Ταινία Βρετανικής παραγωγής 1975, σε σκηνοθεσία Τέρι Γκίλιαμ και Τέρι Τζόουνς
Παίζουν: Γκράχαμ Τσάπμαν, Τζον Κλιζ, Μάικλ Πάλιν, Έρικ Άιντλ, Τέρι Γκίλιαμ.
Υπόθεση: Ο Βασιλιάς Αρθούρος, με τον πιστό υπηρέτη του Πέρσιβαλ, ξεκινάει ένα μαραθώνιο ταξίδι μέσα στο βασίλειό του, αυτό της Αγγλίας, αναζητώντας το Άγιο Δισκοπότηρο, ένα κειμήλιο που έχει μέσα του τη Θεϊκή Δύναμη που θα τον βοηθήσει να κυβερνήσει τη χώρα με σύνεση και δικαιοσύνη. Στη πορεία του αυτή, θα συναντήσει σπουδαίους ιππότες, που θα τους στρατολογήσει στην υπηρεσία του και μαζί θα συνεχίσουν την αναζήτηση αυτή μέχρι τέλους…
Η εκπληκτική, ευφυέστατη ομάδα των Monty
Python, στην πρώτη τους μεγάλου μήκους ταινία, αναλαμβάνει να
κατακρεουργήσει τον θρύλο του Βασιλιά Αρθούρου και των Ιπποτών της
Στρογγυλής Τραπέζης. Οι Python, γνωστοί ήδη στην Αγγλία για το καυστικό
και γκροτέσκο χιούμορ τους, με το οποίο σχολιάζουν τα κακώς κείμενα και
τις ανόητες συνήθειες της Βρετανικής κοινωνίας, (από τη σειρά Flying
Circus στο BBC), καταπιάνονται με τη Μεσαιωνική παράδοση. Διακωμωδώντας
τα σκληρά μεσαιωνικά χρόνια και τους μύθους που τα ακολουθούν, στην
πραγματικότητα αποδομούν το παρόν…
Από τους τίτλους αρχής ως και το αναπάντεχο, μοναδικό φινάλε, ο θεατής αντιλαμβάνεται ότι δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη ταινία. Αρχικά το εγχείρημα της ομάδας να μεταπηδήσει στη μεγάλη οθόνη, θεωρήθηκε ριψοκίνδυνο, δεδομένης της απρόβλεπτης αντίδρασης του κοινού. Τα απαραίτητα χρήματα συγκεντρώθηκαν από “δωρεές” και υποστήριξη διάσημων ρόκ συγκροτημάτων (όπως οι Pink Floyd και Led Zeppelin)! Όμως οι προβλέψεις για την απήχηση μια τέτοιας ποιοτικής και εγκεφαλικής σάτιρας στο ευρύ κοινό τελικά έπεσαν έξω. Η ταινία όχι μόνο έγινε τεράστια επιτυχία, όχι μόνο προβάλλονταν επί 6 συνεχόμενους μήνες σε επιλεγμένους κινηματογράφους πρώτης προβολής του Λονδίνου, όχι μόνο προβλήθηκε σε όλο τον κόσμο, αλλά παντού έχει φανατικούς οπαδούς.
“Αναρχικοί” στο πνεύμα και “ανυπάκουοι”,
θέλησαν μέσα από το χιούμορ και τον σαρκασμό να…στηλιτεύσουν γελοία
πρότυπα, ιδέες, τάσεις, θρησκευτικά ταμπού και θεσμούς. Η
κινηματογραφική σάτιρα αλλάζει σελίδα, με τα βέλη της να πετυχαίνουν
τους στόχους: θρησκεία, πολιτικό κατεστημένο, κοινωνική αδικία,
ηθικολογική υποκρισία, εθνικό μεγαλείο, ιστορικοί μύθοι και η (ανίκητη)
ανθρώπινη βλακεία.
Μια εντελώς…παρανοϊκή κωμωδία, ένα
απίστευτο ντελίριο ευφυολογημάτων και ανελέητου σαρκασμού των πάντων από
την πλέον σημαντική ομάδα κωμικών. Με τεχνική από το τάιμινγκ της βωβής
κωμωδίας και τα ιδιοφυή γκαγκ των αδερφών Μαρξ, προσθέτει το καυστικό
χιούμορ της “κοφτερής ατάκας”, που έχει αναγάγει σε επιστήμη η αγγλική
σχολή.
Παντελώς …ανυπάκουοι σε όποια
κινηματογραφική συμβατότητα, “περνάνε” με άνεση οποιοδήποτε μήνυμα
θέλουν, αφήνοντας τον θεατή πρώτα κατάπληκτο και μετά (αφού ο εγκέφαλός
του επεξεργαστεί αυτό που βλέπει και ακούει) να ξεσπά σε αβίαστο γέλιο! Ρεαλισμός και σουρεαλισμός, δύο εκ διαμέτρου αντίθετες έννοιες,
συνυπάρχουν σε πλήρη αρμονία. Η
καυστικότητα του χιούμορ, πλημμυρίζεται από μια θεατρική διάθεση και ενώ
η ταινία έχει ροή, στην ουσία είναι απλά συρραφή από στιγμιότυπα, με
κύριο ήρωα τον Αρθούρο – που τον υποδύεται καθ’ όλη τη διάρκεια του
έργου ο Graham Chapman – και ακολουθούν οι υπόλοιποι, που υποδύονται
πολλούς διαφορετικούς ρόλους.
Δικαιωματικά οι αντικομφορμιστικοί Monty
Python ονομάστηκαν ‘Beatles της κωμωδίας’, αφού με τις καινοτομίες τους
πάνω στη σάτιρα και στην ίδια την έννοια “κωμωδία” δημιούργησαν σχολή
που συνεχίζεται ακόμη. Με την ταινία τους να συγκαταλέγεται ανάμεσα στις
καλύτερες βρετανικές ταινίες (σύμφωνα με το Amazon UK και το site
IMDb), η αξεπέραστη ομάδα χαρίζει απλόχερα στιγμές αναζωογονητικού
γέλιου στο θεατή.
by ΛΕΣΧΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου