ΟΛΑ ΕΝΑ ΨΕΜΑ (2)

Έγκον Σίλε: Πορτρέτο του Έντουαρντ Κόσμακ

ΟΛΑ ΕΝΑ ΨΕΜΑ

[ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ]

2 Ιανουαρίου

Στο Στρασβούργο! Στο Στρασβούργο!
Όλοι επέστρεφαν , εμείς πηγαίναμε !

-Περάσατε καλά ;
-Ναι, πώς! Άθλιοι καφέδες , Σουμάχερ και Μάκινεν με διακόσια στους διαδρόμους των μουσείων , σάντουιτς με γαλοπούλα μέχρις εμετού και κρύο να σου πέφτουν τα κέρατα. Λογικό συμπέρασμα : Για τις εκδρομές σας μην εμπιστεύεστε την αυθεντία του Πέτρου Παραλίκα...

2

ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Η ανακοίνωση της εκδρομής προκάλεσε φρενίτιδα ενθουσιασμού στους φερέλπιδες ελληνόπαιδες, γρήγορα όμως η ευφορία για την απώλεια των μαθημάτων μετατράπηκε σε θύελλα μουρμουρητών . Φρόντισε να τους κόψει αμέσως το βήχα. Δεν είχανε καμιά ελπίδα , αν προσδοκούσαν σκέτη λούφα. Ή θα έκαναν μάθημα ή θα ακολουθούσαν απαρέγκλιτα το πρόγραμμα που τους είχε ετοιμάσει : πρώτα επίσκεψη στο μουσείο μοντέρνας τέχνης και ξενάγηση στην έκθεση με θέμα Το χέρι στη νεότερη γλυπτική, μετά στο Καφέ και τους ζυγούς λύσατε. .
Αντιμετώπισε με νευρικότητα τις αντιδράσεις των μαθητών και άφησε όλη την ένταση των ημερών να ξεσπάσει επάνω τους . Με σκυμμένα κεφάλια άκουσαν τη σεντονιάδα του περί υψηλής τέχνης και σφαιρικής μόρφωσης, που οφείλει να τους προσφέρει το σύγχρονο σχολείο. Ήξερε ότι κάποιοι από τις πίσω σειρές τον έβριζαν στα μουλωχτά. Σκορδοκαϊλα του!
Τελικά υποτάχθηκαν. Έτσι κι αλλιώς ο αντικειμενικός στόχος είχε επιτευχθεί. Λίγα λεπτά υπομονή στο μουσείο , όσο θα διαρκούσε η ξενάγηση , μετά η καθιερωμένη σύναξη με τους καθηγητές στο Kafehaus του Δημαρχείου . Τέλος, τους ζυγούς λύσατε, ό μεθερμηνευόμενον σημαίνει χαβαλές στο Στέκι της Ρούλας, με φρουτάκια και Karaoke με τους ογκόλιθους του ελληνικού πενταγράμμου.
Αναχώρησαν κατά ομάδες υπό το βλέμμα νεφών σε κατάσταση προχωρημένης εγκυμοσύνης . Διέσχισαν εν ευθυμία τη λεωφόρο Βίσμαρκ κι έκοψαν δρόμο μέσα από τη δίοδο του Κάουφχοφ. Σε λίγο, μαζί με ένα τσούρμο συνταξιούχων από την Άνω Πομερανία, γλίστρησαν στο διάδρομο της Γλυπτοθήκης ακολουθώντας μια ηλικιωμένη ξεναγό.
Αίσθηση επαπειλούμενης κατεδάφισης. Πριονισμένα τα πόδια του από την ένταση και την αγρύπνια των τελευταίων βδομάδων . Το λογοκούβαρο της σταφιδιασμένης ξεναγού σαν κορδέλα προπολεμικού τηλέτυπου στο κεφάλι του ... Η κλασική αρχαιότητα έδειξε ιδιαίτερη φροντίδα στην απόδοση του ανθρώπινου χεριού και μπορεί αναμφίβολα να θεωρηθεί η alma mater των μεγάλων γλυπτών του 19ου αιώνα, όσον αφορά την εμπνευσμένη απόδοσή του... Μπλα, μπλα, μπλα ως τη θεατρική στροφή γύρω από τον άξονά της και την εφόρμησή της προς το κέντρο της αίθουσας , όπου, πάνω σε μια πολυεδρική στήλη από πλεξιγκλάς, υψωνόταν ένα αλαβάστρινο γλυπτό λουσμένο στο φως.
« Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα από τα αριστουργήματα του κορυφαίου γλύπτη Ροντέν …Το χέρι αυτό, στο οποίο βλέπουμε μια μεγαλειώδη σύζευξη του ρεαλισμού με το συμβολισμό , ανήκει στην περίοδο της ωριμότητας του μεγάλου καλλιτέχνη…».
Ενώ η ξεναγός συνέχιζε να τιτιβίζει , οιστρηλατημένη από μία κλιμακτηρικής μορφής έξαψη, ο ήρωάς μας ένιωσε τα κύματα του πανικού να ορμούν ακάθεκτα μέσα του. Για αντιπερισπασμό δοκίμασε να πάρει βαθιές αναπνοές για χαλάρωση, όμως το βλέμμα του δεν έλεγε να ξεκολλήσει από το φίνο καλλιτέχνημα. Κοίταξε με τρόμο τα όμορφα δάκτυλα , που, σαν ντελικάτος μίσχος ευγενούς φυτού αναζητούσαν επίμονα την επαφή του Άλλου, και ένιωσε μια πανίσχυρη δύναμη να τον σπρώχνει στη μαύρη τρύπα του πανικού.
Οπισθοχώρησε λουσμένος στον ιδρώτα . Η καρδιά του σαν πουλάκι που χτυπιέται αλλόφρον στο κλουβί του , πνευμόνια σε στάση ικεσίας μπροστά στη φιάλη του οξυγόνου. Βγήκε από την αίθουσα. Κατέβηκε τρέχοντας τις σκάλες και όρμησε προς την έξοδο.
Στο προαύλιο καταμεσής στην καταιγίδα κοντοστάθηκε . Σωροί από πεθαμένα φύλλα βολόδερναν ανάμεσα στα πόδια τερατωδών γλυπτών συνθέσεων από σκούρο γρανίτη. Ακούμπησε στον τοίχο σαν το φυλακισμένο που τον έβγαλαν έξω ύστερα από εβδομάδες απομόνωσης . Γύρισε κόντρα στο δυνατό άνεμο και δέχτηκε ηδονικά τις σταγόνες της βροχής που άρχισαν να βιτσίζουν το πρόσωπό του . Αναζητούσε μόνο ανακούφιση από τον κεφαλόπονο που ροκάνιζε μεθοδικά το κρανίο του…
Επέστρεψε στάζοντας στο μουσείο και τράβηξε παράμερα την Ελπίδου.
- Μαρία, κάνε μου τη χάρη να συνοδεύσεις τους μαθητές στο Καφέ. Δε νιώθω πολύ καλά σήμερα .
- Μείνε ήσυχος, Πέτρο. Πήγαινε στο σπίτι, κάνε ένα ζεστό μπάνιο και πέσε για ύπνο. Θα σου κάνει καλό…
Το βλέμμα της συναδέλφου βυθισμένο σε θάλασσα οίκτου. Το ’ξερε. Η απορρύθμισή του προκαλούσε ποικίλα σχόλια στον καθηγητικό μικρόκοσμο. Οι πάντες συμφωνούσαν ότι έπρεπε να είναι πιο δυναμικός, να επιδείξει το επιβαλλόμενο σθένος. Μπούρδες ! Πόσο εύκολο να ξεστομίζεις τέτοια παρηγορητικά έμπλαστρα. Τι μπορούσαν όλοι αυτοί οι ξερόλες να καταλάβουν για τη σχέση του με την Αρετή, τα όμορφα χρόνια του συντροφικού τους βίου, τις ανεπανάληπτες ερωτικές τους στιγμές;
Τρεκλίζοντας διέσχιζε το διάδρομο με τις συνθέσεις του Μπόις, όταν έπεσε πάνω στην Αναστασία. Στεκόταν μπροστά σε μία προθήκη κατάφορτη από γυναικείες μπότες και τσουβάλια με κάρβουνο. Χωρίς να προλάβει να αντιδράσει έπεσε στην αγκαλιά του. Ένιωσε την απαλή και μυρωμένη επιδερμίδα της στο αξύριστο μάγουλό του . Με την ένοχη σκέψη ότι είχε να κάνει μπάνιο κάτι αιώνες, τραβήχτηκε απότομα μακριά της . Εξαφανίστηκε ψελλίζοντας κάποια ακατάληπτα λόγια ως δικαιολογία .