του; Τι ώθησε , για παράδειγμα, τον ήρωά μου να σας κρύψει την αλήθεια για κάποια από τα πρόσωπα που τον ενδιαφέρουν ιδιαίτερα; Γιατί δεν αναφέρθηκε , εν προκειμένω, και στην ερίτιμη Αναστασία Αγγελίδου, τη θελκτική ελληνίδα διανοούμενη, που είναι στενή φίλη του ζεύγους, στενότερη για να ακριβολογούμε, της Αρετής.
Ως εκ της θέσης μου οφείλω να είμαι ειλικρινής απέναντί σας, ευλογημένοι αναγνώστες, επειδή η γυναίκα αυτή πρόκειται να παίξει στην ιστορία μας σπουδαίο ρόλο. Κι αυτό γιατί κατά βάθος είναι σφόδρα ερωτευμένη με τον Πέτρο. Επομένως σοφά προνοών αυτός απέφυγε να τη συγκαταλέξει στη χορεία των ολιγάριθμων φίλων του ζεύγους. Γιατί πώς να παρουσιάσεις ως φίλη μια γυναίκα που σε ποθεί διακαώς;
Προς ώρας, βέβαια, δεν κρίνω σκόπιμο να σας αποκαλύψω αν τα αισθήματα που τρέφει κρυφίως ο πρωταγωνιστής μας για την κυρία αυτή είναι αμοιβαία . Περιορίζομαι όμως να σας περιγράψω τις συνθήκες υπό τις οποίες μπήκε στη ζωή του η πανέμορφη και πανέξυπνη βολιώτισσα, μόνο και μόνο για να προωθήσουμε τη γνωστή στο φιλολογικό συνάφι δέση του μύθου.
Λοιπόν , έχουμε και λέμε. Φανταστείτε ένα φθινοπωρινό σαββατοκύριακο στο Ντ. Η αναδρομική έκθεση των γερμανών εξπρεσιονιστών είναι ασφαλώς το ερέθισμα για να αποτολμήσει το ζεύγος μας ένα τόσο μακρινό ταξίδι. Προσθέστε ακόμη στα «συν» αυτής της εκδρομής την ακτινοβολία παριζιάνικης φινέτσας που εκπέμπουν τα πανάκριβα μαγαζιά της αλλά και τα φημισμένα λουκάνικα στα στεκάδικα της Άλτσταντ. Επομένως έχουμε τρεις επαρκείς λόγους για την ταλαιπωρία που υπόσχονται τα χίλια διακόσια χιλιόμετρα της απόστασης από τη Χ. στο Ντ.
Ζουμάροντας λίγο παραπάνω το φακό μας μέσα στο χρόνο, τους εντοπίζουμε να απολαμβάνουν το time out τους στο συμπαθητικό Κafe στη στέγη του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της συμπαθούς πόλης . Μόλις έχουν ολοκληρώσει το καθιερωμένο αναγνωριστικό τους ζέσταμα . Στα πόδια τους εκτείνεται διάβροχη η πόλη. Τα πράσινα τραμ γλιστρούν στις στιλπνές ράγες της Κένιγκς Αλέε, οι πολύχρωμες ομπρέλες στριφογυρίζουν στους ώμους των βιαστικών διαβατών , τα δέντρα δίχως ένα φύλλο για να κρύψει τη γύμνια τους , όλα αυτά συνθέτουν το κατάλληλο σκηνικό, για να βγουν στην επιφάνεια απωθημένες διαθέσεις και να ανταλλαγούν κάποιες σκέψεις πάνω σε θέματα τέχνης από τους δύο πρωταγωνιστές μας .
- Αρετούλα , εγκαταλείπω τον αγώνα! Δεν καταλαβαίνω το είδος της τέχνης που έκανε αυτός ο άνθρωπος. Τι σχέση έχει με την πραγματική Τέχνη όλο αυτό το συνονθύλευμα που στοιβάζεται στις προθήκες, τα σακίδια ,τα οικοδομικά υλικά και τα ξεκοιλιασμένα στρώματα;
- Καλέ μου, είναι μια άποψη για την τέχνη ή , αν θέλεις , μια πρόταση ανάμεσα σε τόσες άλλες . Η αισθητική του Μπόις θέλει τα αντικείμενα μέσα στο φυσικό τους χώρο, δηλαδή έξω από τις συμβάσεις των παραδοσιακών καλλιτεχνών και των ακαδημαϊκών τεχνοτροπιών . Ίσως αυτή να είναι και η ουσία της μοντέρνας τέχνης . Γιατί σώνει και καλά να μιμούμαστε με χρώματα την πραγματικότητα και να την εγκλωβίζουμε σε ένα τελάρο; Τα ίδια δεν έκανε και ο Γουόρχολ; Πήρε τα σκουπίδια μας και μας τα πέταξε στη μούρη . Εκείνη την εποχή αποκαλούσαμε τα έργα της Pop Art ψυχεδελικές χαζομάρες, ενώ σήμερα τρέχουμε σαν τρελοί να τα δούμε και να τ’ αγοράσουμε…
-Αχά , ο Γουόρχολ! Έχω ράμματα και για τη δική του γούνα…
- Ειλικρινά δε σε καταλαβαίνω . Ενώ είσαι άνθρωπος ευρείας μόρφωσης, στα θέματα της τέχνης πάσχεις από αθεράπευτο δαλτονισμό. Είσαι οπαδός μιας μονοδιάστατης αντίληψης για την ομορφιά. Ο Κανόνας!, λες, το αρχαίον κάλλος!, η Αναγέννηση! και μετά παθαίνεις λάστιχο! Νευριάζω με σένα , γιατί , ενώ διατείνεσαι ότι δέχεσαι το δικαίωμα του καλλιτέχνη να εκφράζεται όπως του γουστάρει , το δικαίωμα αυτό σταματάει στο δέκατο ένατο αιώνα. Είμαι σίγουρη ότι , αν ζούσες στην εποχή που εμφανίστηκαν οι ιμπρεσιονιστές, θα εξαπέλυες τους ίδιους μύδρους που εξαπέλυσαν εναντίον τους οι βαθιά νυχτωμένοι ακαδημαϊκοί .
Βλέπω το θυμό να αναβλύζει στο πρόσωπο του συμπαθούς φιλολόγου μου και ετοιμάζομαι να παρέμβω. Όμως , σαν από μηχανής θεός, μια γυναικεία φωνή διακόπτει εν τη γενέσει του έναν καυγά, από τους τόσους που ξεσπούν ανάμεσα στα ζευγάρια δι’ ασήμαντον αφορμήν.
- Με συγχωρείτε που επεμβαίνω στην τόσο ενδιαφέρουσα συζήτησή σας…
Κοίταξαν απορημένοι την όμορφη άγνωστη που τους χαμογελούσε από το διπλανό τραπέζι. Στο τραπεζάκι της , δίπλα στο πορσελάνινο σερβίτσιο του τσαγιού, αναπαυόταν ένα ογκώδες δερματόδετο βιβλίο.
- Είμαι βέβαιη ότι είστε ο κύριος και η κυρία Παραλίκα. Έτυχε να παρακολουθήσω προ καιρού τη διάλεξη που κάνατε στη Χ. για την ελληνική ποίηση. Καταπληκτική δουλειά . Οι Γερμανοί φιλοι μου εντυπωσιάστηκαν . Έστω και καθυστερημένα , δεχθείτε τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια! Επιτρέψτε μου να συστηθώ. Αναστασία Αγγελίδου , εκτιμήτρια ειδών Τέχνης και περιστασιακή έμπορος , κάτοικος Λ. , δύο βήματα από τη δική σας πόλη.
Σιωπούσαν ξαφνιασμένοι . Εύκολο να το αντιληφθεί κανείς ότι δεν τους ενόχλησε τόσο η απρόσμενη παρέμβαση της άγνωστης Ελληνίδας, αλλά κυρίως η αίσθηση ότι κάποιος τους έπιασε στα πράσα. Το γνωστό συναίσθημα αμηχανίας που καταλαμβάνει όλους τους ανθρώπους , όταν συμβαίνει να ανακαλύπτουν συμπατριώτες μέσα σε ένα αλλόγλωσσο περιβάλλον, χώρο που τον θεωρούν οιονεί ασφαλή και επομένως απελευθερωμένο από τις συμβάσεις του καθωσπρεπισμού, που επιβάλλουν οι κοινόχρηστοι χώροι της πατρίδας τους .
Για να τους δώσει χρόνο να συνέλθουν από την αμηχανία τους , η ωραία άγνωστη βάλθηκε να ψάχνει το τσαντάκι της , από όπου έβγαλε ένα πακέτο Ντάνχιλ και ευγενικά τους πρόσφερε τσιγάρο. Αποποιήθηκαν την προσφορά της . Η Αρετή προ πολλού δεν είχε νταραβέρια με τη νικοτίνη , ενώ ο Πέτρος δήλωσε αθεράπευτος εραστής της πίπας.
- Ο καπνός της πίπας με αναστατώνει , είπε η Αναστασία.
-Κι εμένα το ίδιο, απάντησε αναστενάζοντας η Αρετή. Αν μάθετε στο μέλλον ότι χωρίσαμε με τον κύριο απ’ εδώ , αυτό θα οφείλεται κυρίως στις αμέτρητες δόσεις Skandinavik , που έχει φουμάρει μπροστά μου.
- Τα πάθη είναι το άλας της ζωής!, σχολίασε θυμοσοφικά ο Πέτρος .
- Τα δε αλλότρια παθήματα ου γέγονέ σοι μαθήματα, αντέτεινε αναστενάζοντας η γυναίκα του.
-Αρετούλα μου, συμφωνώ. Το αλκοόλ και ο καπνός είναι οι χειρότεροι εχθροί του ανθρώπου, εγώ όμως ως καλός χριστιανός έχω μάθει να ανέχομαι ακόμα και τους εχθρούς μου. Εσύ γιατί δεν κάνεις το ίδιο;
Γέλασαν . Η ατμόσφαιρα είχε ζεσταθεί και η Αναστασία πρότεινε να τους κεράσει μπίρα από το καλύτερο βαρέλι της πόλης.
- Θα χαρώ πολύ να τα πούμε κάπου πιο άνετα σαν συμπατριώτες αλλά και σαν …κοντοχωριανοί εν Εσπερία.