ΜΙΑ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ: Υπαίθρια συναυλία των Andrea Motis & της Camerata Papageno στη Χιλή - Φεβρουάριος 2024

Απολαύστε τη θαυμάσια συναυλία που πραγματοποιήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2024, στο Panguipulli της  Χιλής.

Panguipulli

 Ο Andrea Motis έπαιξε με την Camerata Papageno και τους καλλιτέχνες που έδωσαν ζωή στο άλμπουμ "Febrero", που κυκλοφόρησε το 2024 στη Χιλή.  

Αυτή τη φορά πραγματοποιήθηκε στη φάρμα Papageno, μια υπαίθρια παράσταση που επέτρεψε στους παρευρισκόμενους να απολαύσουν ένα όμορφο απόγευμα σε έναν  υπέροχο χώρο, μπροστά στη λίμνη Calafquen.Programa del concierto:

00:04 - Allegro. Una pequeña serenata nocturna K. 525 (W.A. Mozart)
05:37 - Pavana para una infanta difunta (Maurice Ravel)
12:14 - The man I love (George & Ira Gershwin)
16:44 - Perfidia (Alberto Domìnguez Borrás)
20:29 - Garota de Ipanema (Antonio Carlos Jobim / Vinicius de Moraes)
24:46 - My ship (Kurt Weill / Ira Gershwin)
30:11 - Sensemayá (Horacio Salinas / Nicolás Guillén)
35:30 - Wipeout (Bob Berryhill / Pat Connolly / Jim Fuller / Ron Wilson)
40:55 - Ese arar en el mar (Chabuca Granda)
44:31 - Noche de ronda (Agustín Lara)
48:55 - La pajita (Horacio Salinas / Gabriela Mistral)
53:04 - Carnaval (Horacio Salinas)
57:42 - El pescador (José Barros)
1:03:33 - Someone to watch over me ( George & Ira Gershwin)

Artistas:
Andrea Motis (Voz y trompeta)
Federico Dannemann (Dirección, arreglos y guitarra)
Christoph Mallinger (violín y mandolina)
Andrés Beeuwsaert (Piano y teclado)
Carlos Cortés (Batería y percusiones)

Camerata Papageno integrada por:
Felipe Muñoz - Violín
Esteban Vergara - Violín
Emiliano Perea - Violín
Tomás Ruz  - Violín
Anais Valencia  - Violín
Yerson Navarro - Violín
Vicente Burgos -  Viola
Tania painemal - Viola
Francisca Briones  - Viola
Patricio Díaz  - Violonchelo
Pablo Browne  - Violonchelo
David Carrasco - Violonchelo
César Villagra - Contrabajo

Artista invitado:
Agustín Campuzano (Batería y percusiones)

Η δραστηριότητα αυτή χρηματοδοτήθηκε από το Πρόγραμμα Υποστήριξης Συνεργαζόμενων Πολιτιστικών Οργανισμών του Υπουργείου Πολιτισμού, Τεχνών και Κληρονομιάς, Τακτική Πρόσκληση 2023.

«Καληνύχτα, Και Καλή Τύχη» (2005): ένα εξαιρετικό πολιτικό δράμα

 

 «Καληνύχτα, Και Καλή Τύχη» (2005)

ΚΡΙΤΙΚΗ 

Κ.Ο.Π.Ι - κινηματογραφική ομάδα πανεπιστημίου Ιωαννίνων

users.uoi.gr

Σκηνοθέτης: Τζορτζ Κλούνεϊ
Σενάριο: Τζορτζ Κλούνεϊ, Γκραντ Χέσλοφ
Φωτογραφία: Ρόμπερτ Έλσουϊτ
Ηθοποιοί: Ντέιβιντ Στράδερν, Τζορτζ Κλούνεϊ, Ρόμπερτ Ντάουνι Τζ, Πατρίσια Κλάρκσον
Βραβεία: Βραβεία σεναρίου και ανδρικής ερμηνείας (Ντέιβιντ Στράδερν) στο Φεστιβάλ Βενετίας, Βραβείο καλύτερης μη ευρωπαϊκής ταινίας από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου
Τοποθεσία: Η.Π.Α. 2005
Διάρκεια: 93΄

Με την ταινία Καληνύχτα και Καλή Τύχη, τη δεύτερη σκηνοθετική του απόπειρα, ο Τζορτζ Κλούνεϊ μας μεταφέρει στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής του 1953 επιχειρώντας να αφηγηθεί στη μεγάλη οθόνη την πραγματική ιστορία ενός δημοσιογράφου που τόλμησε να αμφισβητήσει την αντικομουνιστική υστερία που «έσπερνε» στον αμερικανικό λαό ο γερουσιαστής Τζόζεφ Μακ Κάρθι.

Ο τηλεοπτικός ρεπόρτερ του CBS Έντουαρντ Μόροου (Ντέιβιντ Στράδερν), που κλείνει τις εκπομπές του με το χαρακτηριστικό χαιρετισμό «Καληνύχτα και Καλή Τύχη» και ο παραγωγός του, Φρεντ Φρέντλι (Τζορτζ Κλούνεϊ), διακινδυνεύουν την καριέρα τους με την απόφασή τους να ασκήσουν ανοιχτά κριτική στο κυνήγι μαγισσών και τις αυταρχικές ανακριτικές μεθόδους της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Ενεργειών του Κογκρέσου. 

Ατελείωτες ακροάσεις -«δίκες» φρονημάτων-, στις οποίες συχνά προεδρεύει ο ίδιος ο Μακ Κάρθι, μαύρες λίστες «αντιφρονούντων», μυστικές πηγές πληροφόρησης του FBI και αμερικανοί πολίτες που καλούνται να αποκηρύξουν τα πιστεύω τους ή τους «κόκκινους» συγγενείς τους, που χάνουν τη δουλειά τους, που στιγματίζονται ως προδότες της πατρίδας και πράκτορες της Μόσχας, συνθέτουν το ψυχροπολεμικό σκηνικό της εποχής.

Ο φόβος, οι υποψίες και η σιωπή κυριεύουν μια ολόκληρη χώρα και εναντίον αυτού του κλίματος τρόμου είναι που υψώνει τη φωνή του ο Εντ Μόροου, εκθέτοντας ανεπανόρθωτα το γερουσιαστή Μακ Κάρθι και παραδίδοντας με το θάρρος και τις πράξεις του μαθήματα δημοσιογραφίας στις επόμενες γενιές δημοσιογράφων (είναι χαρακτηριστικό πως ο πραγματικός Εντ Μόρροου αποτελούσε τον ήρωα του δημοσιογράφου πατέρα του Τζ. Κλούνεϊ) αποδεικνύοντας την αξία της ανεξάρτητης ενημέρωσης και τη σπουδαιότητα της πολιτικής ειδησεογραφίας. 

Δεν πρόκειται, όμως, αποκλειστικά -ούτε τότε ούτε και τώρα- για ένα «μάθημα» δημοσιογραφίας. Πρόκειται περισσότερο για μια έκκληση αφύπνισης εκείνης της (μεγαλύτερης) μερίδας του λαού που παρακολουθεί τις εξελίξεις σιωπηλά από τον καναπέ του. 

Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια που εκφώνησε ο ίδιος ο Μόροου στην Ένωση Ραδιοτηλεοπτικών Ρεπόρτερ των ΗΠΑ στις 25/10/1958: «Η ιστορία μας είναι αυτό που κάνουμε. Αν υπάρξουν ιστορικοί σε 50 ή 100 χρόνια κι αν υπάρχουν αρχεία από εκπομπές των τριών δικτύων, θα βρουν καταγραμμένα μαυρόασπρα ή έγχρωμα στοιχεία παρακμής, φυγής και απομόνωσης από τις πραγματικότητες του κόσμου που ζούμε. Είμαστε τώρα εύποροι, παχείς, άνετοι και μακάριοι. Έχουμε έμφυτη αλλεργία σε δυσάρεστα ή ενοχλητικά νέα. Τα μαζικά μέσα μας αυτό αντανακλούν. Κι αν δεν αναγνωρίσουμε ότι η τηλεόραση χρησιμοποιείται κυρίως για να μας εξαπατά και να μας αποπροσανατολίζει, τότε η τηλεόραση, οι παραγωγοί, οι θεατές και οι εργάτες της ίσως δουν, πολύ αργά, μια ολότελα διαφορετική εικόνα…».

 Χρησιμοποιώντας και επίκαιρα της εποχής, καθώς και την αυθεντική γλώσσα του γερουσιαστή Μακ Κάρθι, όπως αυτή έχει καταγραφεί στις ταινίες της εποχής, αλλά κυρίως με το μαυρόασπρο φιλμ, τους έντονους φωτισμούς και το έντονο κοντράστ, ο σκηνοθέτης προσπαθεί να αποδώσει το γνήσιο πνεύμα της εποχής –πολωμένο ανάμεσα στο καλό και το κακό, τον εχθρό και το φίλο, τον πατριώτη και τον προδότη, εν τέλει το άσπρο και το μαύρο. 

Ίσως η πόλωση της εποχής δεν ξαφνιάζει τόσο είτε λόγω ιστορικής γνώσης είτε λόγω αντίστοιχων παραστάσεων στη σύγχρονη πραγματικότητα, ξαφνιάζει όμως σίγουρα η σταθερή παρουσία του τσιγάρου που συντροφεύει σιωπηλά την ένταση, την αγωνία, την καθημερινότητα των ανθρώπων της εποχής, πίσω από αλλά και μπροστά στην κάμερα.

Κ.Ο.Π.Ι - κινηματογραφική ομάδα πανεπιστημίου Ιωαννίνων

users.uoi.gr

Μιλώντας με παρρησία για μια κομβική στιγμή της νεότερης ιστορίας μας: ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 2015

 

Ας μιλήσουμε για το ’15: τι λέμε εμείς οι μαλακοπίτουρες*

Ευκλείδης Τσακαλώτος**

efsyn.gr 

8–10 λεπτά

---

AP Photo/Petros Giannakouris

Υπάρχει μια κριτική που έρχεται κυρίως, αν κι όχι αποκλειστικά, από τον Γιάνη Βαρουφάκη. Αυτή λέει ότι η μεγάλη πλειοψηφία στο δημοψήφισμα υπέρ του «όχι» έδινε τη δυνατότητα στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να «αγοράσει» χρόνο. Δεν υπήρχε λόγος να συνθηκολογήσουμε τόσο γρήγορα εμείς οι μαλακοπίτουρες. Αλλά οι ίδιες δικές του ομάδες συμβούλων τού έλεγαν ότι ο χρόνος δεν μετρούσε υπέρ μας.

Μετά την ήττα του αριστερού προοδευτικού χώρου στις ευρωεκλογές αποτελεί κοινό τόπο ότι χρειάζεται χρόνος για όλους και όλες για αναστοχασμό. Ενα κομβικό σημείο στις συζητήσεις είναι το πώς αξιολογούμε το καλοκαίρι του 2015: το δημοψήφισμα, τον συμβιβασμό με τους πιστωτές, το τρίτο μνημόνιο.

Η στιγμή, δηλαδή, που ο ΣΥΡΙΖΑ επανεξελέγη κυβέρνηση με 35,46%. Κατά την άποψή μου, η συζήτηση δεν γίνεται με τους καλύτερους όρους, ιδιαίτερα αν σκοπός είναι να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα για το μέλλον, για την ανασύνθεση της Αριστεράς, για το πώς η Αριστερά θα αντιμετωπίσει το θέμα της εξουσίας όταν, και αν, της δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία για να παίξει σημαντικό ρόλο.

Μια άποψη που υπάρχει εντός της Νέας Αριστεράς, και πολύ περισσότερο εκτός, είναι ότι ο συμβιβασμός του ’15 έχει κομβικό ρόλο στη μετέπειτα πορεία όλης της Αριστεράς. Από αυτό το γεγονός απορρέει η έλλειψη αξιοπιστίας, η αποστράτευση, η αποχή από τις εκλογικές διαδικασίες. Μια άλλη άποψη θεωρεί ότι αυτά τα φαινόμενα εξηγούνται περισσότερο από την εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση την περίοδο 2019-2023. Αφενός το 2019 ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε 31,5% στις εθνικές εκλογές (λιγότερο από 18% στις εκλογές του 2023), καθόλου αμελητέο ποσοστό για ένα κόμμα που εφάρμοσε μνημόνιο, αφετέρου η εξαέρωση του κόμματος, ο αρχηγισμός και ο κυβερνητισμός είναι στοιχεία εντονότερα μετά το 2019. Βέβαια κανείς δεν δίνει όλο το βάρος στο ’15, αγνοώντας τη μετέπειτα περίοδο, και κανείς δεν αγνοεί εντελώς αυτά που έγιναν μετά το ’19. Αλλά πού δίνει κανείς την έμφαση έχει μεγάλη σημασία. Και σίγουρα η επιλογή δεν είναι ουδέτερη.

Ας μιλήσουμε εδώ σοβαρά όμως για το ’15. Δεν θα μπω σε κανένα βάθος για τη διαχείριση του μνημονίου μετά το ’15: για το αν είναι μικρό πράγμα να εφαρμόσεις μνημόνιο και συγχρόνως να μειώσεις τις ανισότητες και τη φτώχεια, ή να βρεθούν κονδύλια για το δημόσιο σύστημα υγείας – πράγματα που έγιναν. Για το αν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να κάνει περισσότερα πράγματα σε περιοχές εκτός μνημονίου, για παράδειγμα για την κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία. Και εγώ και πολλοί άλλοι έχουμε γράψει εκτενώς γι’ αυτή την περίοδο και, κατά την άποψή μου, με αρκετά αυτοκριτική διάθεση.

Και πάω αμέσως στην καρδιά του ζητήματος. Θα μπορούσε το καλοκαίρι του 2015 να αποφευχθεί ο δύσκολος συμβιβασμός; Ενα πρώτο θέμα είναι να υπάρχει κατανόηση τι παίχτηκε με το δημοψήφισμα. Κάθισα πρόσφατα και είδα ξανά τα βίντεο συνεντεύξεων του Αλέξη Τσίπρα και τα δικά μου την εβδομάδα πριν από το δημοψήφισμα. Βγαίνει αβίαστα από αυτά ότι δεν είχαμε κανένα σκοπό να βγάλουμε τη χώρα από το ευρώ και ότι ζητούσαμε τη στήριξη για μία καλύτερη έκβαση στη διαπραγμάτευση. Μπορεί να ήταν λάθος αυτή η γραμμή, αλλά αυτή ήταν. Κατά την άποψή μου δεν ήταν λάθος. Γιατί αν φεύγαμε από το ευρώ θα ακολουθούσε μια μεγάλη υποτίμηση και –για ένα διάστημα τουλάχιστον– εσωτερική και εξωτερική στάση πληρωμών που θα είχαν καταστροφικές κοινωνικές συνέπειες. Σε μια χώρα που είχε χάσει το 25% του ΑΕΠ, μια περαιτέρω απώλεια της τάξης του 25%, και ό,τι θα σήμαινε αυτό για τους μισθούς και το κοινωνικό κράτος, θα ήταν μη διαχειρίσιμη.

Εδώ υπάρχει όμως μια άλλη κριτική που έρχεται κυρίως, αν κι όχι αποκλειστικά, από τον Γιάνη Βαρουφάκη. Αυτή λέει ότι η μεγάλη πλειοψηφία στο δημοψήφισμα υπέρ του «όχι» έδινε τη δυνατότητα στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να «αγοράσει» χρόνο. Δεν υπήρχε λόγος να συνθηκολογήσουμε τόσο γρήγορα εμείς οι μαλακοπίτουρες. Αλλά οι ίδιες δικές του ομάδες συμβούλων τού έλεγαν ότι ο χρόνος δεν μετρούσε υπέρ μας. Ο ίδιος είχε συστήσει τρεις διαφορετικές ομάδες για να εξετάσουν διάφορες τεχνικές/εργαλεία ή προτάσεις που θα μας έδιναν χρόνο, αυξάνοντας με αυτό τον τρόπο τη διαπραγματευτική μας δύναμη. Η αλήθεια είναι ότι και οι τρεις τού είπαν ότι ρεαλιστικά δεν είχαμε καμία τέτοια δυνατότητα.

Τέλος, υπάρχει και η άποψη ότι το κυρίαρχο δεν είναι το καλοκαίρι του ’15 γιατί τότε το θέμα είχε ήδη κριθεί σε βάρος μας. Αλλοι λένε ότι το πρόβλημα ήταν ότι δεν έπρεπε να ρίξουμε την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου στο τέλος του 2014, αλλά θα έπρεπε να ετοιμαστούμε για τις εθνικές εκλογές του καλοκαιριού του ’15 – στάση που είχαν, για την ιστορία το γράφω, μόνο οι τρεις οικονομολόγοι-βουλευτές, δηλαδή ο Δραγασάκης, ο Σταθάκης και εγώ. Αλλοι μιλάνε για το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, ότι δεν παρουσίασε στον λαό ένα ριζοσπαστικό και ρεαλιστικό σχέδιο. Αλλοι πάλι δίνουν την έμφαση στα λάθη της διαπραγμάτευσης στους πρώτους μήνες μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη. Ολα αυτά είναι προς συζήτηση και είμαι σίγουρος ότι οι ιστορικοί του μέλλοντος θα διαφωτίσουν αυτές και άλλες πτυχές της ιστορίας της πρώτης κυβέρνησης της Αριστεράς μέχρι τις εκλογές του Σεπτεμβρίου.

Αλλά η πολιτική συγκυρία είναι τέτοια που δεν μπορούμε να περιμένουμε. Και αυτό που με απασχολεί είναι ότι οι όροι με τους οποίους διεξάγεται η συζήτηση δεν βοηθούν στους τωρινούς μας προβληματισμούς. Ας γίνω πιο σαφής. Δυστυχώς υπάρχει μια μακρά παράδοση στην παγκόσμια Αριστερά που εξηγεί κάθε ήττα με το απλουστευτικό «μας πρόδωσε η ηγεσία». Στη συγκεκριμένη περίπτωση αφήνεται να εννοηθεί ότι αν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε μια πιο αποφασισμένη, πιο σθεναρή, ηγεσία, τότε το «όχι» δεν θα γινόταν «ναι». Μια εντελώς προβληματική στάση –δεν τη λες και μαρξιστική!– που δεν επιτρέπει μια σοβαρή συζήτηση για την όποια ήττα. Αλλά ούτε αυτό είναι το πιο προβληματικό. Κυρίως δεν επιτρέπει μια σοβαρή συζήτηση για το μέλλον. Γιατί αυτό που υπονοεί είναι ότι στο μέλλον, αν έχουμε μια δεύτερη κυβέρνηση της Αριστεράς, και έχουμε στιβαρούς ηγέτες, τότε δεν θα αντιμετωπίσουμε παρόμοια ή νέα προβλήματα συσχετισμών. Δεν θα υπάρχουν άλλοι περιορισμοί που δημιουργούν η Ε.Ε., το ΔΝΤ, το χρηματοπιστωτικό σύστημα, εχθρικά ΜΜΕ, επιχειρηματικοί όμιλοι και πολλοί άλλοι καλοθελητές.

Μια τέτοια στάση, εκτός του ότι τρέφει έναν ιδιότυπο σεχταρισμό εντός της Αριστεράς, δεν βοηθά την ανασύνθεσή της. Αυτή η ανάγκη είναι επείγουσα ύστερα από τις ευρωεκλογές. Πρέπει να συζητήσουμε για ένα εναλλακτικό κοινωνικό μπλοκ εξουσίας. Για προγραμματικές αιχμές που μπορούν να δώσουν ανακούφιση στην κοινωνική μας βάση, αλλά που συγχρόνως προωθούν ένα άλλο παραγωγικό και καταναλωτικό μοντέλο που θα μπορέσει να στηρίξει την κοινωνική πολιτική. Για το πώς κινητοποιούμε την κοινωνία και αντιμετωπίζουμε τη στρατηγική της επιβίωσης –αντί της στρατηγικής της αντίστασης– που κυριαρχεί σε μεγάλο κομμάτι της νεολαίας και των λαϊκών στρωμάτων.

Είναι όμως δυνατόν να πιστεύουμε ότι αυτό μπορεί να γίνει χωρίς επιπλέον να συζητήσουμε για το μέγεθος της αντίστασης εντός και εκτός της χώρας που θα αντιμετώπιζε ένα τέτοιο εγχείρημα; Θα έχουμε στρατηγική γι’ αυτό, θα χρειαστούν εκ νέου συμβιβασμοί, και εντός του δικού μας κοινωνικού και πολιτικού μπλοκ αλλά και σε σχέση με το αντίπαλο μπλοκ; Βοηθάει το «Δεν συζητάμε με αυτούς που υπογράψανε μνημόνια»;

Δεν είναι η θέση μου να μη συζητήσουμε για το ’15, κάθε άλλο. Πιστεύω ότι έχουμε δύο επιλογές μπροστά μας. Είτε παρκάρουμε το ζήτημα του ’15 γιατί δεν θεωρούμε ότι μπορούμε να συμφωνήσουμε. Είτε το συζητάμε αλλά με άλλους όρους. Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα είναι η ανασύνθεση της Αριστεράς και η δημιουργία ενός αντιπαραθετικού κοινωνικού και πολιτικού μπλοκ.

*μαλακοπίτουρας < μαλάκ(ας) + -ο- πίτουρ(ο) + -ας

• (μειωτικό, χυδαίο) για άνθρωπο χαζό, νωχελικό ή απλά αντιπαθή

Συνώνυμα

• χαζομαλάκας
• χοντρομαλάκας

**Βουλευτής της Νέας Αριστεράς

Το λίθιο , οι ΗΠΑ , ο Ίλον Μασκ και το (παρ΄ ολίγον πετυχημένο) πραξικόπημα στη Βολιβία (ΑΝΑΛΥΣΗ)

 

Το δόγμα Μονρό αποτυγχάνει τώρα και στη Βολιβία

Κώστας Ήσυχος

kosmodromio.gr

 4–6 λεπτά

---

Η αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος στη Βολιβία επανενεργοποίησε το στρατηγικό ζήτημα του λιθίου, ενός από τους πιο περιζήτητους φυσικούς πόρους στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Τα σύνορα μεταξύ Αργεντινής, Χιλής και Βολιβίας σχηματίζουν το λεγόμενο «τρίγωνο λιθίου», το μεγαλύτερο σήμερα, απόθεμα αυτού του ορυκτού στον κόσμο.

Ο δισεκατομμυριούχος Ίλον Μασκ είχε το βλέμμα του στην περιοχή, (ήδη έχει δεχθεί την πρόσκληση του Μιλέι της Αργεντινής να επισκεφθεί τη χώρα σε λίγες εβδομάδες) καθώς το συγκεκριμένο ορυκτό είναι ένα θεμελιώδες στοιχείο για τα ηλεκτρικά του αυτοκίνητα, γεγονός που εξηγεί την υποστήριξή του σε μια κυβέρνηση τόσο φιλική προς τον απορυθμισμένο «αναρχοκαπιταλισμό» όπως αυτοαποκαλεί τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό και ακροδεξιό κυβερνητικό μόρφωμα του, ο Χαβιέρ Μιλέι στην Αργεντινή, που έχει ήδη προαναγγείλει την ιδιωτική  εκμετάλλευση του λιθίου. Ακριβώς το αντίθετο από το κρατικό και κοινωνικοποιημένο μοντέλο με βάση τη νομοθετική πραγματικότητα της Βολιβίας και της προοδευτικής, αριστερής κυβέρνησης του Λουίς Άρσε. 

Μόνο στο έδαφος της Βολιβίας, υπολογίζεται ότι υπάρχει κατά προσέγγιση απόθεμα 23 εκατομμυρίων τόνων λιθίου. Πριν από λίγες εβδομάδες, ο πρόεδρος Λουίς Άρσε έθεσε τη δυνατότητα ανάληψης της εκμετάλλευσης των μπαταριών λιθίου με εργοστασιακές μονάδες στη Βολιβία, σε συνεργασία με τη Ρωσία. Αυτή η είδηση δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η στρατηγός Λόρα Ρίτσαρντσον, ανώτατη στρατηγός  της Νότιας Διοίκησης των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, το κατέστησε σαφές σε βίντεο που κυκλοφόρησε στα κοινωνικά δίκτυα. Τόνισε ότι το 60%  των αποθεμάτων λιθίου βρίσκεται στο τρίγωνο της Νότιας Αμερικής (Αργεντινή, Χιλή, Βολιβία). 

Τόνισε επίσης ότι το πετρέλαιο από τη Γουιάνα και τη Βενεζουέλα, ο χρυσός, ο χαλκός και το απόθεμα του 31% του γλυκού νερού που συγκεντρώνεται στον Αμαζόνιο συναποτελούν στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ. Με περίσσια «ιμπεριαλιστική ειλικρίνεια» οι ΗΠΑ αποκαλούν τον ορυκτό και φυσικό πλούτο των χωρών της Λατινικής Αμερικής «εθνικά τους στρατηγικά συμφέροντα»! «Αυτή η περιοχή είναι σημαντική», είπε η Αμερικανίδα στρατηγός στη συνέντευξή της. «Διακυβεύονται πολλά και έχουμε πολλά να κάνουμε», πρόσθεσε. Διευκρίνισε  ότι ο λατινοαμερικανικός νότος «έχει τεράστια σημασία για την εθνική μας ασφάλεια και πρέπει να ενισχύσουμε το γεωπολιτικό μας παιχνίδι».

Ήδη το 2019, μετά το πραξικόπημα που τον ανέτρεψε, ο Έβο Μοράλες εξέφρασε τον αντίκτυπο του αμερικανικού ενδιαφέροντος για τους φυσικούς πόρους, ιδίως το λίθιο, μεταξύ των λόγων του τότε πετυχημένου πραξικοπήματος. Υποστήριξε σε διάλογο με την Telesur, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θέλουν να επιτρέψουν την τοπική παραγωγή μπαταριών λιθίου στο έδαφος της Βολιβίας. Ενδιαφέρονται μόνο για την εξαγωγή της πρώτης ύλης. 

Το 2021, κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στο Μεξικό, ο πρόεδρος της Βολιβίας Λουίς Άρσε τόνισε ότι στην προεκλογική εκστρατεία η αντιπολίτευση είχε δείξει ενδιαφέρον να εγκατασταθεί η Tesla του Ίλον Μασκ στη Βολιβία για να εκμεταλλευτεί το λίθιο εάν η συντηρητική αντιπολίτευση κέρδιζε τις εκλογές. Ο Πρόεδρος υπενθύμισε επίσης ότι λίγες εβδομάδες αργότερα, ένα ανώτερο στέλεχος της Tesla είχε πει ότι θα πραγματοποιούσαν πραξικόπημα όπου και όταν χρειαζόταν. Ο Άρσε  εκτίμησε ότι ο στόχος του πραξικοπήματος του 2019 ήταν «ο έλεγχος του λιθίου της Βολιβίας», αυτή είναι η βασική αιτία για όσα συνέβησαν τις τελευταίες μέρες . 

Η επιμονή του αμερικανικού ιμπεριαλισμού να αναζωογονεί το «τρίγωνο των πραξικοπημάτων» (ντόπια ολιγαρχία, ηγεσία του Στρατού και αμερικανική πρεσβεία) στην πολύπαθη Λατινική Αμερική έχει τις ρίζες στο ακλόνητο (ήδη κλονισμένο) ιστορικό δόγμα Μονρό. Η απάντηση των λαών στη γη του Φιντέλ, του Τσε, του Τσίκο Μέντεζ και άλλων επωνύμων και ανώνυμων ηρώων είναι: Yankee go home!, σημειώστε 1-0, υπέρ της Βολιβίας, εξάλλου Κόπα Αμέρικα έχουμε ….

Κώστας Ήσυχος

Ο Κώστας Ήσυχος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αργεντινή. Διετέλεσε Αναπλ. Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Βουλευτής και Συμπρόεδρος της Ελληνορωσικής διυπουργικής επιτροπής στην πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Παραιτήθηκε από όλα τα αξιώματα του διαφωνώντας και καταψηφίζοντας στο κοινοβούλιο το τρίτο μνημόνιο μαζί με δεκάδες άλλους βουλευτές. 

************

ΠΙΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑ 

 Αεροφωτογραφία των δεξαμενών εξάτμισης στο κρατικό συγκρότημα εξόρυξης λιθίου στο νότιο τμήμα του Salar de Uyuni, Βολιβία

US targets Bolivian lithium, but nationalization guarantees

Η εξέλιξη της φαρμακολογίας μέσα από ένα θαυμάσιο μουσείο

 

Εικόνες: Ανακαλύπτοντας ένα αξιόλογο -και άγνωστο σε πολλούς- μουσείο της Θεσσαλονίκης

parallaximag.gr

~1 λεπτό

---

Εικόνες: Θωμάς Νεδέλκος

Στην Εθνικής Αντιστάσεως 173-175 στο Φοίνικα Θεσσαλονίκης θα βρεις το Φαρμακευτικό Μουσείο Θεσσαλονίκης το οποίο είναι ενσωματωμένο με τα γραφεία του Φαρμακευτικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.

Πρόκειται για ένα πολύ αξιόλογο αν και άγνωστο, στους περισσότερους κατοίκους της πόλης μας.

Μουσείο, καλά οργανωμένο με πλήθος από αξιόλογα εκθέματα.

Έπιπλα ειδικά για φαρμακεία, φαρμακευτικά έγγραφα, παλιά βιβλία φαρμακολογίας, φιαλίδια, βαζάκια, βιβλία συνταγών, σύριγγες και γενικώς ότι σχετίζονταν με την φαρμακευτική τα παλαιότερα χρόνια.

ΔιαβάστεΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

Πανελλαδικό Συντονιστικό της Νέας Αριστεράς :Η αποτίμηση του αποτελέσματος των ευρωεκλογών και τα επόμενα βήματα εν όψει του συνεδρίου της Νέας Αριστεράς

 

Αλ. Χαρίτσης: Το κακό εκλογικό αποτέλεσμα να γίνει εφαλτήριο για νέα αρχή

efsyn.gr

5–6 λεπτά

---

Πανελλαδικό Συντονιστικό της Νέας Αριστεράς

Η αποτίμηση του αποτελέσματος των ευρωεκλογών και τα επόμενα βήματα εν όψει του συνεδρίου της Νέας Αριστεράς • Υπό ποιες προϋποθέσεις θα έλεγε «ναι» σε κοινό μέτωπο ενάντια στη Δεξιά του Κ. Μητσοτάκη η Νέα Αριστερά

Σε εξέλιξη είναι το Πανελλαδικό Συντονιστικό της Νέας Αριστεράς, που πραγματοποιείται στο Σεράφειο του Δήμου Αθηναίων, με αντικείμενο την αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος και τον σχεδιασμό των επόμενων βημάτων του κόμματος εν όψει του συνεδρίου του κόμματος το φθινόπωρο.

Ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος, αναπτύσσοντας τα αίτια του κακού αποτελέσματος στις ευρωεκλογές (περίπου 2,5%), επισήμανε ότι σχεδόν πάντα ένα κόμμα που προέρχεται από διάσπαση, δεν τα καταφέρνει στη πρώτη εκλογική συμμετοχή του, μην έχοντας μπορέσει να κατοχυρώσει μια διακριτή πολιτική ταυτότητα, κάτι που απαιτεί χρόνο.

Ωστόσο, όπως τόνισε ο Αλέξης Χαρίτσης, «αν ο πομπός δεν θεωρείται αξιόπιστος, το μήνυμα δεν πρόκειται να εισακουστεί, όσο καλό και αν είναι» και πρόσθεσε: «Δεν πείσαμε ότι είμαστε κάτι ριζικά καινούργιο σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ», αλλά και ότι «δεν καταφέραμε να πείσουμε για τη χρησιμότητα της ψήφου στη Νέα Αριστερά». Δηλαδή, εξήγησε, «στο ερώτημα που συνεχώς μάς ετίθετο κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, δηλαδή το πώς η ψήφος στη Νέα Αριστερά θα συνέβαλε στην ανατροπή Μητσοτάκη, δεν μπορέσαμε να δώσουμε πειστική απάντηση».

Λογοδοσία στην πράξη

Για τον Αλέξη Χαρίτση, ένα κόμμα που παίρνει 2,45% στις ευρωεκλογές, «δεν μπορεί να πει απλώς ότι θα κάνουμε ορισμένες μικροδιορθώσεις και θα καβατζάρουμε τον κάβο», συνεπώς, στην πορεία προς το συνέδριο του φθινοπώρου πρέπει να αξιολογηθεί με παρρησία τόσο η πολιτική και η λειτουργία μας όσο και τα πρόσωπα που την εφάρμοσαν, «με πρώτο και καλύτερο εμένα. Αυτό είναι η λογοδοσία στην πράξη». 

Η προετοιμασία προς το συνέδριο, είπε ο Αλέξης Χαρίτσης, δεν πρέπει να είναι απλώς μια οργανωτική κομματική δουλειά, αλλά μια διαδικασία πολιτικού μετασχηματισμού της Νέας Αριστεράς. «Πρέπει να μετατρέψουμε το κακό αποτέλεσμα σε εφαλτήριο μιας νέας αρχής».

Ωστόσο, εμφανίστηκε σχετικά αισιόδοξος, λέγοντας ότι, παρά τη δύσκολη κατάσταση, υπάρχουν σοβαρές δυνατότητες διεξόδου για τη Νέα Αριστερά, για τρεις λόγους: 

• Η αποδυνάμωση Μητσοτάκη από τις ευρωεκλογές, αναπροσαρμόζει τους όρους του πολιτικού παιχνιδιού και ανοίγει νέους χώρους για την αντιπολίτευση. 
• Το εκλογικό αποτέλεσμα έβαλε σε διπλή παράλληλη κρίση τα δύο κόμματα της Κεντροαριστεράς, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. «Στο ΠΑΣΟΚ ετέθη θέμα ηγεσίας ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ ο πρόεδρός του φαίνεται ότι εξωθεί ένα σημαντικό τμήμα του κόμματος στην αποχώρηση», είπε ο Αλέξης Χαρίτσης, τονίζοντας ότι «στον αγώνα δρόμου μεταξύ Ανδρουλάκη και Κασσελάκη για την ηγεμονία στην προοδευτική αντιπολίτευση, οι ψηφοφόροι απάντησαν ‘κανένας από τους δύο'». 
• Η Νέα Αριστερά δεν ξεκινά από το μηδέν.

Χωρίς κόμμα δεν υπάρχει πολιτική

Τονίζοντας ότι «για την Αριστερά, χωρίς κόμμα δεν υπάρχει πολιτική», ζήτησε από τα κομματικά στελέχη της Νέας Αριστερά «να συγκροτήσουμε το κόμμα μας και να το διευρύνουμε» και να προστατευθεί από δύο μεγάλους κινδύνους: «απ' το να παγιδευτούμε στην αλαζονική αυτάρκεια της μειοψηφίας, να βυθιστούμε στον σεχταρισμό της ιδεολογικής καθαρότητας, να θεωρήσουμε ότι δεν φταίμε εμείς για το αποτέλεσμα, αλλά ο λαός που δεν ήταν αρκούντως αριστερός και ψήφισε λάθος». Δεύτερος κίνδυνος, είπε, είναι «να μπούμε σε ένα γαϊτανάκι περί ανασύνθεσης της Κεντροαριστεράς, από το οποίο απουσιάζουν τόσο το πολιτικό περιεχόμενο όσο και οι κοινωνικές αναφορές. Ένα γαϊτανάκι στο οποίο περισσεύουν η έωλη διαδικασιολογία, ο μεσσιανισμός, οι προσωπικές στρατηγικές, η μεταπολιτική». 

Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Κ.Ο. της Νέας Αριστερά, η ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη αποτελεί γνήσιο αίτημα του αριστερού και προοδευτικού κόσμου, το οποίο «εμείς ασφαλώς υιοθετούμε και είμαστε αποφασισμένοι να παλέψουμε για την ευόδωσή του». 

Ωστόσο, όπως είπε, «ο Μητσοτάκης και η Δεξιά θα πέσουν μόνο αν βρεθεί αντιμέτωποι με ένα μέτωπο που θα εκφράζει κάτι τελείως διαφορετικό: ιδεολογικά, αξιακά, πολιτικά, κοινωνικά». 

Ενιαίο μέτωπο κατά της Δεξιάς με 4 όρους

Ο Αλέξης Χαρίτσης επισήμανε ότι για τη Νέα Αριστερά ο διάλογος για τη διαμόρφωση ενός ενιαίου μετώπου απέναντι στη Δεξιά έχει τέσσερις προγραμματικούς άξονες: Ο πρώτος άξονας είναι η Ειρήνη, ο δεύτερος άξονας αφορά την κοινωνική δικαιοσύνη, ο τρίτος άξονας είναι η κλιματική δικαιοσύνη και ο τέταρτος άξονας είναι τα δικαιώματα και οι ελευθερίες. Ο σεβασμός στο Κράτος Δικαίου.

Και πρόσθεσε ότι η συγκρότηση του Νέου Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία «αποτελεί πολιτικό παράδειγμα πανευρωπαϊκής εμβέλειας για τη δυνατότητα των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων να πρωταγωνιστήσουν στην πολιτική ζωή και να βάλουν ανάχωμα στη φαιά απειλή της Ακροδεξιάς».

ΙΣΠΑΝΙΑ: ογκώδεις διαδηλώσεις κατά του μαζικού τουρισμού, που έχει μετατρέψει σε κόλαση τη ζωή των πολιτών

 

Ισπανία: Χιλιάδες Ισπανοί θα διαμαρτυρηθούν στη Μάλαγα κατά του μαζικού τουρισμού

documentonews.gr

29.06.2024

Χιλιάδες άνθρωποι από όλη τη νότια Ισπανία αναμένεται να κατέβουν στους δρόμους της Μάλαγα το Σάββατο στην τελευταία σειρά διαδηλώσεων κατά του μαζικού τουρισμού.

Διαδηλωτές από τους δημοφιλείς προορισμούς της Ανδαλουσίας,  της Γρανάδας, της Σεβίλλης και του Κάντιθ θα ενωθούν με άλλους στη μεσογειακή πόλη μετά τις πρόσφατες διαδηλώσεις στα Κανάρια και τις Βαλεαρίδες Νήσους, ενώ μια άλλη έχει προγραμματιστεί για μια εβδομάδα αργότερα στη Βαρκελώνη.

Με τον αριθμό των επισκεπτών στην Ισπανία να αναμένεται να ξεπεράσει τα 100 εκατομμύρια φέτος, υπερδιπλάσιος του πληθυσμού της χώρας, υπάρχει μια αυξανόμενη αίσθηση ακόμη και στην τουριστική βιομηχανία ότι τα πράγματα έχουν φτάσει σε οριακό σημείο.

Τα παράπονα κυμαίνονται από εκείνα για τον κορεσμό του δημόσιου χώρου και των εγκαταστάσεων όπως τα μέσα μαζικής μεταφοράς μέχρι την εξάλειψη των τοπικών επιχειρήσεων, αλλά το βασικό πρόβλημα είναι η στέγαση. Το εξαιρετικά προσοδοφόρο εμπόριο τουριστικών διαμερισμάτων έχει καταπιεί το απόθεμα κατοικιών, έχει εκδιώξει τους κατοίκους της περιοχής και έχει καταστρέψει ιστορικές αστικές περιοχές.

Η Μάλαγα, μέχρι πρόσφατα ένα σημείο εκκίνησης για τους επισκέπτες στα πυκνοδομημένα θέρετρα της Κόστα ντελ Σολ, έχει γίνει προορισμός από μόνη της, υφίσταται μια ταχεία διαδικασία εξευγενισμού που τιμολογεί τους κατοίκους από τα σπίτια τους. Η Κάθριν Πάουελ, η παγκόσμια επικεφαλής φιλοξενίας στην Airbnb, είπε ότι η πόλη ήταν ο πιο περιζήτητος προορισμός της.

«Οι άνθρωποι που εργάζονται στον τουριστικό κλάδο δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά το ενοίκιο στην πόλη τους. Όσο η κατοικία θεωρείται εμπορεύσιμο περιουσιακό στοιχείο, δεν θα υπάρξει λύση», δήλωσε ο Curro Machuca του συνδικάτου των ενοικιαστών της Μάλαγα. «Πιστεύουμε ότι η βάση της οικονομίας της Μάλαγα στη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού είναι μη βιώσιμη και πρέπει να αλλάξει».

Ο Olalla Luque Colmenero από την ομάδα πίεσης της Γρανάδας Albayzín Habitable, η οποία κάνει καμπάνια για την ιστορική συνοικία Albayzín της πόλης, μια περιοχή παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco, είπε ότι οι κάτοικοι ήταν το κλειδί για την περιοχή.

«Είναι πολύ καλό να είσαι μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς, αλλά δεν αφορά μόνο την αρχιτεκτονική. η κληρονομιά είναι οι άνθρωποι και οι παραδόσεις τους καθώς και η κοινωνική πτυχή, που είναι αυτό που χάνουμε», είπε, προσθέτοντας ότι η έκρηξη των τουριστικών διαμερισμάτων σήμαινε ότι ουσιαστικά δεν υπήρχαν σπίτια προς ενοικίαση στην περιοχή. «Ο τουρισμός είναι σημαντικός για την πόλη, αλλά αυτό που αντιτάσσουμε είναι ο τουρισμός που διώχνει τους ανθρώπους από τα σπίτια τους».

Ο δήμαρχος της Βαρκελώνης, Jaume Collboni, έγινε πρωτοσέλιδο την περασμένη εβδομάδα όταν ανακοίνωσε ότι οι άδειες για τα 10.000 νόμιμα τουριστικά διαμερίσματα της πόλης δεν θα ανανεωθούν όταν έληγαν το 2028. Το παράδειγμά του αναμένεται να ακολουθήσουν και άλλες πόλεις.

ΚΑΣΣΕΛΑΚΗΣ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΟΗΤΑΙΝΩΝ: Από το «Αλέξη, σταμάτα την υπονόμευση» στο «Αλέξη, πάμε;»

 

Μεταμεσονύκτιος πανικός Κασσελάκη.Είδε… “κακό όνειρο” με τον Τσίπρα

Γεράσιμος Λιβιτσάνος

news247.gr

 7–8 λεπτά

---

Νέες συνθήκες για τον ΣΥΡΙΖΑ μετά την επίθεση στον πρώην πρωθυπουργό. Οι λόγοι που η ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου επιλέγει την σκληρή πόλωση

• 29 Ιουνίου 2024 09:44

Στα άκρα με κινήσεις …μεταμεσονύχτιου πανικού οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ ο Στέφανος Κασσελάκης: Στην προσπάθεια του να διαχειριστεί την ήττα στις ευρωεκλογές και τον (εμφανή πλέον) φόβο απώλειας της προεδρίας κατηγόρησε για «υπονόμευση» τον Αλέξη Τσίπρα, με ανάρτηση του τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου. Δημιουργώντας νέα δεδομένα που τείνουν προς την διάλυση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Η ανάρτηση

Ενδεικτικό των πανικόβλητων κινήσεων του Στέφανου Κασσελάκη, ήταν το ότι στην ανάρτησή του που έγινε περίπου στη 1 τα ξημερώματα ώρα Ελλάδας (γράφθηκε προφανώς από τις ΗΠΑ) αρχικά απευθύνθηκε στον Αλέξη Τσίπρα με την προτροπή «σταμάτα την υπονόμευση». Η φράση όμως αφαιρέθηκε από την ανάρτηση λίγα λεπτά αργότερα, που όμως ήταν αρκετός χρόνος για να καταγραφεί.

Στην ίδια ανάρτηση ο Στέφανος Κασσελάκης κατηγόρησε τον Αλέξη Τσίπρα για εσωκομματικά «παιχνίδια», αφήνοντας μάλιστα αιχμές εναντίον του για διεργασίες που οδηγούν σε «ρευστοποίηση» τον ΣΥΡΙΖΑ.

Χαρακτηριστική ήταν η αναφορά του Στέφανου Κασσελάκη: «Αλέξη, γνωρίζεις τον σεβασμό που είχα για σένα από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε για να ρευστοποιηθεί σε ένα κεντρώο σχήμα με συμφωνίες κορυφής έξω από την κοινωνία.Ο ΣΥΡΙΖΑ δικαιούται την ευκαιρία να διεκδικήσει να κυβερνήσει και επιτέλους να δικαιώσει τις προσδοκίες των προοδευτικών πολιτών.Και γι’ αυτό λέω ξεκάθαρα και με αίσθημα ιστορικής ευθύνης: Έλα και ανάλαβε και θα είμαι συντεταγμένος στρατιώτης στην προσπάθειά σου, χωρίς να σε υπονομεύσω ούτε στιγμή. Αν όμως δεν το επιθυμείς, στήριξέ με να κάνω την προσπάθεια για το κόμμα μας, χωρίς παιχνίδια».

Συμμερίζομαι τις πληγές του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ.
Έχω τις ίδιες ακριβώς.
Από την ημέρα που ανέλαβα μέχρι σήμερα, αφέθηκα να δώσω τη μάχη χωρίς να δέχομαι καθημερινά εσωκομματικά βέλη μόνο για δύο μήνες (και αυτούς με εξαιρέσεις).

Μαζί με τα νέα παιδιά του ευρωψηφοδελτίου μας. Μαζί…— Stefanos Kasselakis – Στέφανος Κασσελάκης (@skasselakis) June 28, 2024

Η επιθετικότητα της ηγετικής ομάδας της Κουμουνδούρου κατά του Αλέξη Τσίπρα, είχε φανεί όμως και νωρίτερα την Παρασκευή. Όταν με διαρροές εγκάλεσε τον πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν συνέδραμε οικονομικά για την ενίσχυση της Αυγής. Μία κίνηση που προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση κύκλων του Αλέξη Τσίπρα που επισήμαναν πως «η αγωνία των εργαζομένων στα ΜΜΕ του κόμματος δεν μπορεί να γίνεται φτηνό εμπόρευμα για εσωκομματική κατανάλωση» και ότι «ο Αλ.Τσίπρας θεωρεί αυτονόητο ότι μόλις επιστρέψει θα συμβάλει στην οικονομική ενίσχυση της Αυγής. Δεν πρόκειται όμως να συμβάλει σε παιχνίδια με τις ζωές τους».

Οι αντιφάσεις και οι στόχοι

Μια πρώτη ανάλυση της πρωτοβουλίας του Στέφανου Κασσελάκη να πολώσει σε ακραίο βαθμό την εσωκομματική συνθήκη στον ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει έντονα αντιφατικά στοιχεία. Είναι όμως παράλληλα ενδεικτική της δεινής θέσης στην οποία φαίνεται να βρίσκεται η ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου. Κωδικοποιώντας κανείς τα δεδομένα μπορεί να δει τα εξής σημεία:

Πρώτο: Η κίνηση του Στέφανου Κασσελάκη αποτελεί στροφή 180 μοιρών σύγκριση με τις προεκλογικές δηλώσεις του σύμφωνα με τις οποίες ο Αλέξης Τσίπρας στήριξε τον προεκλογικό του αγώνα. Ενδεικτική άλλωστε ήταν και η αναφορά του στην τελευταία προεκλογική του ομιλία στο Σύνταγμα όπου δήλωνε την ευαρέσκειά του επειδή ο πρώην πρωθυπουργός παραβρίσκονταν στην συγκέντρωση.

Δεύτερο: Η στάση της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ προφανώς άλλαξε μετά τις ενωτικές πρωτοβουλίες του Αλέξη Τσίπρα για την ενιαία έκφραση του προοδευτικού χώρου όπως και τις σχετικές αναφορές του για το «μαζί» στην διεθνή διάσκεψη του Ινστιτούτου του πρώην πρωθυπουργού. Επίσης σχετίζεται με την πρωτοβουλία των 87 στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που επίσης έθεσαν θέμα καταφυγής στην βάση του κόμματος με δημοψήφισμα, σχετικά με το αν πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να πρωταγωνιστήσει στις διεργασίες ανασύνθεσης του χώρου της κεντροαριστεράς.

Τρίτο: Ο Στέφανος Κασσελάκης πλέον φαίνεται πλέον να …απεχθάνεται κάθε τι που σχετίζεται με προσφυγή στα μέλη και τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Την περίφημη «βάση» που σχεδόν πάντα επικαλούνταν. Είναι ενδεικτικό πως στην ανάρτησή του δεν θέτει καν θέμα εκλογών ανάδειξης ηγεσίας αλλά ζητά είτε να επιστρέψει ο Αλέξης Τσίπρας (!) είτε να έχει ο ίδιος «λευκή επιταγή» για τις αλλαγές που επιθυμεί να γίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτές που προβλέπουν κατάργηση οργάνων και εξοβελισμό του μεγαλύτερου μέρους του στελεχικού δυναμικού του. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι η Θοδώρα Τζάκρη σε συνέντευξή της στην εφημερίδα Documento ανέφερε πως «γίνεται αστείο κάθε πέντε – έξι εβδομάδες κάποια κάλπη να επιβεβαιώνει την ισχύ του νέου ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Νομίζω ότι πρέπει να το πάρουν απόφαση, χωρίς νέες εκλογές». Προσθέτοντας πως «υπάρχει συνειδητή επιλογή να μπούμε σε μια περίοδο φθοράς κι αμφισβήτησης».

Τέταρτο: Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θέλει εμφανώς να «μείνει απέξω» από οποιαδήποτε συζήτηση περί συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων. Παρότι οι δημοσκοπήσεις θέλουν αυτό να είναι το ζητούμενο των ψηφοφόρων όλων των όμορων χώρων. Από την άλλη όμως δεν αρνείται – θεωρητικά- την σκέψη αυτή, στοιχείο που προδίδει ότι βασικό κριτήριο γι αυτή την επιλογή είναι το να μην «κινδυνεύσει» η προεδρία του Στέφανου Κασσελάκη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ

Μεταμεσονύκτιος πανικός Κασσελάκη, είδε… “κακό όνειρο” με τον Τσίπρα

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑ

 

Άρηε Ραβανός: "Η ώρα του Τσίπρα και η μαύρη τρύπα του Κασσελάκη" (ΤΟ ΒΗΜΑ)

Ο «μεταρρυθμιστής» Μητσοτάκης και η κολλητοκρατία του

 

Η «Δημοκρατία των κολλητών»

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης διόρισε στην Helleniq Energy δύο κολλητούς του. Τον Σπήλιο Λιβανό και την Άννα Ροκοφύλλου!

Πηγή: ieidiseis.gr

1–2 λεπτά

---

Στο διαχρονικό ερώτημα «γιατί δεν μπορούν να γίνουν μεταρρυθμίσεις σ’ αυτήν τη χώρα» ή με άλλα λόγια «γιατί η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή Δημοκρατία», οι απαντήσεις είναι πολλές και ενδιαφέρουσες.

Μια απ’ αυτές όμως προκρίνεται τις περισσότερες φορές: Γιατί οι μεταρρυθμιστές πολιτικοί είναι συνήθως fake και η επαγγελία των μεταρρυθμίσεων αποδεικνύεται τις περισσότερες φορές ένα «άδειο πουκάμισο».

Έσχατο παράδειγμα. Ο «μεταρρυθμιστής» Κ. Μητσοτάκης διόρισε στην Helleniq Energy (πρώην ΕΛ.ΠΕ) δυο κολλητούς του στο νέο ΔΣ. Τον Σπήλιο Λιβανό, ως Πρόεδρο και τη συμπαθέστατη Άννα Ροκοφύλλου, ως μέλος του ΔΣ.

Με μοναδικό προσόν ότι είναι... «κολλητοί» του.

Και καλά έκανε. Από τη σκοπιά ότι η νομή και η διαχείριση της εξουσίας είναι αποκλειστικό προνόμιο του... νομέα και του διαχειριστή της εξουσίας. Μόνο που ανάλογες πρακτικές αναδύουν ένα «άρωμα» τριτοκοσμισμού και υπανάπτυξης.

Καμία σχέση με ευρωπαϊσμό, εκσυγχρονισμό και πραγματικό μεταρρυθμισμό. Η «Δημοκρατία των κολλητών» στα καλύτερά της.

Κ.Π.

ΥΠΕΞ της Βόρειας Μακεδονίας : «Σεβόμαστε πλήρως την Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά υπενθυμίζουμε ότι η εφαρμογή της αποτελεί υποχρέωση και για τα δύο μέρη»»

 

«Σεβόμαστε πλήρως  την Συμφωνία των Πρεσπών», λέει το ΥΠΕΞ της Βόρειας Μακεδονίας

---

Σε ανακοίνωσή προχώρησε το υπουργείο Εξωτερικών της Βόρειας Μακεδονίας, τονίζοντας ότι σέβεται πλήρως τη Συμφωνία των Πρεσπών και πως η εφαρμογή της είναι υποχρέωση και των δύο πλευρών.

«Το υπουργείο Εξωτερικών και Εξωτερικού Εμπορίου σέβεται πλήρως τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει από τις διεθνείς συμφωνίες τις οποίες έχει υπογράψει η Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας, συμπεριλαμβανομένης της Συμφωνίας των Πρεσπών, αλλά υπενθυμίζουμε ότι η εφαρμογή της αποτελεί υποχρέωση και για τα δύο μέρη» αναφέρεται σε αποψινή ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών της Βόρειας Μακεδονίας.

«Ταυτόχρονα, επαναβεβαιώνουμε την ετοιμότητά μας να αξιοποιήσουμε όλες τις δυνατότητες που προσφέρει η Συμφωνία των Πρεσπών για περαιτέρω ενίσχυση της διμερούς συνεργασίας σε όλους τους τομείς αμοιβαίου ενδιαφέροντος.

Παραμένουμε πλήρως προσηλωμένοι στην υλοποίηση της διαδικασίας ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης, ολοκληρώνοντας και αναβαθμίζοντας με συνέπεια τις μεταρρυθμίσεις που έχουν ξεκινήσει για την ένταξη στην Ε.Ε., ως κορυφαία προτεραιότητά μας στην εξωτερική πολιτική» αναφέρεται ακόμη στην ανακοίνωση.

ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ: λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα

 

Το σουρεαλιστικό σκηνικό στον ΣΥΡΙΖΑ και η αναδιάταξη των δυνάμεων στο ΠΑΣΟΚ.

 Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ να δημιουργήσουν πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία πυροδοτεί νέες εξελίξεις, αλλά, αντί για τον πολιτικό διάλογο, προτάσσονται η ονοματολογία, τα ατομικά συμφέροντα και οι συσχετισμοί.

Kείμενο: Βασιλική Σιούτη - Εικονογράφηση: bianka / LIFO       ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ, όπως ήταν αναμενόμενο, προκαλεί εξελίξεις σε όλους τους πολιτικούς χώρους, αλλά κυρίως στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΡΙΖΑ, λόγω της αδυναμίας τους να δημιουργήσουν ρεύμα στην κοινωνία και να πείσουν ότι αποτελούν την εναλλακτική. Στα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης το παρασκήνιο έβραζε εδώ και πολύ καιρό. Η αμφισβήτηση που υπήρχε υπογείως βγαίνει τώρα στο προσκήνιο. Δυστυχώς, όμως, η διένεξη περιορίζεται κυρίως στα πρόσωπα, με βασικό κίνητρο τα προσωπικά συμφέροντα και τις φιλοδοξίες που υπάρχουν. Συζήτηση για τις πολιτικές θέσεις δεν γίνεται, ούτε καν στοιχειώδης κριτική για το τι δεν πάει καλά. Η πολιτική συζήτηση ως τώρα εξαντλείται σε κοινοτοπίες και γενικότητες που λένε ότι «πρέπει να εμπνεύσουμε ξανά για να μας εμπιστευτεί ο κόσμος».  Ακόμα και στην περίπτωση του Στέφανου Κασσελάκη, που δεν γνωρίζει σε βάθος την πολιτική και την ιδεολογία του κόμματός του, η κριτική που δέχεται δεν αφορά τόσο τις πολιτικές του θέσεις, που δεν μοιάζουν καθόλου με θέσεις κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς, όσο την προσωπική του συμπεριφορά, η οποία βάζει σε κίνδυνο τα συμφέροντα της κομματικής γραφειοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ.Ένα διαφορετικό παράδειγμα θέλησαν να δώσουν με την παραίτησή τους από τα κομματικά όργανα του  ο Διονύσης Τεμπονέρας, ο Αντώνης Κοτσακάς και ο Χάρης Τσιόκας, αντιδρώντας στην ηγεσία του Στέφανου Κασσελάκη, ο οποίος έχει αφήσει το κόμμα να βράζει και αυτός βρίσκεται στις ΗΠΑ με τον σύντροφό του, κάνοντας πού και πού κάποια ανάρτηση στα σόσιαλ μίντια, με την οποία συνήθως ρίχνει κι άλλο λάδι στη φωτιά.   Έντονα ενοχλημένος με τον Στέφανο Κασσελάκη (αλλά και τον Νίκο Παππά) είναι και ο Αλέξης Τσίπρας εδώ και καιρό, αλλά μετά τις αιχμές για τα μαύρα χρήματα θεωρεί ότι ξεπέρασε κάθε όριο. Το κλίμα είναι τόσο διχαστικό που συζητιέται ήδη η πιθανότητα μιας νέας διάσπασης. Το πρόβλημα όσων το σκέφτονται είναι ότι ο Κασσελάκης έχει στα χέρια του κυριολεκτικά τα κλειδιά της Κουμουνδούρου.  Το σουρεαλιστικό αυτό σκηνικό παρακολουθούν αρκετά αμήχανοι και οι βουλευτές που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ για να συγκροτήσουν τη Νέα Αριστερά. Μερικοί από αυτούς δεν ξεχνούν ότι ήταν ο Αλέξης Τσίπρας εκείνος που έφερε και προώθησε τον Κασσελάκη, και τώρα τον βλέπει όχι μόνο να διαλύει το κόμμα αλλά και να στρέφεται και εναντίον του. Υποστηρικτές του Αλέξη Τσίπρα ισχυρίζονται ότι ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε να αντιληφθεί την ιδιαίτερη προσωπικότητα του Κασσελάκη όταν τον έφερε στο κόμμα και ότι ήταν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, όχι αυτός, που τον επέλεξαν πρόεδρο. Στο ΠΑΣΟΚ ο δήμαρχος Αθηναίων έχει εκδηλώσει τη δική του φιλοδοξία, χωρίς να γνωρίζει κανείς αν διαφωνεί πολιτικά με τη γραμμή του Νίκου Ανδρουλάκη, καθώς μέχρι πρότινος δεν είχε εκφράσει κάποια αντίρρηση. Απ’ όσα έχει πει ως τώρα, η εξήγησή του είναι ότι θέλει να τεθεί επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ επειδή ο Ανδρουλάκης δεν μπορεί να ανεβάσει πιο ψηλά το κόμμα. Από την πλευρά του Ανδρουλάκη αναφέρουν ότι ούτε το ποσοστό του Χάρη Δούκα στην Αθήνα ήταν τόσο υψηλό ώστε να θεωρεί ότι μπορεί να κινηθεί σε άλλη κλίμακα, καθώς «πήρε 14,19% και λιγότερες ψήφους απ’ όσες είχε λάβει η παράταξη του ΠΑΣΟΚ στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές με τον Παύλο Γερουλάνο». Οι υποστηρικτές του Δούκα, όμως, αντιπαραθέτουν ότι αυτός θα κάνει τη διαφορά γιατί έδειξε στην πράξη ότι μπορεί να συνεργάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον εμπιστεύονται. Το μόνο εμπόδιο θεωρούν πως είναι ο Κασσελάκης, αλλά οι υποστηρικτές του εκτιμούν ότι ο Δούκας είναι ο καταλ[..........................................]ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟΤΟ ΑΡΘΡΟ

Το σουρεαλιστικό σκηνικό στον ΣΥΡΙΖΑ και η αναδιάταξη των δυνάμεων στο ΠΑΣΟΚ

Η ελληνική ερευνητική δημοσιογραφία ξετυλίγει το μπερδεμένο κουβάρι των «κόκκινων δανείων»

­ ­ Ρεπορτάζ Στήριξε το R•U Εικονογράφηση: Spoovio Κόκκινα δάνεια: Ο μίτος των funds οδηγεί πίσω στη Eurobank Το χαρτοφυλάκιο κόκκινων δανείων Pillar της Eurobank στο μικροσκόπιο της έρευνας. Η μέθοδος πίσω από τους πλειστηριασμούς ακινήτων. Τα κέρδη σε φορολογικούς παραδείσους. Νέα έρευνα δεδομένων από το Reporters United Χρησιμοποιώντας ως υπόδειγμα το χαρτοφυλάκιο κόκκινων δανείων Pillar της Eurobank, αποκωδικοποιήσαμε τη μέθοδο που κρύβεται πίσω από τους πλειστηριασμούς ακινήτων. Επιστρατεύσαμε τις τεχνικές της δημοσιογραφίας δεδομένων προκειμένου να τεκμηριώσουμε τις διαδρομές του χρήματος με στοιχεία και αριθμούς. Πίσω από τα δεδομένα, ξεπροβάλλει ένας μηχανισμός οικειοποίησης της ακίνητης περιουσίας των υπερχρεωμένων νοικοκυριών από ένα πολυπλόκαμο σχήμα εταιρειών, που μέσα από αλλεπάλληλες αγοραπωλησίες και λογιστικά τρικ παράγει, συγκαλύπτει, διανέμει και φυγαδεύει σε φορολογικούς παραδείσους μεγάλες υπεραξίες, με την επιδότηση του ελληνικού κράτους.  ­ Δέσποινα Παπαγεωργίου, Σωτήρης Σιδέρης Επιμέλεια: Χριστόφορος Κάσδαγλης Διαχείριση δεδομένων & οπτικοποίηση: Σωτήρης Σιδέρης, Δάφνη Καράβολα, Κωνσταντίνα Μαλτεπιώτη Διάβασε το ρεπορτάζ ­