Τι
να σου κάνει κι αυτό το καημένο· εδώ οι άνθρωποι που έχουμε τα γεράματά
του και δεν μπορούμε να πάρουμε μπρος με την πρώτη, το αυτοκίνητο θα
ψέξουμε;
Γηρατειά
Στην αρχή, ήταν που είχε χαλάσει ο διακόπτης του κλειδιού. Είκοσι πέντε χρόνια άντεξε, και πάλι καλά να λέμε. Σκαρφίστηκε ο ηλεκτρολόγος να βάλει ένα μπουτόν και να λειτουργεί η μίζα από κει, σαν bypass· η πατέντα κόστισε πολύ λιγότερο απ’ το ανταλλακτικό και δεν είμαστε για έξοδα εκτός προγράμματος (και) αυτή την εποχή. Μετά χάλασε και το immobilizer, το σύστημα ακινητοποίησης αυτοκινήτου ελληνιστί, που αποτρέπει το αυτοκίνητο από το να ξεκινήσει αν δεν χρησιμοποιείται το σωστό κλειδί. Μάλλον από γεροντική άνοια, υπάρχουν φορές που αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει το σωστό κλειδί. Για να ξεμπλοκάρει, πρέπει να πατήσεις μερικές φορές τον διακόπτη του κεντρικού κλειδώματος πάνω στο κλειδί, μπας και πάρει χαμπάρι ο ταλαίπωρος ηλεκτρονικός εγκέφαλος ότι ο επιβάτης του είναι ο αληθινός ιδιοκτήτης και όχι κάποιος κλέφτης. Φυσικά η αδρανοποίηση του immobilizer κοστίζει, οπότε καλύτερα να κάνεις τον σταυρό σου –που είναι δωρεάν– όποτε γυρίζεις τη μίζα και να εύχεσαι να πάρει μπροστά.
Οφείλω να του αναγνωρίσω μολαταύτα πως είναι πολύ καλοστεκούμενο για την ηλικία του. Δυο χρόνια κλείνουν που το αγόρασα μεταχειρισμένο και δεν έχει παρουσιάσει άλλο πρόβλημα, αλλά καταπίνει τα χιλιόμετρα αδιαμαρτύρητα. Δεν το λες κι άσχημα, για όχημα που στην ταυτότητά του γράφει ημερομηνία γέννησης του περασμένου αιώνα –όπως και στη δική μου, άλλωστε· «τότε τα φτιάχνανε πιο γερά από ό,τι σήμερα», μου λέει ο μάστορας όποτε το πάω για σέρβις. Μα και το προηγούμενο αυτοκίνητό μου, κι αυτό του περασμένου αιώνα, κι αυτό μεταχειρισμένο εννοείται, μια χαρά τα κατάφερε· έζησε πάνω από τριάντα χρόνια με αξιοπρέπεια, όσο ζούσαν κάποτε δηλαδή και τα τετράποδα που μας μετέφεραν υπομονετικά στις πλάτες τους πριν εμφανιστούν οι τετράτροχοι αντικαταστάτες τους.
Η Ελλάδα κατέχει τον πιο γερασμένο στόλο οχημάτων στην Ευρωπαϊκή Ενωση, διαβάζουμε σε σχετικές εκθέσεις. Μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα έχει και έναν από τους πιο γερασμένους πληθυσμούς, στην πιο γερασμένη ήπειρο του πλανήτη· γερνάμε παρέα με τα αυτοκίνητά μας. Γενικώς, η χώρα έχει πάθει γεράματα· γεράσανε κι ατόνησαν κι οι αντοχές του κοσμάκη, τα δημοκρατικά αντανακλαστικά της κοινωνίας, το ενδιαφέρον για τα κοινά, οι αξίες και οι αρχές, ο ζήλος για την προστασία στοιχειωδών δικαιωμάτων όπως η πρόσβαση σε αξιοπρεπείς και δημόσιες υπηρεσίες υγείας και παιδείας. Σε προχωρημένο συλλογικό Αλτσχάιμερ, διαβάζουμε με απάθεια την είδηση ότι πλέον και επισήμως έχουμε το χαμηλότερο ωρομίσθιο στην Ευρωπαϊκή Ενωση (μετρημένο σε όρους αγοραστικής δύναμης), λες και αφορά κάποιους άλλους που αμυδρά θυμόμαστε από το μακρινό παρελθόν.
Η χώρα έχει πάθει γηρατειά σε πολλά επίπεδα, που δεν μπορούν να κρυφτούν πια με περιστασιακά λίφτινγκ και επικοινωνιακούς εξωραϊσμούς. Κι αν παίρνει ακόμα μπροστά πού και πού, οφείλεται κυρίως σε πατέντες και σε σταυροκοπήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου