«Έχω πει μερικές φορές στον εαυτό μου ότι αν υπήρχε μία μόνο πινακίδα στην είσοδο κάθε εκκλησίας που να απαγόρευε την είσοδο σε οποιονδήποτε με εισόδημα πάνω από ένα συγκεκριμένο ποσό , θα γινόμουν αμέσως χριστιανή» . Σιμόν Βέιλ, Γαλλίδα φιλόσοφος και πολιτική ακτιβίστρια (1909-1943)
Σάββατο, Μαΐου 05, 2007
Ο ΒΑΓΝΕΡ, Ο ΠΟΥΤΣΙΝΙ ΚΑΙ Ο ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΜΑΪΜΟΥΣ...
Η βιομηχανία του trash στην τηλεόραση επιδιώκει την επιδέξια έκθεση των ανθρώπινων ατελειών για τον προσπορισμό εύκολων κερδών.
Τα κέρδη όντως είναι εύκολα , επειδή η τηλεθέαση τέτοιων εκπομπών είναι υψηλή και , κατά συνέπεια, οι διαφημίσεις εξασφαλισμένες. Οι άνθρωποι της εποχής , βλέπετε, αρέσκονται στην παρακολούθηση του δημόσιου (αυτό)εξευτελισμού των άλλων, αφού έτσι επιβεβαιώνουν τη δική τους «υπεροχή», τη δική τους «κανονικότητα».
Το στήσιμο μιας επιχείρησης διαχείρισης και έκθεσης της ανθρώπινης γελοιότητας είναι τόσο καλά δομημένο, ώστε ξεγελά τον αφελή τηλεθεατή, που νομίζει ότι όλα όσα συμβαίνουν μπροστά του γίνονται εκ του φυσικού.
Παρατηρήστε σε μια εκπομπή της Ανίτας Πάνια , για παράδειγμα, πόσα κουστούμια αλλάζει κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης ενός (!) τραγουδιού το «σούργελο της βραδιάς», προσέξτε τούς δήθεν αυθόρμητους στίχους των τραγουδιών του, που όμως είναι φτιαγμένοι από τον ειδικό στιχοπλόκο-συνεργάτη , τη γυφτοπόπ μουσική που εκτελεί η ορχήστρα, κοιτάξτε το όλο σκηνικό με προεξάρχον το κοινό-γλάστρα και τους ψευδοκορυβαντιώντες χορευτές που εισβάλλουν μες στην τρελή χαρά στην πίστα, ακούστε προσεκτικά πώς ερεθίζει το «ψώνιο» η φωνή της άγνωστης διψώσης διά παντριάν και , πάνω απ’ όλα, παρακολουθήστε πώς «ιντριγκάρει» τους πάντες , πώς τους «δουλεύει» κανονικά , με τι ξετσίπωτη χυδαιότητα τους εκθέτει στα όμματα των καραδοκούντων «για πλάκα» θηρίων –τηλεθεατών ο πραγματικός πρωταγωνιστής της βραδιάς, η « λυσσασμένη γάτα» που φέρει το όνομα Ανίτα Πάνια.
Όλα λοιπόν είναι στημένα προσεκτικά, μελετημένα έως την παραμικρή λεπτομέρεια: ποιος θα... εκτεθεί, τι "μπαλακία" θα ξεστομιστεί, τι και πόσο θα διογκωθεί τερατωδώς, πού θα εστιαστεί ο φακός (π.χ. στο ξεδοντιασμένο στόμα , στο κρετινοειδές πρόσωπο, στο μπόγο των κρεάτων κλπ) , τι είδους μουσική γέφυρα θα γίνει για να υπερτονιστεί το γελοίον του πράγματος…
Σε μια ανταγωνιστική οικονομία όλοι είναι ελεύθεροι να παράγουν και να εμπορεύονται αγαθά , υπό τον όρο ότι θα σέβονται τους κανόνες που διέπουν έναν υγιή ανταγωνισμό. Οι τηλεοπτικές εκπομπές των ιδιωτικών καναλιών ποτέ δεν έκρυψαν τις προθέσεις τους : κατασκευάζουν και πουλάνε εικόνες που, υποτίθεται ,ενημερώνουν και ψυχαγωγούν το κοινό. Το κέρδη τους προέρχονται από τις διαφημίσεις και κατανέμονται αναλογικά σε μερίδια που μπαίνουν στις τσέπες όλων, από τους ιδιοκτήτες των σταθμών έως τους σεκιουριτάδες που φυλάνε τις εισόδους τους.
Ως εδώ ουδείς ψόγος. Κατασκευαστές και έμποροι εικόνων είναι οι άνθρωποι, δε μας το κρύβουν. Την προσοχή μας αποσπούν για να τα κονομήσουν, όπως κάνουν οι εταιρείες τροφίμων, ένδυσης και υπόδησης που υπάρχουν στον κόσμο. Το πρόβλημα προκύπτει όταν τα «προϊόντα» που πουλάνε προσβάλλουν, υποβαθμίζουν και ευτελίζουν την ανθρώπινη προσωπικότητα. Όταν χτίζουν τις εκπομπές τους πάνω σε άτομα με διαταραγμένο ψυχισμό ή με εμφανή νοητική υστέρηση. Όταν τους μεταφέρουν διά της εικόνας μέσα στα σπίτια μας , όπως άλλοτε περιέφεραν τις μαϊμούδες στις γειτονιές οι γύφτοι και τις καλούσαν να επιδείξουν τα κατακόκκινα και γεμάτα πληγές οπίσθιά τους στους σκασμένους στα γέλια γαβριάδες .
Ποια τιμωρία αξίζει στο αναίσχυντο και επηρμένο θηλυκό και τους όμοιούς της που πλουτίζουν επιδεικνύοντας σαδιστικά ως κώλο μαϊμούς την όποια υστέρηση των άλλων; Αρκεί μόνο η έσχατη περιφρόνησή μας με το κλείσιμο της τηλεόρασης και ένα εξοντωτικό πρόστιμο από το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο ή μήπως τους πρέπει και ένα δημόσιο κράξιμο μετά αφθόνων μηνύσεων από τους φορείς και τις οργανώσεις που δίνουν μάχες για τα δικαιώματα των "ανήμπορων" ατόμων ; Για να μάθουν να σέβονται τη διαφορετικότητα των άλλων και να σκεφτούν όλοι αυτοί οι τηλεκανίβαλοι ότι στη θέση τους θα μπορούσαν να είναι δικοί τους άνθρωποι. Τι θα έλεγε η κυρία Πάνια αν έβλεπε στη θέση της κυρίας Ελισάβετ , που αναρωτιέται πού είναι ο Βάγνερ και πού ο Πουτσίνι, να βγάζει ο Χι Μικρούτσικος τη μανούλα της , που ενδεχομένως θα υπέφερε από άνοια; Θα έσπαγε πλάκα με τα χάλια της;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Philip Glass - Songs From Liquid Days (Live) : Όταν ο μουσικός μινιμαλισμός ερωτεύτηκε την Ποίηση
Το Songs from Liquid Days(1986 είναι μια συλλογή τραγουδιών που συνέθεσε ο συνθέτης Philip Glass σε στίχους των Paul Simon, Suzanne Vega, ...
-
Κι ήτανε τα στήθια σου άσπρα σαν τα γάλατα Γιώργος Σαραντάκος "Γαργάλατα", 50 χρόνια μετά Λέγοντας Αποστασία ή Ιουλιανά εν...
-
Η ΑΘΗΝΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΤΕ Θερμές ευχαριστίες στον Κώστα Μ. που εντόπισε τις φωτογραφίες στο sch.gr και μου τις έστειλε... 1.ΚΥΨΕΛΗ...
-
῎ ΜΙΑ ΧΡΥΣΗ ΜΑΘΗΣΙΑΚΗ ΑΡΧΗ, ΠΟΥ ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΧΩΤΙΚΟΥΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΗΛΙΘΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ Ηδη δέ τινας ἐγὼ εἶδο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου