Ο ερανιστής: Α. Καρκαβίτσα, " Μιλτιάδης" , αι φυλακαί του Ναυπλίου ( Εστία,1892) Μέρος 6ο.

Ανδρέα Καρκαβίτσα

ΑΙ ΦΥΛΑΚΑΙ ΤΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ

[περιοδικό ΕΣΤΙΑ, τχ.16, 1892, σελ.241-245]

Μέρος 6ο

[Συνέχεια 6]

Και τω όντι ήτον αυτός ο Σπανός, ο οποίος από τα 54 άρχισε τες ληστείες του, πρώτα με άλλους, έπειτα με τον Νταβέλη, κ' ύστερα έκαμε ιδικό του μπουλούκι κ' έπραξε τόσα εις όλην την Ρούμελη και άλλα τόσα μολογούνται εις όλην την Ελλάδα. Όμως άλλον τον φαντάζεται κανείς και άλλον τον βλέπει΄φαίνεται από τα 74 όταν αμνηστεύθη από τους τούρκους εφρονίμεψε, υπανδρεύθη και ησύχαζεν , όπως και όλοι οι άλλοι. Αλλά και αυτόν και τους άλλους μίαν ημέραν, άδικα και παράλογα τους συνέλαβαν αι αρχαί μας και τους έκλεισαν εκεί και ωρφάνεψαν πάλιν τας νέας οικογενείας των, έτσι δίχως καμμίαν αιτία, παρά όπως χαλούν τες φωλιές των αγριμιών από φόβο μήπως ξαναγυρίσουν!
Ο Σπανός μ' έμπασεν εις το κελί του, είς έν' από τα πέντε δωμάτια τα οποία έχει η αυλή και εις τα οποία κοιτάζονται από εικοσιπέντε τριάντα φυλακισμένοι. Τα δώματα είναι στενά και μακρυά με καμαρωτήν οροφή, με τοίχους μαύρους και ξυλοστρωμένον έδαφος. Εμπρός εις την θύρα είνε δύο βαρέλια με νερό τα οποία τους γεμίζουν από κάτβ μία φορά την ημέραν. Εις την μέσην των τοίχων καρφωμένα είτε δεμένα με σχοινιά είναι κουτιά ξύλινα όπου αποθέτουν τα ρούχα τους. Εις την μία γωνιά ένα παληχράμι ριχμένο κρύβει την βρωμερή βούτα΄σιμά της χάμω ξαπλωμένοι πέντε δέκα κατάδικοι παίζουν τα ζάρια' εμπρός 'ς την θύρα δύο άλλοι κόβουν και ράβουν και σιδερώνουν, επιδιορθώνοντες με μικρή πληρωμή τας στολάς των στρατιωτών. Εις την γωνιάν επάν' απ' το στρογγυλό παραθύρι δύο εικονίσματα με μια φουντίτσα βάγια ξερά, μένουν άφωνοι αλλά καλοί μάρτυρες της γύμνιας , της βρώμας και της φρικτής ταλαιπωρίας των τόσων εκεί ανθρωπίνων υπάρξεων. Να τα ευλαβούνται άρα γε αυτά οι κατάδικοι; Ω ναι, μυριάκις ναι΄διότι μόνοι των τα επρομηθεύθησαν. Πόσες φορές να εκοιμήθησαν με τα μάτια του νου και της ψυχής προσηλωμένα εις τα ιλαρά πρόσωπά των! Πόσες φορές να εμπιστεύθησαν την ζωήν, τας ελπίδας, τα όνειρά των, όλα των τα μυστικά εις εκείνα μονάχα, αφού δεν έχουν κανένα άλλον! Ποιος το ξεύρει; Πολλές φορές όμως το έκαμαν. Τόσα καλά να μου χαρίση ο Θεός!...

***

(συνεχίζεται...)