Η γυναίκα κανόνι
Θα πετάξω την τεράστια καρδιά μου
προς τα αστέρια μια μέρα.
Ορκίζομαι πως θα το κάνω.
Και πάνω από τη μπλε τέντα του τσίρκου
στο γαλάζιο θα πετάξω,
όταν η γυναίκα κανόνι,
θα γίνει χρυσή και ασημένια
και χωρίς να περάσει από το σταθμό
θα πάρει το τελευταίο τρένο.
Και στο πρόσωπο των μοχθηρών και των αλαζόνων,
το όνομά μου θα λάμψει.
Στις πύλες της νυκτός,
η μέρα θα σταματήσει.
Ένα χειροκρότημα ενός πληρωμένου κοινού,
θα το υπογραμμίσει.
Κι από το στόμιο του κανονιού,
ένα τραγούδι θα παιχτεί.
Και με τα χέρια μου, αγάπη μου, θα πιάσω τα δικά σου,
και θα σε κρατήσω στην καρδιά μου δίχως λέξεις.
Και δε θα φοβηθώ,
ακόμα κι αν δεν είμαι τόσο όμορφη όπως λες εσύ.
Αλλά θα πετάξουμε στον ουρανό, με σάρκα και οστά,
δε θα ξαναγυρίσουμε ποτέ...
Και χωρίς πείνα, χωρίς δίψα,
χωρίς φτερά και χωρίς δίχτυα θα πετάξουμε μακριά.
Κι έτσι, η γυναίκα κανόνι,
αυτό το μεγάλο μυστήριο, πέταξε.
Ολομόναχη προς έναν ουρανό μαύρο, μαύρο
ξεκίνησε.
Όλοι έκλεισαν τα μάτια τους,
τη στιγμή που εξαφανίστηκε.
Άλλοι ορκίζονταν και άλλοι ψευδοορκίζονταν,
ότι δεν ήταν ποτέ εκεί.
Και με τα χέρια μου, αγάπη μου, θα πιάσω τα δικά σου,
και θα σε κρατήσω στην καρδιά μου δίχως λέξεις.
Και δε θα φοβηθώ,
ακόμα κι αν δεν είμαι τόσο όμορφη όπως λες εσύ.
Αλλά θα πετάξουμε στον ουρανό, με σάρκα και οστά,
δε θα ξαναγυρίσουμε ποτέ...
Και χωρίς πείνα, χωρίς δίψα,
χωρίς φτερά και χωρίς δίχτυα θα πετάξουμε μακριά.
Ο Francesco De
Gregori(1951) είναι Ιταλός τραγουδιστής και τραγουδοποιός. Στην Ιταλία,
είναι ευρέως γνωστός ως «Il Principe dei cantautori», ένα παρατσούκλι
που αναφέρεται στην κομψότητα των στίχων του. Wikipedia (Αγγλικά)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου