Ο ΓΑΜΟΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΜΠΡΑΟΥΝ
Die Ehe der Maria Braun/The Marriage of Maria Braun / (1979) ****
Ο Γάμος της Μαρία Μπράουν διακόπτεται από ρίψη βόμβας και εκρήξεων σε μια ηθελημένα υπερβολική εναρκτήρια σκηνή, στη μοντέρνα τραγωδία του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ.
Βρισκόμαστε στα 1943 και ο σύζυγος Χέρμαν (Κλάους Λέβιτς),
πρέπει να μεταβεί στο μέτωπο. Μέχρι τη λήξη του Β’ Παγκόσμιου, η Μαρία
ονειρεύεται και ελπίζει την επιστροφή του, αλλά η είδηση του θανάτου
του, θα την μεταμορφώσει. Αρχικά εκπορνεύεται σε ένα μπαρ στο οποίο
συχνάζουν Αμερικανοί και στη συνέχεια μένει έγκυος, από έναν μαύρο
αξιωματικό (Τζόρτζ Μπέρντ). Και ενώ το μωρό της δεν έρχεται ποτέ στο κόσμο (η Μαρία αποβάλει), ο νεκρός άνδρας της, επιστρέφει.
Εκείνη σκοτώνει τον Αμερικανό εραστή της, αλλά ο Χέρμαν παίρνει πάνω του τη δολοφονία και κλείνεται στη φυλακή για εκείνη. Μετά από αυτό το δεύτερο αποχωρισμό, η Μαρία μετατρέπεται σε γυναίκα-αράχνη, που σαν στόχο έχει να σαγηνεύσει τον Γάλλο επιχειρηματία Όσβαλντ (Ιβάν Ντενί). Χρησιμοποιεί την πονηριά αλλά και την εξυπνάδα της, για να αναρριχηθεί στην εταιρία, αλλά ο Χέρμαν ακόμα και μετά την αποφυλάκισή του, ξενιτεύεται χωρίς λόγο. Τότε είναι η στιγμή, που πρέπει να γυρίσει ξανά στο παρελθόν της. Επισκέπτεται τις ισοπεδωμένες γειτονιές, την μάνα και τον παππού της και μοιάζει όλο και περισσότερο σαν παραφωνία στην ίδια της την ιστορία. Και ενώ το φινάλε, δείχνει να την αποζημιώνει (ο Χέρμαν επιστρέφει, διόλου τυχαία μετά το θάνατο του Όσβαλντ), η μοίρα τελικά, της επιφυλάσσει ένα έγκλημα -ή ατύχημα, όπως το ερμηνεύσει κανείς- που της αξίζει.
Η μεταπολεμική Γερμανία, που γνώρισε την αποικιακή ισχύ της Αμερικής, εδώ αναπαρίσταται ακόμη πιο υπερβολικά (και ντροπιαστικά για την “άρια φυλή”), να ανοίγει τα πόδια της σε μαύρους γαλονάδες. Το πέρασμα στην ανάπτυξη και η μέθη του καπιταλισμού, δίνεται με ειρωνεία, χλευασμό στις αξίες της οικογένειας και υπέρτατη αλαζονεία. Η καταραμένη χώρα, παλεύει να επουλώσει τραύματα και ο βλάσφημος Φασμπίντερ, δεν μασάει τα λόγια του. Την ξεμπροστιάζει. Περίεργο πραγματικά, που παρά την κριτική, το φιλμ αποτέλεσε όχι μόνο εμπορική επιτυχία στη Δυτική Γερμανία, αλλά και σημαία της χώρας για αναγέννηση του καλλιτεχνικού της σινεμά, στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το κοίταγμα στο καθρέπτη και η συνάντηση με το πεπρωμένο, ευτύχησε να γίνει με το πρόσωπο της ηθοποιού-φετίχ του σκηνοθέτη. Της Χάνα Σιγκούλα (βραβευμένη στο φεστιβάλ του Βερολίνου), σε μια τολμηρή ερμηνεία, όλο ψυχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου