Οι μάσκες ως προσχήματα για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας

 

Όχι στο όνομά μας!

 Η μάσκα είναι, βέβαια, μια κάποια λύση. Να μιλάμε για "κρίση", αντί για "έγκλημα κατά της ανθρωπότητας"

 

 

Θανάσης Καρτερός

avgi.gr 

2–3 λεπτά

---

Εν αρχή ην η φρίκη. Τα δολοφονημένα παιδιά της Γάζας, οι δεκάδες χιλιάδες άμαχοι, η βιβλική καταστροφή στην οποία συστηματικά έχει επιδοθεί ο Νετανιάχου υπό το στοργικό βλέμμα της «δημοκρατικής Δύσης». Με σύγχρονα εργαλεία θανάτου δυτικής κατασκευής. Και όπως κάθε φρίκη, έχει κι αυτή τη μάσκα της: την «τρομοκρατική Χαμάς», την προστασία της Δημοκρατίας, τις αξίες της Δύσης. Για να φτάσουμε να δηλώνει ο Ισραηλινός Πρόεδρος μετά την επίθεση του Ιράν ότι η χώρα του πολεμά εν ονόματι όλων μας την αυτοκρατορία του Κακού!

Εν αρχή ην η φρίκη. Ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Αιμορραγία, σπατάλη σε ζωές, υποδομές, πόρους. Ανοιχτά δηλώνουν ότι είναι πόλεμος της Δύσης -πάλι η Δύση- με τη Ρωσία του Πούτιν. Κι εδώ η μάσκα: ο κακός Πούτιν, η Ρωσία της βίας που θέλει να κατακτήσει την Ευρώπη, η καλή Δύση, η ιερή αμυντική συμμαχία και ασπίδα των ελεύθερων λαών του κόσμου - το ΝΑΤΟ! Οι Ουκρανοί του Ζελένσκι σκοτώνονται και σκοτώνουν εν ονόματι όλων μας. Με «δικά μας» όπλα, κάποια μάλιστα «δώρα» της ελληνικής κυβέρνησης.

Όποιος μπορέσει, βέβαια, να διαπεράσει τη μάσκα θα διαπιστώσει ότι δεν είναι τόσο εύκολο να ξεχωρίσει τους καλούς από τους κακούς. Διότι ναι, σίγουρα, η Χαμάς έχει τις δικές της ευθύνες, αλλά τι συμβαίνει εδώ και δεκαετίες στην Παλαιστίνη; Ποια εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και του Διεθνούς Δικαίου γέννησαν τα σταφύλια της οργής; Τι προηγήθηκε της απαράδεκτης επίθεσης στην Ουκρανία; Τι έκανε στο πρόσφατο παρελθόν στην πολύπαθη χώρα η αθώα μας Δύση; Σε ποιο βάραθρο την έσπρωξε; Επ’ αυτού… μάσκα. Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος.

Η μάσκα είναι, βέβαια, μια κάποια λύση. Να μιλάμε για κρίση, αντί για έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Να καταδικάζουμε τους φανατικούς, από τη μια, και να αγκαλιάζουμε τον Νετανιάχου, από την άλλη. Να αποστρέφουμε το βλέμμα από τη σφαγή των αμνών και να εκλιπαρούμε αυτοσυγκράτηση από τους σφαγείς. Να παίζουμε Μονόπολη με θύτες και θύματα, κατά τα καλά και συμφέροντα. Υπάρχει, όμως, και ο δύσκολος δρόμος. Μάτια ερμητικά ανοιχτά στην αλήθεια, στον ανθρωπισμό, στην ειρήνη. Με μια απαίτηση τουλάχιστον: Όχι στο όνομά μας!